ζήλεια

Συνάντησα τον Πέτρο Λαγούτη  αφού παρακολούθησα την παρασταση, που έγραψε και πρωταγωνιστεί , “Δύο χρόνια το πολύ”. Είναι ρομαντικός, ειλικρινής, προσγειωμένος και νομίζω αυτό που λέμε “καλός άνθρωπος”. Στη συζήτηση μιλήσαμε για τον έρωτα και τις ψυχοφθόρες συνέπειες, τη ζωή και τις αξίες της, τα “τερατάκια” του παρελθόντος και κυρίως για τη ζωή. Και, πιστέψτε με, είναι ενδιαφέρουσα η δική του οπτική γωνία….

The K-magazine: «Δύο χρόνια το πολύ» Είναι ο τίτλος της νέας σου παράστασης, που έγραψες με τον Kώστα Καρυπίδη. Είσαι ο εαυτός σου σε αυτή την παράσταση; Πόσο βιωματική, «βγαλμένη από τη ζωή», είναι;
Πέτρος Λαγούτης: Υπάρχουν πολλά κομμάτια του εαυτού μου σε αυτή την παράσταση και βιωματικά. Επειδή και η σκέψη πολλές φορές είναι βίωμα, άρα ναι, είναι βιωματική, κάποια κομμάτια τα έχω βιώσει και άλλα τα έχω σκεφτεί και είναι σαν να τα έχω ζήσει.

 The K-magazine: Όταν ήσουν μικρός, ήσουν ανήσυχος, με καλλιτεχνικές ανησυχίες ή το καλό παιδί που ακολουθούσες τον δρόμο που σου υπεδείκνυαν;
Πέτρος Λαγούτης: Ήμουν πάντα ένας συνδυασμός. Φρόντιζα να έχω τον «μανδύα» του καλού παιδιού, γιατί Μέσα από αυτό μπορούσα να κινηθώ πιο εύκολα. Ήμουν το καλό παιδί και προσπαθούσα να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου, έτσι ώστε να μπορώ να κάνω και τα δικά μου.

 The K-magazine: Στην παράσταση μιλάτε για «φαντάσματα». Ποιες είναι οι δικές σου φοβίες; Ως παιδί και σήμερα…
Πέτρος Λαγούτης: Δεν ξέρω γιατί στην παράσταση λέμε ότι η παιδική ηλικία δεν έχει φαντάσματα. Μεγαλώνοντας έρχονται… Νομίζω ότι όταν βγαίνουμε από το προστατευμένο περιβάλλον του σπιτιού, που έχουμε μάθει και αντιμετωπίζουμε ξαφνικά μία άλλη πραγματικότητα, εκεί νομίζω ότι εμφανίζονται, οι φοβίες μας και τα άγχη. Αλλά νομίζω ότι και αυτό για καλό γίνεται, γιατί μέσα από αυτά, παλεύουμε ή δεν παλεύουμε με τα «φαντάσματα» μας, και γινόμαστε ή όχι καλύτεροι. Προχωράμε ή δεν προχωράμε… Ο εαυτός μου είναι «ο κακός ο λύκος», κομμάτια του εαυτού μου. Είμαι πολύ αναλυτικός, το κουράζω στη σκέψη μου! Όταν σκέφτεσαι πότε δεν τελειώνουν οι ερωτήσεις, δεν παίρνεις απόλυτη ικανοποίηση από τις απαντήσεις και καμιά φορά χρειάζεται να αφεθείς και λίγο στην αίσθηση των πραγμάτων. Και αυτά μπορεί να σου φέρουν άγχη και ανασφάλειες στις ερωτικές σου σχέσεις  ίσως ζήλεια… «Φίλοι» μου είναι όλα αυτά! Νομίζω ότι ο πόνος είναι φίλος, με την έννοια ότι αν τον εκμεταλλευτούμε, μπορεί να μας κάνει καλύτερους. Δεν θέλω να πονάω και να ζω στο σκοτάδι, αλλά μόνο αν τον αντιμετωπίσεις και τον κοιτάξεις στα μάτια, τον πόνο και το πρόβλημά σου, μπορείς να πας παρακάτω. Και νομίζω ότι το έχω καταφέρει σε μεγάλο βαθμό και είμαι περήφανος γι’αυτό.

