Tag:

Γερμανία

Ο εθνικός μας γύρος

Η σχέση μου με το φαγητό είναι μια σχέση πόθου, ενίοτε και πάθους. Αγαπώ να μαγειρεύω αλλά και να μου μαγειρεύουν. Λατρεύω το σπιτικό φαγητό αλλά και το νόστιμο προσεγμένο φαγητό του δρόμου. Τα λαχταριστά μεζεδάκια μιας ταβέρνας αλλά και τις γαστρονομικές δημιουργίες γνωστών ή και άγνωστων σεφ. Δεν γνωρίζω διακρίσεις στο καλό φαγητό. Αρκεί να είναι έντιμο, με καλές πρώτες ύλες και περισσή νοστιμιά. Δεν κάνω διακρίσεις ούτε στην χώρα προέλευσης, ούτε στην μορφή της κουζίνας που δοκιμάζω. Μου αρέσουν και οι παραδοσιακές και οι μοντέρνες εκδοχές, τα απλά και τα περίπλοκα.

Έχω φάει σε πολλές χώρες διάφορα πιάτα και για να είμαι απόλυτα σαφής, βεβαίως και αγαπώ την ελληνική κουζίνα. Μάλιστα περηφανεύομαι πάντα όταν κάποιος εκθειάζει την κουζίνα μας και ψηλώνω και δυο-τρεις πόντους στα κρυφά. Ένα πράγμα όμως με ξεπερνά και μου είναι πολύ δύσκολο να το εκφράσω. Θα αφήσω τις λέξεις να μιλήσουν από μόνες τους: πιάτο γύρος-καλαμάρι με σος Μετάξα. Μάλιστα. Αυτή η… ελληνική σπεσιαλιτέ σερβίρεται στα ελληνικά εστιατόρια του Μονάχου και όχι μόνο και εδώ και δεκαετίες. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν αυθόρμητη κι άρχισα να γελάω, θεωρώντας το ένα κακόγουστο αστείο.

Μην το γελάς, είναι νόστιμο, έσπευσε να με διακόψει ο φίλος μας ο Νίκος. Το έχω παραγγείλει κι εγώ. Τον κοίταξα αρχικά δύσπιστα και γρήγορα κατάλαβα πως είχε πραγματικά διαπράξει το ανομολόγητο. Και τι είναι η σος Μετάξα, βρε Νίκο; Η ελληνική παραδοσιακή σάλτσα που το πλασάρουνε;

Ενώ στην Ελλάδα η ελληνική κουζίνα όλο και ανθίζει, στην Γερμανία όλα κατρακυλούν, τουλάχιστον στα μάτια των Ελλήνων. Ελάχιστοι είναι οι Έλληνες γαστρονόμοι, που θα ξεφύγουν από τον γόρδιο δεσμό του κιτς -δήθεν ελληνικού φαγητού. Της φασολάδας και των κληματόφυλλων από κονσέρβα, το τζατζίκι από κάτι σαν γιαούρτι, τον ταραμά χωρίς αυγοτάραχο, το κρασί χύμα τελευταίας ποιότητας, τον οίνο φιάλης άσχημης ποιότητας κι αν τυχόν πρόκειται για καλό κρασί απλησίαστο σε τιμή. Αυτό γίνεται γιατί μπορούν. Διότι γιορτάζουν κάθε βράδυ ένα πανηγύρι με πιάτα προκάτ, τεράστια και εντυπωσιακά, που καμιά σχέση δεν έχουν με το ελληνικό τραπέζι. Δώρο και τα ούζα με την σέσουλα δίπλα στους κίονες και τα αγάλματα. Ο λογαριασμός στο τέλους τους δικαιώνει.

Όσοι επαγγελματίες προσπαθούν να ξεχωρίσουν δυσκολεύονται. Ευχή και κατάρα ο εθνικός μας γύρος, δεν άφησε τίποτα όρθιο στο διάβα του. Με ρωτάνε φίλοι μας αν μπορώ να τους προτείνω καλά ελληνικά εστιατόρια στο Βερολίνο. Δυσκολεύομαι. Μετρημένα στα δάχτυλα. Κι όπου υπάρχει καλό φαγητό, υπάρχει δύσκολα και καλό κρασί.

photo credits: here

Κείμενο: Πελαγία Θεοχάρη

10/04/2019 0 comment

HEALTHY LIVING

Σταματήστε το κάπνισμα για να κοιμάστε καλύτερα!

written by The K-magazine

Οι καπνιστές κοιμούνται λιγότερες ώρες και κάνουν γενικά χειρότερο ύπνο, σε σχέση με όσους δεν καπνίζουν, σύμφωνα με μια πρόσφατη γερμανική επιστημονική έρευνα.

Μια άλλη αμερικανική μελέτη ανακάλυψε ότι οι καπνιστές που έχουν πάθει καρκίνο των πνευμόνων, έχουν κατά μέσο όρο δεκαπλάσιες γενετικές μεταλλάξεις στους όγκους τους, σε σχέση με όσους ποτέ δεν είχαν καπνίσει.

Οι Γερμανοί ερευνητές, με επικεφαλής τον Στέφαν Κορς της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου Charite του Βερολίνου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα βιολογίας του εθισμού «Addiction Biology», σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, μελέτησαν πάνω από 2.000 άτομα.

Όπως διαπιστώθηκε, το 17% των καπνιστών κοιμούνταν λιγότερο από έξι ώρες κάθε βράδυ και το 28% ανέφεραν διαταραχές κατά τον ύπνο τους. Τα αντίστοιχα σαφώς χαμηλότερα ποσοστά για τους μη καπνιστές ήσαν 7% και 19%.

«Η μελέτη αναδεικνύει για πρώτη φορά την αυξημένη πιθανότητα διαταραχών στον ύπνο των καπνιστών σε σύγκριση με τους μη καπνιστές», δήλωσε ο Στέφαν Κορς. Πάντως η έρευνα δεν αποδεικνύει ότι είναι το κάπνισμα που ευθύνεται άμεσα για τα προβλήματα του ύπνου, καθώς οι καπνιστές συνήθως έχουν κι άλλες συνήθειες που δεν τους βοηθούν να κοιμηθούν, όπως να βλέπουν έως αργά τηλεόραση ή να μην ασκούνται αρκετά σωματικά.

