μάσκες

Ό,τι και να κανόνισα για το τριήμερο «επιβάλει» να «ντυθώ». Έκτη δημοτικού. Βασίλισσα της νύχτας. Κάπου εκεί έλαβε τέλος για μένα το αποκριάτικο ντύσιμο. Και δέχτηκα σιωπηρά το γεγονός πως η μαμά μου, όπως όλες οι μαμάδες φαντασιώνονται τις κόρες τους βασίλισσες, πριγκήπισσες, με ένα στέμμα στα μαλλιά τελοσπάντων. Ούτε βασίλισσα, ούτε της νύχτας, αλλά δεν είπα τίποτα. Η μαμά μου, όπως και όλες οι μαμάδες, ήθελε μάλλον να μάθω να δέχομαι «τα σέβη» αντρών και υπολοίπων.

Ακούω πως όλοι θα «ντυθούν». Θα βάλουν έστω μια μάσκα. Έχω την εντύπωση πως κι εσύ φεύγεις με μία «μάσκα» κάθε πρωί από το σπίτι σου. Σε όλα τα «τι κάνεις», απαντάς «καλά». Μάσκα. Πολυφορεμένη και διακριτική. Ένας μέσος όρος διάθεσης, να μην μπαίνουμε και σε λεπτομέρειες. Κατά περιπτώσεις και περιστάσεις καλό θα ήταν το «δεν είμαι καλά», «δεν έχω όρεξη». Άφησε για λίγο τη «μάσκα» στην άκρη. Υπάρχουν σίγουρα άνθρωποι που μπορούν να σε κάνουν να τη βγάλεις. Μεγάλη ξεκούραση.

Θες κάποιον και δεν το παραδέχεσαι. Όχι σε αυτόν. Ούτε λόγος. Ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό. Είσαι σε μια σχέση κουρασμένη. Δε θες να μείνεις μόνη και «ντύνεσαι» ενθουσιασμό και αισιοδοξία να την παλέψεις. Μάσκες φόβου.

Σε τσάτισαν οι γονείς σου, σε πίκραναν οι φίλοι σου, σε προσέβαλε ο συνεργάτης, το αφεντικό σου. Κάνεις πως δεν άκουσες, το αφήνεις να περάσει, δεν απαντάς εν βρασμώ. Μάσκες σεβασμού και διπλωματίας.

Είσαι τυχερή αν είσαι και γυναίκα. Και το μακιγιάζ τι είναι; Μάσκα δεν είναι; Να καλύψει ατέλειες, να αναδείξει χαρακτηριστικά, να τονίσει σημεία. Σύγχρονη τέχνη, αναγνωρισμένη, κάνει, όπως λένε και θαύματα. Εάν το κάνεις σωστά βέβαια. Αλλιώς κινδυνεύεις να γίνεις κλόουν. Θέμα αισθητικής αυτή η μάσκα.

Ξέρεις τι δεν μου αρέσει καθόλου; Να φοράς γυαλιά -ηλίου- όταν μου μιλάς. Και στο δρόμο να με δεις, βγάλε τα γυαλιά σου. Είναι και κατάμαυρα και δεν βλέπω τίποτα. Έχασα τα μάτια από το πλάνο, και δεν κατάλαβα τίποτα από όσα είπες και τι εννοούσες. Τα γυαλιά ηλίου κάνουν την παρουσία σου ομολογουμένως πιο γοητευτική και είναι και ένας από τους λόγους που τα καθιστούν πολύ συνηθισμένη και ευκολοφόρετη μάσκα.

Βαραίνουν το πρόσωπο οι «μάσκες». Θες να γυρίσεις στο σπίτι και να τις βγάλεις από πάνω σου. Σαν το μακιγιάζ. Χρειάζεται, μην το συνηθίσεις μόνο. Πιο αληθινό και πιο όμορφο από το άβαφτο πρόσωπο δεν έχει.

Για να μάθετε ποια είναι η Ρούλα Καρακούση, πατήστε  εδώ

Σχετικά άρθρα:

–Ο δύσκολος δρόμος, από τη Ρούλα Καρακούση
–Η πτώση από τα σύννεφα, από τη Ρούλα Καρακούση
–Όνειρα και όνειρα, από τη Ρούλα Καρακούση