The K-magazine: Είσαι άνθρωπος που απολαμβάνει τη ζωή;
Πέτρος Λαγούτης: Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που το μαθαίνουμε. Κάποιοι γεννιούνται με αυτό το ταλέντο. Εγώ νομίζω ότι ανήκω στην κατηγορία αυτών που το έμαθα. Αλλά για να το μάθεις, πρέπει πρώτα να έχεις περάσει από τα δύσκολα. Ας πούμε χαίρομαι πάρα πολύ, που έχω νικήσει αισθήματα-συναισθήματα, όπως το άγχος. Πολύ δύσκολα αγχώνομαι, σε μία εποχή που έχω λόγους να αγχωθώ για μένα και για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Αλλά θεωρώ το άγχος «δηλητήριο». Για το αν κάτι πρόκειται να συμβεί,  σε ένα μήνα και μας αγχώνει. Όλο αυτό το διάστημα «αγχωνόμενοι» δηλητηριάζουμε τη ζωή μας, την καθημερινότητά μας,  για κάτι που μπορεί να συμβεί, αν δεν συμβεί αποδεικνύεται ότι κακώς «σκάγαμε» για αυτό και αν τελικά συμβεί, γινόμαστε ανίκανοι να αντιμετωπίσουμε αυτό που θα συμβεί. Το άγχος είναι πάντα ο χειρότερος σύμβουλος. Και σε μπλοκάρει, αφαιρώντας συ οποιαδήποτε δημιουργικότητα και νέα σκέψη για να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα. Και δεν τα λέω έτσι… επειδή έχω υπάρξει πολύ αγχώδης, μέσα από το βίωμα κατάφερα να το ξεπεράσω. Έχω απλοποιήσει τη ζωή μου, θα αγχωθώ για τα παιδιά μου… θεωρώ ότι όλα εξαρτώνται από εμάς –και μπορούμε να τα φτιάξουμε- εκτός από θέματα υγείας.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Wo81HKWy8rI#!
The K-magazine: Κεντρικός άξονας στο έργο είναι ο έρωτας και η αγάπη. Για σένα τι σημαίνει «αγάπη»;
Πέτρος Λαγούτης: Κεντρικός άξονας θα έλεγα ότι είναι ο έρωτας- ο παράφορος έρωτας- που μετά μετουσιώνεται ίσως σε αγάπη, αν καταφέρει να συμβεί αυτό σε μία σχέση.  Δίπλα στην αγάπη και εγώ βάζω τα παιδιά μου και είναι η μόνη αγάπη που  a priori  δίνεις σε ανθρώπους αγάπη και άλλα πολλά, χωρίς να θέλεις να σου δώσουν τίποτα. Από εκεί και πέρα, θεωρώ ότι υπάρχουν κατηγορίες αγάπης. Αλλιώς αγαπάς τα παιδιά σου, τους φίλους σου, μία γυναίκα την οποία ερωτεύτηκες….  Οι φίλοι μου και γενικά οι άνθρωποι παίζουν τεράστιο ρόλο. Έχω μάθει πλέον, πρακτικά, να μένω μόνος μου… αλλά είναι κάτι που έπρεπε να μάθω. Η τάση μου πάντα είναι να έχω δίπλα μου ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπάνε. Είτε είναι μια σύντροφος, είτε είναι οι φίλοι μου. Οι φίλοι μου υπάρχουν πάντα στη ζωή μου. Είναι η περιουσία μου. Μου είπε μία μέρα ένας φίλος που ήμουν σε δύσκολη οικονομική φάση, και  του έλεγα τα παραπόνα μου «Ναι, αλλά είσαι πλούσιος, έχεις φίλους» και το είπε τόσο γλυκά, τόσο ωραία κι αληθινά, που πείστηκα πραγματικά, είναι αλήθεια. Μεγαλώνοντας κάνω όλο και πιο δύσκολα φίλους, άλλα αν κάνω, θα είμαι σίγουρος ότι θα είναι «φίλοι» μου. Έχω φίλους που είναι από πολύ πίσω, οι οποίοι είναι αδέλφια μου πλέον.