Όμως οι Γερμανοί ερευνητές πιστεύουν ότι η νικοτίνη έχει τη δική της ευθύνη, καθώς διεγείρει τον οργανισμό. «Αν κανείς καπνίζει και δυσκολεύεται να κοιμηθεί, έχει ένα ακόμα λόγο να το κόψει», ανέφερε ο γερμανός επικεφαλής της έρευνας. Παλαιότερες έρευνες έχουν συσχετίσει τον ελλιπή ή κακό ύπνο με άλλα προβλήματα υγείας, όπως την παχυσαρκία, το διαβήτη και την καρδιοπάθεια.

Στη δεύτερη έρευνα, οι Αμερικανοί επιστήμονες, με επικεφαλής τον Ρίτσαρντ Γουίλσον της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας «Cell» (Κύτταρο), διαπίστωσαν ότι οι καρκινοπαθείς με όγκο στους πνεύμονες και ιστορικό καπνίσματος έχουν δέκα φορές περισσότερες μεταλλάξεις στον όγκο τους σε σχέση με τους καρκινοπαθείς που ποτέ δεν υπήρξαν καπνιστές.

«Αποτέλεσε έκπληξη που είδαμε τόσες περισσότερες μεταλλάξεις. Η ανακάλυψη έρχεται να ενισχύσει το παλαιό μήνυμα: Μην καπνίζετε», τόνισε ο Ρίτσαρντ Γουίλσον.

Πηγή

17/09/2017 0 comment

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

9 παράξενα έθιμα της Πρωτοχρονιάς ανά τον κόσμο, από τη Θεοδώρα Μπάκα

written by The K-magazine

Είναι γεγονός: διανύουμε τις τελευταίες στιγμές του 2014. Αν είσαι στα πέριξ, μάλλον θα ετοιμάζεις τη βασιλόπιτα ελπίζοντας το φλουρί να σου κλείσει σε λίγες ώρες το μάτι!

Στο μεταξύ, γνώρισε τα περίεργα έθιμα της Πρωτοχρονιάς του κόσμου και ετοιμάσου να νιώσεις ριψοκίνδυνη! Πόσα από αυτά θα τολμούσες να επιχειρήσεις;

Οι γείτονές μας Ιταλοί φροντίζουν να υποδεχθούν το νέο χρόνο φορώντας κόκκινο εσώρουχο. Βάλε κι εσύ φωτιά στον «εσωτερικό» σου κόσμο, προλαβαίνεις: ένα κόκκινο εσώρουχο σε κάνει πάντα να νιώθεις σέξι! Plus, είναι το τέλειο μίνι δώρο να ζητήσεις από το αγόρι σου για να του δώσεις υποσχέσεις για καυτό 2015!

Στην Ισπανία και το Μεξικό, το ρίχνουν στα σταφύλια: μόλις το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα το έθιμο απαιτεί να φας 12 ρώγες σταφύλι, μια για κάθε μήνα του χρόνου. Γιατί όχι; Το σταφύλι είναι τέλειο αντιοξειδωτικό. Αν μάλιστα σου φέρει και γούρι, τι καλύτερο για να ξεκινήσεις τη νέα χρονιά;

Αν πάλι σου λάχει να περπατήσεις στους δρόμους του Ρίο ντε Τζανέιρο, μην παραξενευτείς αν διαπιστώσεις ότι οι Βραζιλιάνες έβαλαν το LBD για νάνι τη νύχτα της Παραμονής! Το λευκό πρέπει να κυριαρχεί στα ρούχα για να γίνει προάγγελος μια ειρηνικής χρονιάς και να διώξει την κακοδαιμονία.

Λίγο πιο πέρα, στη γειτονική Βολιβία, must θεωρείται το κίτρινο εσώρουχο που μάλιστα πρέπει να φορεθεί μόλις αλλάξει ο χρόνος!

Οι Κολομβιανοί, από την άλλη, ανήμερα την Πρωτοχρονιά βολτάρουν με μια άδεια βαλίτσα γύρω από το κοντινό τους τετράγωνο ώστε να είναι η νέα χρονιά γεμάτη με θαυμαστά ταξίδια.

Στη Γερμανία και την Αυστρία ρίχνουν σταγόνες από λιωμένο μέταλλο μέσα σε μικρή ποσότητα παγωμένου νερού για να δουν τι τους επιφυλάσσει ο νέος χρόνος. Άρχοντας των δαχτυλιδιών σε μινιατούρα δηλαδή. Ολίγον τι κουραστικό, δε βρίσκεις;

Αν βρεθείς στη Δανία, θυμήσου το φολκλόρ των ’80s της ημεδαπής, πάρε γυαλικά και κάνε φασαρία και ζημιά στο κατώφλι εκείνων που αγαπάς περισσότερο. Μην ανησυχείς, θα το εκτιμήσουν δεόντως γιατί είναι δείγμα τρυφερότητας. Μάλιστα, όσα πιο πολλά τα σπασμένα, τόσο το καλύτερο: σημαίνει ότι έχεις πολλούς που σε αγαπούν.

Στις Φιλιππίνες πάλι, το dress code επιβάλει πουά και το μενού φρούτα στρογγυλού σχήματος που είναι σύμβολο ευημερίας.

Διάλεξε λοιπόν τι από τα περίεργα τελετουργικά σε αντιπροσωπεύει αν θέλεις να δώσεις έναν international τόνο στην φετινή Παραμονή. Αν όχι, μπορείς απλά να εντυπωσιάσεις στις συζητήσεις του ρεβεγιόν! Πάντως, είτε πιστεύεις στα έθιμα, είτε όχι, η συμβουλή μας είναι μία: πέρα από το χαμόγελό σου– το μόνο που χρειάζεται να σε συντροφεύει όλη τη χρονιά δεν είναι άλλο από ισχυρές δόσεις θετικής σκέψης και επιμονής. Η νέα χρονιά είναι στο κατώφλι μας και είναι δική μας!

Για περισσότερες πληροφορίες για τη Θεοδώρα Μπάκα, διαβάστε εδώ

31/12/2014 0 comment

Dimitri's Food blog

Το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι και ο κόσμος “όλος”, από τον Δημήτρη Βούλτσο

written by Βούλτσος Δημήτρης

Σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι αποτελεί πάντρεμα της ιδέας της φιλοξενίας και της εστίας με τις τοπικές συνθήκες παραγωγής και της καθημερινότητας.

