30

Κυρίες μου,

ας το παραδεχτούμε: όταν το ρολόι της ζωής μας δείξει – έστω κοντά – στο 30, έχουμε κοιταχτεί όλες μας στον καθρέφτη και κάναμε το μονόλογο «και τώρα που είμαι 30… τι;». Πολλές ίσως ακούγανε κι ένα tick… tack… tick… tack… Και νιώσανε αυτό το «tick-tack» να τις πλησιάζει απειλητικά και μάλιστα να αποκτά και πιο γρήγορο ρυθμό. Γιατί – για κάποιο λόγο – ένας άγραφος νόμος λέει πως η γυναίκα στα 30 πρέπει να έχει ήδη καριέρα, οικογένεια, παιδιά. Μήπως, όμως, τελικά, αυτός ο νόμος έχει κάποια «παραθυράκια» τα οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει μία γυναίκα που οδεύει στα πρώτα της –άντα προς υπεράσπισήν της;

Ας ξεκινήσουμε με τον τομέα καριέρα, Είναι μία από τις ανησυχίες που καταβάλλουν πολλές γυναίκες σ’ αυτό το στάδιο της ζωής τους. Κάποιες λένε πως παρ’όλες τις σπουδές τους, τα πτυχία τους, τις γνώσεις τους, δεν απασχολούνται με αυτό το οποίο ήθελαν και για το οποίο αφιέρωσαν τα μαθητικά και φοιτητικά τους χρόνια.

Κάποιες άλλες παρ’ όλο που και σπούδασαν και βρήκαν δουλειά πάνω στο αντικείμενο των σπουδών τους, συνειδητοποιούν πως τελικά δεν είναι αυτό που πραγματικά επιθυμούσαν. Όσον αφορά την πρώτη κατηγορία, υπάρχει σίγουρα η αιτιολογία των συνθηκών που ισχύουν σήμερα, όπου άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας λένε «δουλειά ας έχουμε κι ό,τι να’ναι». Πολλοί απασχολούνται σε δουλειές διαφορετικές από το πεδίο σπουδών τους, σίγουρα γιατί η αγορά εργασίας δεν αφήνει περιθώρια για την πολυτέλεια της επιλογής. Δεν είναι ντροπή αυτό, πόσο μάλλον για ένα νεαρό άτομο. Γιατί τα 30 δεν είναι το τέλος. Παρ’ όλα αυτά, αν εξακολουθείτε να μην είστε ικανοποιημένες, τότε δεν έχετε παρά να εντείνετε το κυνήγι. Είτε εντός είτε εκτός συνόρων. Εξάλλου κανείς δε σας απαγορεύει να ψάχνετε να βρείτε το καλύτερο για σας. Όσο για τη δεύτερη κατηγορία, εκεί μάλλον μιλάμε για συνέπειες επιλογών. Και πάλι, όμως, δεν είναι αργά.

Μπορείτε να βρείτε τον τομέα απασχόλησης που σας ενδιαφέρει πραγματικά και να ασχοληθείτε με αυτόν. Μπορείτε ακόμη να ξεκινήσετε από την αρχή τη δική σας επιχειρηματική δραστηριότητα. Κι αν το θέλετε πραγματικά, κανένα οικονομικό/κοινωνικό/πείτε-το-όπως-θέλετε εμπόδιο δε θα σας σταματήσει. Και σίγουρα ΟΧΙ ο αριθμός τριάντα!

Ακολουθεί το δίδυμο «οικογένεια και παιδί». Πολλές μπορεί να έχετε ήδη συνομήλικες φίλες που ήδη παντρεύτηκαν κι έχουν ένα ή και δύο παιδάκια. Ή να ετοιμάζονται να ανεβούν τα σκαλιά της εκκλησίας με τον έτερόν τους ήμισυ. Κι ενώ χαίρεστε γι’ αυτές, κάτι ενδόμυχα τσιμπολογάει το “είναι” σας. Κάτι σαν αγωνία που συνοψίζεται στη φράση «κοντεύω τα τριάντα, πότε θα φτιάξω την οικογένειά μου, αν όχι τώρα;». Ειδικά αυτό το θέμα δε θα έπρεπε να το θεωρούμε μαραθώνιο. Δεν τρέχουμε να προλάβουμε για να δούμε ποια θα πρωτοπαντρευτεί ή ποια θα κάνει πρώτη παιδί.

Ο ακρογωνιαίος λίθος της οικογένειας είναι η αγάπη. Σίγουρα δε θα θέλατε να κάνετε κάτι από βιασύνη, μόνο και μόνο επειδή πλησιάζετε τα τριάντα. Όπως για παράδειγμα να βιαστείτε να ανταλλάξετε όρκους αιώνιας πίστης με το σύντροφό σας. Μακάρι – και το λέω από καρδιάς – ο άνθρωπος που έχετε πλάι σας να είναι αυτός με τον οποίο είναι γραφτό να ζήσετε την υπόλοιπη ζωή σας μαζί του. Αλλά αυτό δε θα το μάθετε αν κάνετε βιαστικές κινήσεις. Γιατί αν – ω, μη γένοιτο – δε «δέσει» η συνταγή μεταξύ σας, το πιο πιθανό είναι να βρεθείτε ξανά στο σημείο απ’ όπου ξεκινήσατε, με την αγωνία να χτυπάει κόκκινο. Και φυσικά τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο όταν σε μία τέτοια περίπτωση υπάρχει κι ένα παιδί στη μέση.

Μην αφήνετε, λοιπόν, το αριθμό τριάντα να σας πανικοβάλλει. Οι σχέσεις κι εν συνεχεία η οικογένεια χρειάζονται χρόνο κι υπομονή για να στεριώσουν. Εξάλλου στο στάδιο των πρώτων –άντα μας είμαστε και πιο συνειδητοποιημένες για το τι θέλουμε από το σύντροφό μας και – φυσικά – για τη ζωή μας γενικότερα.

Όσο για τις τριαντάρες φίλες σας που σας λένε «άντε, εσένα περιμένουμε», σκεφτείτε το εξής: υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να ήταν αυτό που πραγματικά ήθελαν, παιδί κι οικογένεια μέχρι τα τριάντα τους. Δικαίωμά τους, φυσικά, και μπράβο τους. Αλλά δεν είναι απαραίτητο να θέλουμε όλες τα ίδια πράγματα, σωστά;

Τα τριάντα δεν είναι το τέλος της διαδρομής. Είναι ένας σταθμός. Ένας σημαντικός σταθμός, όπου ναι μεν είναι καλό να κάνουμε έναν απολογισμό του τι έχουμε και του τι επιθυμούμε. Για να γίνει αυτό σωστά, όμως, δεν πρέπει να μας τρομοκρατεί μία τέτοια διαδικασία. Κάντε τις επιλογές σας όταν εσείς κρίνετε σωστό, προκειμένου να λέτε πως ζείτε μία ευτυχισμένη ζωή και να το εννοείτε. Εξάλλου, το κισμέτ πάντα μας βοηθάει να καταλάβουμε πότε είναι η σωστή στιγμή για να λάβουμε οποιαδήποτε απόφαση!