 The K-magazine: Ζηλεύεις, είσαι κτητικός τύπος;
Πέτρος Λαγούτης: Ζηλεύω μόνο σε ερωτικό επίπεδο. Επαγγελματικά ή σε άλλους τομείς δεν έχω ζηλέψει τίποτα… Άλλο να θαυμάσω κάτι! Αλλά το να ζηλεύεις ερωτικά, θεωρώ ότι είναι πολύ άσχημο συναίσθημα. Το λέμε στο έργο, κάπου διάβασα, δεν είναι δική μου έκφραση,  και με εκφράζει πολύ «Η ζήλεια είναι το μοναδικό είδος τυραννίας που ο τύραννος, υποφέρει πολύ περισσότερο από αυτόν που τυράννα». Είναι εκπληκτικό… Αλλά είναι ένα συναίσθημα που επίσης έχω καταφέρει να αποτινάξω, ίσως σε βαθμό κακουργήματος. Σε σημείο που ο άλλος σκεφτεί «καλά, αυτός είναι αναίσθητος;» , απλά δεν θέλω να το ζήσω.

The K-magazine: Τελικά ο έρωτας κρατάει «το πολύ δύο χρόνια»;
Πέτρος Λαγούτης: Μπορεί, δεν ξέρω…  αλλά στο κεφάλι μου πια όλα αυτά είναι σχετικά. Δηλαδή μου αρέσει πολύ ο έρωτας, δηλαδή όλο αυτό το συναίσθημα του έρωτα, που νιώθεις ,  η «πρεμούρα» να δεις και να μιλήσεις με έναν άνθρωπο είναι πανέμορφο! Τα αρνητικά συνοδευτικά του είναι αρκετά ψυχοφθόρα. Μεγαλώνοντας καταφέρνεις να τα αφήνεις λίγο απ’ έξω νομίζω, τουλάχιστον,  αν θέλεις να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Όποτε νομίζω ότι μετά, ο έρωτας γίνεται κάτι πιο ωραίο.  Μπορεί να μην έχει αυτό της αρχής. Δεν ξέρω αν γίνεται αγάπη, σίγουρα είναι σε αυτό το μονοπάτι. Είναι σπουδαίο να συνεχίσεις να θαυμάζεις έναν άνθρωπο και εκείνος εσένα,  και να κρατάς το δικό σου κομμάτι ζωντανό, γιατί και ο άλλος αυτό ερωτεύτηκε. Θέλουμε να γίνουμε «ένα» κι αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος κι εξαφανίζουμε τη μοναδικότητα που ερωτεύτηκε ο άλλος από εμάς ή το αντίστροφο. Αν τα κάνεις… μπορείς να τον διατηρήσεις ζωντανό!

The K-magazine:Ερωτεύεσαι συχνά;
Πέτρος Λαγούτης: Δεν ερωτεύεσαι κάθε μέρα, ούτε ερωτεύεσαι πάντα το ίδιο μοτίβο ανθρώπου… Πόσες φορές να σου συμβεί; Τρεις-τέσσερις φορές να ερωτευτείς βαθειά.

The K-magazine: Πλέον αισθάνεσαι πιο δυνατός; Είχες ανασφάλειες στο παρελθόν;
Πέτρος Λαγούτης:  Προσπαθώ να προχωρώ συνέχεια… Μπορεί στο παρελθόν να έδειχνα ότι έχω αυτοπεποίθηση, αλλά έδινα και μία φοβερή μάχη με άλλα πράγματα, τα οποία κάποια στιγμή αποφάσισα ότι δεν τα θέλω μέσα μου… κι αυτός ήταν ο αγώνας μου! Ήταν κάποια «τερατάκια» μέσα μου που τα έθρεφα μέσα μου, είτε λέγονται «ζήλεια και κτητικότητα », είτε «άγχη»… Αν συνειδητοποιήσουμε ότι δεν τα θέλουμε, εκεί ξεκινάει η μεγάλη μάχη για να τα νικήσουμε, γιατί είναι κομμάτια του εαυτού μας… Και ξεκινά το εσωτερικό «ξέσκισμα», σαν το φίδι που αλλάζει δέρμα, κι αυτό σίγουρα πονάει, αλλά αξίζει τον κόπο.