Λόγου χάρη, κανένας δεν θα ήταν σε θέση να προσδιορίσει χρονικά τη στιγμή που τα κάστανα έγιναν κομμάτι του Χριστουγεννιάτικου τοπίου στη Βενετία, παρά μόνο αν αναφερθεί στην εποχικότητα του καρπού και τις ιδιότυπες συνθήκες παραγωγής του στην περιοχή. Κάτι παρόμοιο ισχύει και με την εμφάνιση του αγριογούρουνου ή της χήνας στα Χριστουγεννιάτικα γεύματα, όπου μάλλον το μέγεθος των ζώων βοηθούσε σε μια συγκροτημένη φιλοξενία παρά σε κάποια μορφή θρησκευτικής πίστης.

Το τραπέζι ήταν και είναι μια τελετουργία αφιερωμένη στο μεγαλείο της γιορτής και στην απαλλαγή από το άγχος για την παραγωγή της χρονιάς που πέρασε.

Ένα ακόμη στοιχείο που επηρεάζει τη σύνθεση του Χριστουγεννιάτικου τραπεζιού παγκοσμίως είναι και οι καιρικές συνθήκες. Στην Ευρώπη, ο χειμωνιάτικος καιρός είναι συνυφασμένος με τα Χριστούγεννα αλλά σε πολλές περιοχές του πλανήτη με έντονο το χριστιανικό στοιχείο οι καιρικές συνθήκες είναι καλοκαιρινές, όπως στην Αυστραλία και τη Λατινική Αμερική. Η γαλοπούλα θεωρείται το κατεξοχήν Χριστουγεννιάτικο φαγητό, αλλά πρωτοέκανε την εμφάνιση του στο τραπέζι μετά το 1650 και την κατάληψη της Β. Αμερικής από Ευρωπαίους αποίκους. Ονομάστηκε αγγλιστί “Turkey” λόγω των Τούρκων εμπόρων που εκθείαζαν τη γεύση του πουλερικού στις ευρωπαϊκές αγορές.

Στο Γερμανικό νότο, το γιορτινό τραπέζι περιλαμβάνει απαραίτητα κυνήγι – ελάφι ή ζαρκάδι – που σιγοβράζει παρέα με μπαχαρικά, ξερά φρούτα και κρασί. Αντίθετα στον βορρά μαγειρεύουν χήνα με πατάτες και βραστό λάχανο με μπέικον, γογγύλια και άφθονα καρότα.

Στην Αρμενία – και σε πολλές πρώην σοβιετικές δημοκρατίες – τα Χριστούγεννα γιορτάζονται μεγαλοπρεπώς έπειτα από πολυήμερη νηστεία. Το πιο δημοφιλές πιάτο είναι ένα πλούσιο ρύζι με πολλά μπαχαρικά και ξερά φρούτα.

Στη Σουηδία, την παραμονή όλη η οικογένεια μαζεύεται για την παραδοσιακή «βουτιά στην κατσαρόλα». Όλοι βουτούν μπουκιές μαύρου ψωμιού μέσα σε μαγειρεμένο χοιρινό κρέας με λουκάνικο και κομμάτια μοσχαριού μέχρι να τελειώσει. Ανήμερα τα Χριστούγεννα, το γεύμα ξεκινά με λιαστό μπακαλιάρο και χοιρινό μπούτι, πατάτες και ρυζόγαλο αμυγδάλου.

Στην Αυστραλία, τα Χριστούγεννα προϋποθέτουν BBQ –με ψαρικά και αρνί- που συνήθως πραγματοποιείται στην παραλία. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη Νότιο Αφρική, μόνο που εκεί η γαλοπούλα είναι απαραίτητη.

Στη Γαλλία, το γεύμα διαφέρει ανάλογα με την περιοχή: στην Αλσατία τρώνε χήνες, στη Βρετάνη χοιρινό, στη Βουργουνδία γαλοπούλα με κάστανα, ενώ στο Παρίσι τα οστρακοειδή και η «ταπεινή» σαμπάνια βρίσκονται σε όλα τα τραπέζια…

17/12/2014 0 comment

SEX

Άνδρες & Γυναίκες : Ποιο είναι το αγαπημένο μέρος για sex;

written by Κατερίνα Μαντά

Ως γνωστόν το καλοκαίρι, είμαστε όλοι πιο χαλαροί και το μυαλό μας είναι στην απόλαυση κι ευχαρίστηση… εντός κι εκτός κρεβατιού. Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό γερμανικού τηλεοπτικού σόου στη Γερμανία συμμετείχαν 1.000 εθελοντές και τα αποτελέσματα δεν ξέρω κατά πόσο καλύπτουν το ελληνικό κοινό, που έχει μεγαλύτερη φαντασία και περισσότερες επιλογές!

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν εγκαταλείπει τη… βολή του ούτε στο σεξ, αφού το 77% των συμμετεχόντων απάντησε πως προτιμά να κάνει σεξ στο κρεβάτι του.

Πιο συγκεκριμένα:
77% προτιμά να κάνει σεξ στην κρεβατοκάμαρά του
20% προτιμά να κάνει σεξ στο μπάνιο κάτω από το ζεστό νερό που τρέχει από το ντους
9% προτιμά να κάνει σεξ στο αυτοκίνητο και
1% προτιμά να κάνει σεξ στο… γραφείο του
Η συγκεκριμένη έρευνα καταλήγει επίσης στο συμπέρασμα ότι οι Γερμανοί κάνουν σεξ 6,4 φορές το μήνα, περίπου, κάτι που μεταφράζεται σε κάτι παραπάνω από μια φορά την εβδομάδα.

Όσον αφορά τη μέρα που προτιμούν να έρχονται σε ερωτική επαφή… Για το 66% η μέρα είναι κάτι εντελώς αδιάφορο. Ωστόσο, το 18% δήλωσε πως αγαπημένη του μέρα για να κάνει σεξ είναι το Σάββατο.

Πηγή: iefimerida.gr

10/07/2014 0 comment

ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Οι 10 must τοπικές λιχουδιές του κόσμου, από τη Νατάσα Σχοινά

written by Νατάσσα Σχοινά

Λατρεύουμε τα ταξίδια. Λατρεύουμε την προετοιμασία, το αεροπλάνο, το ξενοδοχείο, τα μέρη που θα δούμε, αλλά το φαγητό βρίσκεται σε περίοπτη θέση. Φυσικά και πριν ταξιδέψουμε ψάχνουμε τις εγχώριες σπεσιαλιτέ της εκάστοτε χώρας, ψάχνοντας για έναν ακόμη λόγο να την επιλέξουμε. Από χώρα σε χώρα μπορούμε να συναντήσουμε μεγάλη γκάμα πιάτων, από λουκάνικο και στιφάδο μέχρι ψάρι σε γάλα καρύδας και χταποδοκεφτέδες. Γευσιγνώστες ή όχι πρέπει να δοκιμάσετε αυτά που ακολουθούν!