Έφτασε το Σαββατοκύριακο το Αποκριών, και ίσως να είμαι ο μόνος άνθρωπος ή ένας από τους λίγους που δεν τις αντέχουν. Δεν μπορώ τα πάρτι με τα λάτιν τραγούδιαστη διαπασών και τα καρναβάλια, τους ενήλικες που κυκλοφορούν στον δρόμο μασκαρεμένοι και συμπεριφέρονται σαν δίχρονα! Κάθε φορά που με καλούν ή που αναγκάζομαι να πάω σε μασκέ πάρτι είναι το χειρότερο μου γιατί δεν ντύνομαι πότε, συνήθως κουβαλάω μία μάσκα που καλύπτει μόνο τα μάτια –οι άλλες που καλύπτουν ολόκληρο το πρόσωπο, μου προκαλούν ασφυξία- και τα κανονικά μου ρούχα. Παράλληλα στην ερώτηση τι έχεις ντυθεί, απαντάω «Γυναίκα που σήμερα αντέχει τα τακούνια της» ή «Ο πραγματικός εαυτός μου» και άλλα τέτοια χαζά. Ποτέ δεν βρίσκω το θάρρος να ομολογήσω ότι μισώ τις Απόκριες, γιατί όλοι με κοιτάνε με μισό μάτι.

Επίσης θεωρώ ότι η εποχή που μπορούσα να ντυθώ πριγκίπισσα, νεράιδα και όλα αυτά τα ονειρικά, έχει περάσει ανεπίστρεπτη. Δεν είμαι πλέον 12 και δεν έχω κανένα λόγο να φοράω στολές. Εξάλλου όλο αυτό το υποχρεωτικό ότι πρέπει να ντυθείς κάτι άλλο από αυτό που είσαι και να αντέξεις ένα είδος μουσικής που μόνο αυτή την εποχή ακούγεται παντού και συνέχεια, είναι τουλάχιστον εκνευριστικό! Ακόμα και ως παιδί δεν θυμάμαι να έβρισκα νόημα σε αυτή τη γιορτή. Το μόνο που μου άρεσε ήταν ότι μπορούσα να χρησιμοποιώ τα καλλυντικά τις μαμάς μου και να βάφομαι, γεγονός που έκανε να αισθάνομαι μεγάλη.

Αργότερα όταν πήγα γυμνάσιο και ήμουνα ήδη «μεγάλη», ήταν η καλύτερη αφορμή για να μένουμε με τους φίλους μου έξω μέχρι αργά και να κάνουμε πράγματα που άλλες μέρες δεν τολμούσαμε, και αυτό γιατί τις μέρες των Αποκριών επικρατούσε παντού ένας χαμός! Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, υπάρχει κάτι που μου αρέσει… Πάντα με ενθουσίαζε η Καθαρά Δευτέρα! Το γεγονός ότι προετοιμάζουμε ένα τελείως διαφορετικό μενού για αυτή την ήμερα, και ότι οι φούρνοι είναι ανοιχτοί φτιάχνοντας υπέροχες λαγάνες! Φυσικά θα μου πείτε ότι το βασικό χαρακτηριστικό της Καθαρής Δευτέρας είναι το πέταγμα του χαρταετού. Το αστείο είναι ότι και ως παιδί θα έπρεπε να με ενθουσιάζει ο χαρταετός, αλλά πάντα θυμάμαι, ότι ο μπαμπάς έφτιαχνε μόνος του τον χαρταετό και τον πέταγε, εμείς απλώς τον παρατηρούσαμε να απομακρύνεται…. Όμως είμαι ευγνώμων ότι υπάρχει αυτή η ανάμνηση του χαρταετού να πετάει, ακόμα και αν δεν καταλάβαινα το πόσο σημαντικό ήταν τότε. Αλλά ακόμα και τώρα όταν αναφέρω στον μπαμπά την τότε αδιαφορία μου, απλώς χαμογελάει!

Μπορεί να είμαι εντελώς κατά των Αποκριών και όταν έρχεται το σαββατοκύριακο αυτό να προτιμώ να μείνω σπίτι μέχρι το μεσημέρι της Καθαρής Δευτέρας, αλλά πρέπει να σας ενημερώσω ότι έχω κάνει μία μικρή σφυγμομέτρηση και δεν είμαι η μόνη στη λίστα. Αν το καλοσκεφτείτε όλοι μας έχουμε τις «εποχές μας» και προσωπικά, επειδή είμαι μεγάλο «κορόιδο» των Χριστουγέννων, δεν γίνεται λοιπόν να είμαι θύμα δυο φορές τον χρόνο!

Για όλους εσάς όμως που θα βγείτε και θα είσαστε ντυμένοι κάτι άλλο και διαφορετικό, έχω να προτείνω να τολμήσετε και κάτι διαφορετικό στη πράξη, έξω από τον εαυτό σας! Εγώ θα φυσάω σερπαντίνες μέχρι να έρθει η Δευτέρα!!!