The K-magazine: Αγαπάς τον εαυτό σου; Τον προσέχεις;
Πέτρος Λαγούτης: Θέλω να πιστεύω ότι κατάφερα να πείσω τον εαυτό μου αρκετά, αν το καταφέρεις αυτό, αγαπάς σίγουρα όλα τα κομμάτια που είναι μόνο δικά σου και θες να υπάρχουν στη ζωή σου ξεκάθαρα και δυνατά, αγαπάς και την σχέση σου και ξέρεις ότι για να την προφυλάξεις δεν πρέπει να είσαι.

The K-magazine: Η κάθε παράσταση είναι για σένα ένα είδος «ψυχοθεραπείας»; Μαθαίνεις κάθε φορά κάτι για τον εαυτό σου; Ή είναι κάτι επαναλαμβανόμενο;
Πέτρος Λαγούτης: Δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Δεν θέλω να είναι κάτι επαναλαμβανόμενο, γιατί αν είναι, το βαριέμαι, και το αγαπάω. Είναι η δουλειά μου που την αγαπάω  και είναι ευλογία η δουλειά μας… Είναι μία δουλειά που παίζω ….το πιστεύω πάρα πολύ και αισθάνομαι ότι είμαι πάρα πολύ τυχερός σε αυτό, ότι με πληρώνουν για να παίζω! Και δεν θέλω να βαριέμαι, και ο μόνος τρόπος είναι να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι κάνω αυτό που αγαπάω. Αγαπώντας το και κάνοντας καλύτερα το αντικείμενο ίσως γίνεται καλύτερο και το υποκείμενο.

 The K-magazine: Αυτοσχεδιάζεις;
Πέτρος Λαγούτης: Ναι, βέβαια… Έτσι κι αλλιώς βάζεις στοιχεία του εαυτού σου, γιατί πιάνοντας ένα ρόλο θα τον παίξεις μέσα από τη δική σου οπτική. Οι ίδιοι ρόλοι έχουν παιχτεί από χιλιάδες ηθοποιούς, όμως είναι διαφορτικοί κάθε φορά, γιατί παίζονται με την οπτική του κάθε ηθοποιού, άρα μέσα από τη δική σου ψυχή, ερμηνεύεις ένα ρόλο. Όποτε όταν το κομμάτι «αυτοσχεδιάζεις» μπορεί να μην είναι καν ορατό σε ένα θεατή που θα δει και δύο μέρες συνεχόμενες την παράσταση.

The K-magazine: Στην παράσταση « Ο παππούς έχει πίεση» παίζεις δίπλα στον Κώστα Βουτσά. Πώς είναι να παίζεις δίπλα σε έναν «ζωντανό θρύλο»;Τι έχεις μάθει δύο σαιζόν κοντά του;
Πέτρος Λαγούτης: Καταρχήν είναι μία παράσταση που βγάζει πάρα πολύ γέλιο. Αυτό που μαθαίνεις καλά,  από τον Κωστή (γιατί Κωστή θέλει να τον φωνάζουμε) είναι ότι κάνεις δεν κρατιέται 60 χρόνια στο θέατρο στη τύχη. Καταλαβαίνεις ότι αυτό που έχει κάνει, είναι αποτέλεσμα δουλειάς. Είναι απίστευτος επαγγελματίας. Αγαπάει πολύ αυτό που κάνει, ζει μέσα από αυτό και έχει μάθει να μην κουράζεται. Έχει μια διαρκή ενέργεια η  οποία δεν προκύπτει αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις. Κι αυτό το διαπίστωσα πέρσι που δούλευα πάρα πολλές ώρες σε διαφορετικές δουλειές (γυρίσματα και 2 παραστάσεις) … ήταν εξαντλητικό, αλλά το αγαπούσα! Ο μόνος τρόπος για να ανταπεξέλθεις, είναι να το κάνεις με υπερβολική ζέση. Κι αυτό μας το μαθαίνει καθημερινά ο Κωστής.

The K-magazine: Έχεις κάποιον ηθοποιό πρότυπο, και κάποιον συγκεκριμένο ρόλο του που θα ήθελες να παίξεις;
Πέτρος Λαγούτης: Είναι πολύ κλασσικο… Τον Al Pacino θα έλεγα. Από μικρός τον θαύμαζα απίστευτα, αλλά μεγαλώνοντας έβλεπα συνεχώς κι άλλους ηθοποιούς που θαύμαζα… Δυσκολεύομαι να πω ότι ταυτίζομαι με αυτό. Απλώς ο Πατσίνο με έχει επηρεάσει πολύ. Η πρώτη ταινία που είδα και λάτρεψα ήταν το «Σέρπικο» και μετά είδα όλες τις ταινίες του.Και είπα μακάρι να μπορούσα να παίξω λίγο σαν αυτόν. Έχω δει κι άλλες καλύτερες ταινίες, αλλά αυτή μου έχει μείνει, στο ρομαντικό μυαλό μου.