Currywurst – Βερολίνο (Γερμανία): Παραδοσιακό γερμανικό λουκάνικο με κέτσαπ, κάρυ και πάπρικα. Φαινομενικά απλό, αλλά γευστικά καταπληκτικό.

Chiang Mai – Khao Soi (Ταϊλάνδη): Τραγανά τηγανητά noodles μέσα στιφάδο από κάρυ.

Semla – Σουηδία: Το υπέροχο αυτό γλυκό αποτελείται από ψωμάκι σιταριού με κάρδαμο και γέμιση από γάλα, πάστα αμυγδάλου και κρέμα σαντιγί.

Tagine – Μαρόκο: Ένα αλμυρό στιφάδο αργά ψημένο στα κάρβουνα.

Τάρτα κρέμας – Λισαβόνα: Μία ιδιαίτερα κρεμώδης τάρτα που σερβίρεται με κανέλα.

Kokoda – Fiji: Ωμό ψάρι μαριναρισμένο σε lime και γάλα καρύδας, με πολύ αλάτι, πιπέρι και κρεμμύδι.

Stroopwafels – Ολλανδία: Το όνομά τους στα ελληνικά μεταφράζεται «βάφλα με σιρόπι». Τη δημιούργησε ένας φούρναρης, όταν έφτιαξε βάφλα από ψίχουλα και μετά τη γέμισε με σιρόπι.

Takoyaki – Ιαπωνία: Το Takoyaki είναι κεφτέδες από χταπόδι, με ginger, πράσινο κρεμμύδι και σάλτσα takoyaki.

Char Kway Teow – Σινγκαπούρη: Ενώ υπάρχει σε διάφορες χώρες, η πιο διάσημη εκδοχή αυτού του πιάτου βρίσκεται στη Σιγκαπούρη. Αποτελείται από noodles ρυζιού ψημένα σε σάλτσα σόγιας, πάστα γαρίδας, ολόκληρες γαρίδες, κυδώνια, βλαστάρια φασολιών και σχοινόπρασα.

Για περισσότερες πληροφορίες για τη Νατάσα Σχοινά, πατήστε εδώ

08/06/2014 0 comment

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Αλέξανδρος Καλπακίδης :«Η τέχνη είναι για τον κάθε ένα ξεχωριστά», από τη Βαλιάνα Κοσμά

written by The K-magazine

Όταν κάτι το θέλουμε πολύ, στο τέλος το δημιουργούμε. Κάπως έτσι έγινε και με τον Αλέξανδρο Καλπακίδη και «Το παγκάκι». Το γνώρισε πριν 17 χρόνια και από τότε ήθελε να το ανεβάσει στη σκηνή. Φέτος το όνειρο αυτό πραγματοποιήθηκε. Η κρίση δίνει ευκαιρίες, όπως λέει και ο ίδιος. Ο Αλέξανδρος είναι «παιδί του θεάτρου». Γεννήθηκε στη Γερμανία, μεγάλωσε στην Ελλάδα, έκανε τις πρώτες του σπουδές και παραστάσεις στη Γερμανία, λίγα χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Μετά ήρθε ξανά στην Ελλάδα. Έχει τελειώσει τη σχολή του Γιώργου Κιμούλη και φέτος τον βλέπουμε στις παραστάσεις «Η Μαρινέλλα συναντά τη Βέμπο» και «Το παγκάκι» .

Βαλιάνα Κοσμά: Αρχικά Αλέξανδρε «μύησέ» μας στον κόσμο της παράστασης.
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Η παράσταση λέγεται «το παγκάκι» του Αλεξάντερ Γκέλμαν. Θέλαμε να κρατήσουμε τη ρώσικη ονομασία του έργου, που είναι «Σκαμέικα». Το γράφουμε δίπλα στον τίτλο, αλλά ακόμα το φοβόμαστε. Τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία έχει κάνει ο Γρηγόρης Καραντινάκης (ο οποίος έχει μεταφέρει όλον τον ποιητικό ρεαλισμό του έργου), τα κοστούμια έχει επιμεληθεί ο Βασίλης Μπαρμπαρίγος, τη μουσική έχουν επιμεληθεί τα Κίτρινα Ποδήλατα (έχουν γράψει κι ένα τραγούδι για την παράσταση που δεν έχει βγει ακόμα), την επιμέλεια της κίνησης έχει κάνει η Ζωή Κολλάτου και παίζουμε η Έλενα Μαρσίδου κι εγώ.

Βαλιάνα Κοσμά: Πες μας λίγα λόγια για τους δύο ήρωες της παράστασης.
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Είναι δύο «καραγκιοζάκια» που προσπαθούν μέσα από το ψέμα να βρουν την αλήθεια τους κι αυτό θέλουμε να δείξουμε… Είναι δύο απελπισμένοι άνθρωποι, τη δεκαετία του 80 στη Ρωσία, γεμάτοι περιορισμούς. Ας μην ξεχνάμε πως η Ρωσία ήταν ακόμα Σοβιετική ένωση και η διασκέδαση των ανθρώπων ήταν στα πάρκα. Εκεί στα παγκάκια έπαιζαν, γελούσαν, φλέρταραν, ερωτεύονταν… ακριβώς όπως στην παράσταση.

Βαλιάνα Κοσμά: Το στήσιμο στο φουαγιέ είναι πολύ ενδιαφέρον. Πώς είναι για εσάς (τους ηθοποιούς) αυτό;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Ναι, είναι σαν αρένα. Σε φέρνει πιο κοντά. Είναι δύσκολο για μας να είμαστε σε απόσταση αναπνοής από το θεατή. Εγώ δεν το είχα ξανακάνει, αλλά έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον. Στην αρχή είναι λίγο αμήχανο κάθε φορά, αλλά μετά αντιδρά ο κόσμος ή ακόμα και συμμετέχει. Ο κόσμος μπαίνει σε μια διαδικασία. Επειδή είσαι πολύ κοντά, γίνεσαι μέλος της παράστασης. Είναι σαν τηλεόραση να το βλέπεις τόσο κοντά. Είναι και η ιστορία τέτοια, που τους αφορά όλους. Μπορείς να γελάσεις και να συγκινηθείς την ίδια στιγμή. Είναι η ζωή μας. Είναι ένα απλό κείμενο, με βαθύ νόημα ταυτόχρονα. Ο καθένας κάτι θα πάρει. Μην ξεχνάς, ότι η Τέχνη είναι για τον κάθε ένα ξεχωριστά. Το έργο είναι σε μορφή work in progress, δηλαδή δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα η τελική μορφή του. Είναι μια δουλειά σε εξέλιξη, κάθε φορά αλλάζει, διορθώνεται, βελτιώνεται. Μέχρι την τελική του μορφή την επόμενη χρονιά.

Βαλιάνα Κοσμά: Πώς θα ήθελες να έχει διαμορφωθεί η παράσταση του χρόνου; Στο φουαγιέ ή στο θέατρο;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Να σου πω την αλήθεια, θα προτιμούσα να είναι στο θέατρο. Είναι μια παράσταση που την πιστεύω και μπορεί πολύ όμορφα να στηθεί και στη σκηνή.

Βαλιάνα Κοσμά: Πιστεύεις ωστόσο ότι το συναίσθημα, όλη αυτή η ζωντάνια, που είχαν όλοι οι θεατές ότι μπορεί να αποδοθεί το ίδιο στη σκηνή;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Σ’αυτό έχεις δίκιο. Φοβάμαι πως δεν θα είναι το ίδιο. Δεν έχει να κάνει με το κατά πόσο εμείς παίζουμε καλά, είναι θέμα ενέργειας. Η «αρένα» αυτή που έχει στηθεί με τις πολλές οπτικές γωνίες, βάζει το θεατή πολύ εύκολα στο παιχνίδι. Στο απόλυτο σκοτάδι δεν ξέρω αν θα είναι το ίδιο, αλλά το έργο γράφτηκε για να παιχτεί στη σκηνή με κινηματογραφική ματιά. Από την άλλη, όταν ο θεατής είναι πολύ κοντά φοβάται να γελάσει και να συγκινηθεί. Ακόμα είναι σε εξέλιξη όμως. Θα το δούμε μέχρι του χρόνου.

Βαλιάνα Κοσμά: Επίσης, μια τέτοια παράσταση στο φουαγιέ του θεάτρου, ίσως να μην μαζεύει τόσο κόσμο…
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Αρχικά δεν την έχει μάθει ο κόσμος ακόμα. Σήμερα για παράδειγμα, ήταν 20 και κάτι άτομα. Δεν με πείραξε. Ο χώρος μπορεί να «φιλοξενήσει» άνετα μέχρι 40 άτομα. Αυτός είναι ο στόχος. Αν καταφέρουμε να υπάρχουν 40 άτομα κάθε φορά, θα είμαι ευχαριστημένος. Κοίτα, ήμουν τρία χρόνια με το Σπύρο Παπαδόπουλο στον «τυχαίο θάνατο ενός αναρχικού» και τώρα είμαι στο «η Μαρινέλλα συναντά τη Βέμπο». Δεν πέφτει καρφίτσα. Σε κάθε παράσταση έχει χίλια άτομα και έχουμε τόσο προσωπικό μέσα να μας φροντίζει. Αλλά να σου πω κάτι; Αυτό που κάνω τώρα το αγαπάω περισσότερο!

Βαλιάνα Κοσμά: Προσεγμένη στις λεπτομέρειες η παράσταση…
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Βέβαια! Η «μπύρα» που πίνω, η εφημερίδα… είναι όλα ρώσικα! Εκτός από το στυλό, αλλά κάτι θα κάνουμε!

Βαλιάνα Κοσμά: Τις άσπρες κάλτσες που φορούσες, ποιος τις σκέφτηκε;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: (Γέλια) Ήταν δική μου ιδέα! Δεν τα σπάει; Είναι το πρώτο που παρατηρούν όλοι όταν βγαίνω στη σκηνή. Δε μπορώ ούτε να τις βλέπω τις άσπρες κάλτσες, αλλά είναι στη δεκαετία του 80 η παράσταση και είναι απαραίτητες! Μου αρέσει να παρατηρώ τις λεπτομέρειες!

Βαλιάνα Κοσμά: Εσύ έχεις δει τον εαυτό σου στο χαρακτήρα που υποδύεσαι;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: (Γέλια) Ναι, τον έχω δει. Γύρω στο 70-80% μάλιστα! Γι’αυτό το έργο αυτό με αφορά πολύ. Εδώ και 17 χρόνια, από τότε που το είχα γνωρίσει στη σχολή του Γιώργου Κιμούλη, που μας το είχε φέρει η Ταμίλα Κουλίεβα. Είχαμε κάνει κάποιες σκηνές, αλλά πάντα έλεγα ότι αυτό το έργο θέλω κάποια στιγμή να το κάνω. Ήταν ένα απωθημένο, ένα όνειρο…

Βαλιάνα Κοσμά: Θεωρείς ότι η κρίση βοηθάει παραστάσεις σαν «Το παγκάκι»;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Σε άλλες εποχές δε θα μπορούσα να το κάνω. Δεν έχω τα λεφτά να κάνω μια παραγωγή. Τυχαία είπα στην Έλενα Μαρσίδου πέρυσι «θα την κάνουμε την παράσταση ή όχι;» και συμφώνησε. Βρέθηκαν οι άνθρωποι αυτοί όλοι, κάποιοι δεν πήραν καθόλου λεφτά, κάποιοι θα πάρουν λεφτά (πολύ λίγα όμως) και την αναλάβαμε την παραγωγή η Έλενα κι εγώ. Μετά βρέθηκε το Ακροπόλ και βοήθησε, οπότε γίνεται σαν συμπαραγωγή. Τώρα που οι εποχές είναι δύσκολες, έρχονται όλοι και βοηθούν χωρίς λεφτά ή με πολύ λίγα κι όποτε έχετε! Αυτό είναι πάρα πολύ θετικό και δε σημαίνει ότι επειδή είναι φθηνό, δεν είναι καλό!