The K-magazine: Την οικονομική κρίση πως την αντιμετωπίζεις ; Πιστεύεις ότι δημιουργεί ευκαιρίες;
Πέτρος Λαγούτης: Ναι, το πιστεύω… Σου δίνει την δυνατότητα ακόμα και με έναν αναγκαστικό τρόπο να γίνεις πιο δημιουργικός για να επιβιώσεις. Δε μου αρέσει να περιμένω να χτυπήσει το τηλέφωνο, ακόμα κι αν θεωρώ ότι είμαι από τους τυχερούς που έχουν δουλειά, δεν μου αρέσει να είμαι εξαρτώμενος. Και στη δουλειά μας υπάρχει πολύ αυτή εξάρτηση.  Ένας παραπάνω λόγος που μου αρέσει αυτό που γίνεται στο Koo-Koo είναι, ότι είναι ένα δικό μας «παιδί» αυτή η παράσταση, το γράψαμε μόνοι μας κάναμε την παράγωγη, το σκηνοθέτησε ένας άνθρωπος που είναι και φίλος και που εκτιμώ και παρά πολύ.

The K-magazine: Τι είναι αυτό που έχεις μάθει από τους γονείς σου και προσπαθείς να μεταδώσεις στα παιδιά σου;
Πέτρος Λαγούτης: Έχω ένα κομμάτι μέσα μου που είναι αρκετά παραδοσιακό και πιστεύω στις αρχές και αξίες των ανθρώπων. Μου αρέσουν οι τίμιοι άνθρωποι και οι δίκαιοι και νομίζω ότι αυτό το πήρα και πολύ από το σπίτι μου. Οι γονείς μου είναι πολύ «αυστηροί» σε αυτά τα πράγματα, το λέω και συγκινούμαι λίγο, καθώς είναι δίκαιοι, τίμιοι, είναι καλόψυχοι άνθρωποι… τα θεωρώ ανεκτίμητα  και δεδομένα  που θέλω να τα έχουν και τα παιδιά μου. Πρόσφατα, πριν 5-6 μήνες,  ο Κώστας  Καρυπίδης που γράψαμε μαζί το « Το πολύ δύο χρόνια», μου έστειλε σε μήνυμα την εξής φράση και αποφάσισα ότι αυτή θέλω να είναι το μότο της ζωής μου,   είναι του Robert Frost  “In 3 words I can sum up what I learnt about Life : It goes on”  ( Σε τρεις λέξεις μπορώ να συγκεντρώσω ότι έμαθα για τη ζωή: συνεχίζεται). Μάλιστα η καινούργια μου εταιρεία λέγεται “LGO”  από το «life goes on»….

The K-magazine: Τι σημαίνει για σένα να είσαι πατέρας δύο αγοριών;
Πέτρος Λαγούτης: Πολλά πράγματα, για να μην πω μόνο ευθύνες, αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι. Νομίζω ότι  η μεγαλύτερη ευθύνη που έχουμε σαν γονείς, και για μένα είναι ο προσωπικός μου στόχος, είναι να καταφέρουμε να παιδιά μας να γίνουνε καλύτεροι άνθρωποι από εμάς. Όλοι έχουμε τα ελαττώματά μας, προβληματικές συμπεριφορές και σκέψεις κι αν καταφέρουμε να τα φορτώσουμε με λίγα λιγότερα ελαττώματα από αυτά που κουβαλάμε από εμπειρίες και το παρελθόν μας, θα έχουμε κάνει λίγο καλύτερους ανθρώπους και τότε είσαι, κατά τη γνώμη μου, πετυχημένος γονιός.

Αλλιώς γονιός σημαίνει κι άλλα πράγματα, όπως παιχνίδι, γέλιο. Με τα παιδιά περνάμε καλά… ξεχνιέμαι, ξαναγίνομαι παιδί!

Απομαγνητοφώνηση συνέντευξης: Λίνα Γριβογιάννη