Βαλιάνα Κοσμά: Είσαι στο χώρο εδώ και 18 χρόνια. Το ψέμα που πραγματεύεται η παράσταση, πόσο σε έχει επηρεάσει στον τομέα αυτόν;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Δεν έχω βιώσει ψέμα στο χώρο να σου πω την αλήθεια. Ή δε θέλω να το καταλάβω. Τα αφήνω κάτι τέτοια να περνούν. Στην προσωπική μου ζωή και στις φιλικές μου σχέσεις, εκεί ναι. Έχω βιώσει ψέμα… και άγριο μάλιστα! Διαλύθηκε μια φιλία μάλιστα από αυτό. Δεν είναι ωραίο το ψέμα, αν και έχω πει κι εγώ. Καμία φορά χρειάζεται όμως. Δεν αντέχεται πάντα η αλήθεια ή τουλάχιστον δεν την αντέχουν όλοι οι άνθρωποι…

Βαλιάνα Κοσμά: Κάποιοι έχουν δηλώσει πως τώρα με την κρίση «ξεσκαρτάρει ο κόσμος του θεάτρου». Εσύ τι έχεις να πεις γι’αυτό;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Θα συμφωνήσω εν μέρει. Όντως γίνεται ένα ξεσκαρτάρισμα. Με μεγάλη μου όμως λύπη ταυτόχρονα, διαπιστώνω πως δε γίνεται τόσο όσο θα έπρεπε. Η επιλογή των ηθοποιών για μια παράσταση, γίνεται με τα ίδια «τηλεοπτικά» κριτήρια που γινόταν πριν λίγα χρόνια, με το πόσο «πουλάς» ή όχι, με το πόσο αναγνωρίσιμος είσαι. Ίσως να παίζουν στο θέατρο λίγο λιγότερα μοντέλα απ’ότι παλαιότερα. Θεωρώ ότι τα μοντέλα δεν έχουν θέση στο θέατρο. Κάνουν άλλη δουλειά. Ακόμα κι αν περάσουν από δραματική σχολή, κάνουν αμέσως πρωταγωνιστικό ρόλο. Πόσο αθώο μπορεί να είναι αυτό; Ο καθένας στη δουλειά του. Ο πολιτικός στη δουλειά του, η ηθοποιοί στη δουλειά τους, όχι πολιτικοί. Δε μπορώ να γίνω τώρα ηλεκτρολόγος ή γιατρός.

Βαλιάνα Κοσμά: Εσύ γιατί δεν έχεις κάνει πολύ τηλεόραση;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Δεν είναι ότι δεν ήθελα, ούτε θέλω να φανεί ότι κλαίγομαι. Δεν έτυχε! Στην αρχή δεν την ήξερα, τη φοβόμουν. Ήρθα στην Ελλάδα το 95 από το Βερολίνο, όπου είχα ξεκινήσει το θέατρο από το 91. Ξεκίνησα στη σχολή του Κιμούλη, αλλά με ενδιέφερε το θέατρο. Δε γνώριζα πώς λειτουργούν τα πράγματα στην Ελλάδα, είχα τη γερμανική νοοτροπία ακόμα. Μου είχαν κάνει προτάσεις για σήριαλ τότε, που άνθιζαν και γυρίζονταν 40 τη σεζόν, αλλά δε δέχτηκα. Τώρα καλά έκανα ή όχι… θα δείξει!

Βαλιάνα Κοσμά: Τώρα όμως έχουν αρχίσει καινούριες σειρές…
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Ναι, αλλά βλέπεις και μόνη σου ότι υπάρχει ένας «σφιχτός κλοιός» όσον αφορά τους ηθοποιούς. Τώρα με το «κάτω Παρτάλι» κάτι γίνεται. Φοβούνται οι Έλληνες να αγαπήσουν καινούρια πρόσωπα.

Βαλιάνα Κοσμά: Ποιους συνεργάτες σου έχεις ξεχωρίσει όλα αυτά τα χρόνια;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Οφείλω πολλά στο Γιώργο Κιμούλη. Είναι μεγάλος δάσκαλος, έμαθα πολλά από αυτόν. Μου έμαθε στι σημαίνει ηθοποιός, σκηνή, θέατρο. Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος επίσης με βοήθησε πολύ και δουλέψαμε 2 χρόνια μαζί. Πάρα πολλά οφείλω και στον Σπύρο Παπαδόπουλο, με τον οποίο συνεργαστήκαμε τόσα χρόνια, ξέρει το έργο που παίζω τώρα και με ενθάρρυνε να το κάνω. Η Σοφία Φιλιππίδου είναι μια σχολή από μόνη της. Μαθαίνεις θέατρο μαζί της. Ωραίες συνεργασίες έχω κάνει με το Σταμάτη Φασουλή (που προσέχει πώς θα βγάλει το καλύτερο από τον κάθε ηθοποιό), τον Πέτρο Ζούλια και βέβαια το φίλο μου Αντώνη Καρυστινό, ο οποίος με έχει βοηθήσει πάρα πολύ.

Βαλιάνα Κοσμά: Με τη Μαρινέλλα πώς είναι η συνεργασία σας;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Είναι καταπληκτική. Πάει πρώτη στο θέατρο και φεύγει τελευταία. Είναι πάντα έτοιμη, έχει εκπληκτική φωνή, μας προσέχει όλους πάρα πολύ, φροντίζει κάθε λεπτομέρεια. Γενικά η παράσταση αυτή έχει μια νότα αισιοδοξίας. Φτάνει πια… Όλοι μες στα μούτρα είμαστε συνέχεια! Υπάρχει η στεναχώρια, αλλά υπάρχει κι αυτό. Υπάρχει και το μαύρο, αλλά υπάρχει και το άσπρο… και το μπλε και το κόκκινο… τόσα χρώματα!

Βαλιάνα Κοσμά: Πόση σημασία έχει η ομαδικότητα στο χώρο του θεάτρου;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Πολύ μεγάλη. Αν είναι ο ένας καλός δεν ξεχωρίζει η παράσταση και το θέμα είναι να γίνεται λόγος για την παράσταση. Αν είναι καλή αυτή, είναι και οι ηθοποιοί. Και βέβαια μου αρέσει να ακούω ότι παίζω καλά, αλλά έχει περισσότερη σημασία να αρέσει η παράσταση στο σύνολό της. Αλλιώς δε θα έχει λόγο κάποιος να έρθει να τη δει. Πρώτα η παράσταση, μετά εμείς.

Βαλιάνα Κοσμά: Οικονομικό όφελος ή υστεροφημία;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Δύσκολο άθλημα η ηθοποιία. Η τωρινή παράσταση είναι ένα πείραμα για μένα. Ήθελα να δοκιμαστώ. Τώρα, αν βγουν και χρήματα από αυτό, θα είμαι τρισευτυχισμένος!

Βαλιάνα Κοσμά: Ποιους ρόλους θα ήθελες να παίξεις;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Το είπα και πριν, αυτό που κάνω τώρα ήταν ένας ρόλος που πάντα ονειρευόμουν να κάνω. Μου αρέσει πολύ το ρώσικο θέατρο. Στο «Θείο Βάνια» του Τσέχωφ, ο Αστρόφ (ο γιατρός) είναι ένας εξαιρετικός ρόλος. Έχει πάρα πολλά. Δεν το ψάχνω έτσι, δεν έχω απωθημένα για ρόλους. Μου αρέσει πολύ ο Τσέχωφ κι αισθάνομαι ότι με το θέατρο αυτό έχουμε πολλά κοινά σημεία.

Βαλιάνα Κοσμά: Για το μέλλον;
Αλέξανδρος Καλπακίδης: Μαύρο κι άραχνο. (Γέλια) Να σου πω την αλήθεια όμως, δυσκολεύομαι να το δω θετικά. Δε βάζουμε μυαλό εμείς οι Έλληνες… Προσπαθώ να το δω θετικά όμως. Θέλω το έργο αυτό να το δω να παίζεται και την επόμενη χρονιά και να πάει καλά. Θέλω να βγαίνω έξω από το σπίτι και να βλέπω ανθρώπους να χαμογελούν. Να ρωτάω κάποιον τι κάνει, να λέει ότι είναι καλά και να το εννοεί.

Ο Αλέξανδρος Καλπακίδης είναι ηθοποιός. Όχι μόνο επειδή παίζει στο θέατρο, αλλά και με την ετυμολογική σημασία της λέξης. Ποιεί ήθος, διαμορφώνει χαρακτήρα, σέβεται το έργο, τους θεατές, τον εαυτό του. Βλέποντάς τον να παίζει στη σκηνή τον συμπαθείς. Γνωρίζοντάς τον από κοντά, τον εκτιμάς.

Η παράσταση «Το παγκάκι» παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο φουαγιέ του Θεάτρου Βασιλάκου, στον Κεραμεικό. Μπείτε στην αρένα. Μη φοβηθείτε να γελάσετε ή να συγκινηθείτε… Άλλωστε, έστω και σε μία φράση θα δείτε κομμάτια της δικής σας

24/03/2014 0 comment

ΕΡΕΥΝΕΣ

Εταιρικά parties, η αφορμή για απιστία;

written by The K-magazine

Καθώς η εορταστική περίοδος είναι προ των πυλών και τα εταιρικά Χριστουγεννιάτικα πάρτυ είναι σε πλήρη εξέλιξη έτσι και η απιστία είναι στην έξαρση της με την AshleyMadison.com, την ιστοσελίδα για εξωσυζυγικές σχέσεις να σημειώνει μια αύξηση του 30% σε καθημερινή βάση σε εγγραφές γυναικών.

Το site για να μάθει που οφείλεται αυτή η καθημερινή αύξηση των γυναικών-μελών τους, έκανε μια σχετική έρευνα. Τα μέλη της AshleyMadison που είχαν σχέσεις στο γραφείο τους τις σύναψαν πριν γίνουν μέλη της σελίδας, και τώρα το 41,2% των μελών σχεδιάζουν συναντήσεις με την ερωμένη η τον εραστή τους μέλος της AshleyMadison αμέσως μετά το εταιρικό πάρτυ Χριστουγέννων.

H AshleyMadison.com ζήτησε από 1.283 άνδρες και 1.196 γυναίκες μέλη από τη Γερμανία να μάθει πόσο πιστοί έμειναν κατά τη διάρκεια του εταιρικού πάρτυ Χριστουγέννων εκ των οποίων το 48,3 % των ερωτηθέντων απάντησαν ότι έχουν απατήσει το/τη σύζυγο με συνάδελφο .

Η έρευνα είχε τα εξής αποτελέσματα:
•© το 27,9 % των ανδρών και 25,3 % των γυναικών που συμμετείχαν στην έρευνα απάτησαν το/τη σύζυγο με συνάδελφο από άλλο τμήμα .
•© το 22,5% των ανδρών είχε μια σύντομη σχέση με τη γραμματέα ή βοηθό και
•© το 35,5 % των γυναικών είχαν μια σύντομη σχέση με τον προϊστάμενό τους
•© μόνο το 6,1 % των γυναικών και 2,6 % των ανδρών κατέληξαν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με το διευθυντή ή το διευθύνων σύμβουλο της εταιρείας

Επίσης, η έρευνα είχε και άλλα σημαντικά στοιχεία όπως τις προτιμήσεις των μελών για τις συναντήσεις τους.

© το 28,4 % των ανδρών και 23,9 % των γυναικών που έλαβαν μέρος στην έρευνα έχουν απατήσει τον σύζυγό τους κατά τη διάρκεια του εταιρικού πάρτι Χριστουγέννων με έναν συνάδελφό τους,
© το 28,4 % πήγε κατευθείαν στο σπίτι μετά την περιπέτειά τους
© το 23,9 % προτιμά ξενοδοχείο , ενώ
© το 19,1 % το αχαλίνωτο πάθος τους τους οδήγησε στη τουαλέτα του γραφείου ,
© το 14,2 % τουλάχιστον κατάφεραν να φτάσουν στο πάρκινγκ για να κάνουν σεξ στο αυτοκίνητο , ενώ
© το 10,6 % αψήφησαν το κρύο και τις χαμηλές θερμοκρασίες και έκανα σεξ σε υπαίθριο χώρο
τέλος
© το 3,8 % εκμεταλλεύτηκαν την απουσία του/της συζύγου από το σπίτι και έκανε σεξ στο συζυγικό κρεβάτι

More juicy statistics…..

© το 82,4 % των ερωτηθέντων δήλωσε ότι είχαν μια γρήγορη σχέση
© το 17,6 % των γυναικών και των ανδρών σύναψαν μια μακρόχρονη σχέση ενώ
© το 52,7 % των ανδρών και 18,5 % των γυναικών σχέση τους ήρθε στο φως !

Ο Noel Biderman, ιδρυτής και Διευθύνων Σύμβουλος της AshleyMadison.com , σχολίασε : “Από τη μία πλευρά, είναι κατανοητό ότι θα υπάρξει σεξουαλική ένταση σε εταιρικά πάρτι Χριστουγέννων γιατί οι συνάδελφοι περνούν ένα μεγάλο μέρος του χρόνου τους στο γραφείο και γι ‘αυτό είναι φυσικό να αναπτύξουν συναισθήματα ή μια στενή φιλία. Το πρόβλημα προκύπτει όταν – υπό την επήρεια του αλκοόλ και τα καταπιεσμένα συναισθήματα οδηγούν στην απιστία και πολλές φορές οι εξωσυζυγικές σχέσεις μεταξύ συναδέλφων έρχονται στο φως και έτσι αλλάζει η η ατμόσφαιρα στον εργασιακό χώρο. Το πιο ασφαλές είναι να χρησιμοποιήσουν μια εχέμυθη, ανώνυμη και διακριτική υπηρεσία όπως την ιστοσελίδα της AshleyMadison.com . “

18/12/2013 0 comment

ARCHITECTURE

Οι ωραιότεροι κήποι στον κόσμο‏

written by Αλεξάνδρα Σκαράκη

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν θα προτιμούσατε έναν περίπατο σε έναν όμορφο κήπο, για να απολαύσετε στιγμές χαλάρωσης και να θαυμάσετε ένα -γεμάτο έμπνευση-τοπίο. Οι καιρικές συνθήκες επιτρέπουν ακόμα μια βόλτα με το ποδήλατο ή το καθημερινό σας jogging, με φόντο τα φύλλα που πέφτουν και τα υπέροχα χρώματα της φύσης.

Παρακάτω παρουσιάζουμε και σας ‘ταξιδεύουμε’ νοερά στους ωραιότερους κήπους ανά τον κόσμο.

1. Οι κήποι των Βερσαλλιών, Γαλλία

Οι κήποι των Βερσαλλιών ιδρύθηκαν το 1661, από τον Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκο 14^ο. Ο βασιλιάς είχε προσλάβει τους καλύτερους αρχιτέκτονες, ζωγράφους και σχεδιαστές για την ολοκλήρωση του παλατιού των Βερσαλλιών (Châteaux de Versailles) και τους περίφημους κήπους του.

2. Κήποι Butchart, Καναδάς

Οι κήποι Butchart είναι ιδιοκτησία του πρωτοπόρου στην ακμάζουσα βιομηχανία τσιμέντου της Βόρειας Αμερικής, Robert Pim Butchart και της συζύγου του Jennie Butchart. Το 1904 ανέπτυξαν ένα λατομείο στο Οντάριο και έχτισαν ένα εργοστάσιο παραγωγής τσιμέντου στην είσοδο Tod. Μαζί με τη χημικό της εταιρείας και σύζυγο Jennie, δημιούργησαν το σπίτι τους κοντά στο λατομείο και γύρω του έναν κήπο με μπιζέλια και τριανταφυλλιές, που αργότερα εξελίχθηκε στους παρακάτω εντυπωσιακούς κήπους.

3. Κήποι Yuyuan, Κίνα

Οι κήποι Yuynan, ή όπως μεταφράζονται “κήποι της ικανοποίησης”, χτίστηκαν κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Μινγκ (1368-1644 μ.Χ). Όπως φαίνεται από τις φωτογραφίες, οι επισκέπτες σίγουρα θα βιώσουν την ευχαρίστηση, καθώς θα τους εξερευνούν.

4. Ο κήπος ‘Cosmic Speculation’, Σκωτία

«Ένας κήπος θα πρέπει να μοιάζει με πάζλ που πρέπει να λυθεί, κάποια πράγματα να είναι εμφανή και άλλα να παραμένουν μυστηριώδη», υποστηρίζει ο Charles Jencks, ιδρυτής του κήπου.

Βγαλμένος από παραμύθι, ο κήπος βασίζεται στα μαθηματικά και την επιστήμη, αναμειγνύοντας φυσικές ομορφιές, αλλά και τεχνητές λίμνες. Κατασκευάστηκε το 1989 από τον Jencks και τη σύζυγό του, Maggie, στην πόλη Dumfries της Σκωτίας.

5. Κήποι Κeukenhof, Ολλανδία

Η Keukenhof τον 15^ο αιώνα ήταν κυνηγετική περιοχή, από την οποία συλλέγονταν βότανα, για την κουζίνα του κάστρου του Jacoba van Beieren. Μετά το θάνατο του van Beiren, ο -γεμάτος άγριους θάμνους και αμμόλοφους- κήπος, ‘έπεσε’ στα χέρια πλουσίων οικογενειών εμπόρων. Οι βαρόνοι Van Pallandt προσέλαβαν διάσημους αρχιτέκτονες τοπίου και σχεδιαστές, για να διαμορφώσουν τον κήπο γύρω από το κάστρο. Το σχέδιο του κήπου ακολουθεί το Αγγλικό στυλ τοπίου.

Σήμερα το πάρκο έχει 32 εκτάρια , μονοπάτι 15 χιλιομέτρων και αποτελεί μια μοναδική εμπειρία για τους επισκέπτες.

Πηγή : http://www.topdreamer.com

30/10/2013 0 comment

ARCHITECTURE

Παιδικές χαρές προς αναζήτηση…., από τον Γιώργο Μαθιουδάκη

written by The K-magazine

από τον Γιώργο Μαθιουδάκη– Αρχιτέκτονα Τοπίου και Αστικού Περιβάλλοντος*

Τώρα που το ζεστό και ξέγνοιαστο καλοκαίρι μας αποχαιρετά σιγά-σιγά, οι εκδρομές και οι μικρές εξορμήσεις ελαττώνονται, οι μικροί μας φίλοι θα πρέπει να βρουν μια κοντινή παιδική χαρά για να μπορούν να παίξουν και να ξεφύγουν λίγο από τον θόρυβο της πόλης. Έχουμε συνηθίσει να έχουμε βέβαια τις παιδικές χαρές στο μυαλό μας ως χώρους με κούνιες τσουλήθρες και τραμπάλες ενώ είναι περιφραγμένες με μπαλωμένα συρματοπλέγματα. Αυτή είναι δυστυχώς η ελληνική πραγματικότητα, όμως επειδή υπάρχει πάντοτε κάτι καλύτερο και το αναζητούμε και εμείς αλλά πιο πολύ τα παιδιά που ανυπομονούν να βγουν έξω και να παίξουν, σήμερα θα ασχοληθούμε με τις παιδικές χαρές που είναι διαφορετικές από οποιαδήποτε έχετε φανταστεί ή δει.

Το παιχνίδι και η ξεγνοιασιά αποτελεί ένα είδος κουλτούρας που θα πρέπει να το παίρνουν πολύ σοβαρά οι δημόσιοι φορείς όταν πρόκειται για τον σχεδιασμό και την κατασκευή χώρων που προορίζονται για ψυχαγωγία μέσα στην πόλη. Την συγκεκριμένη παράμετρο θεωρούν χρυσό κανόνα στις Κάτω Χώρες ( Ολλανδία ) και τη Γερμανία – σε πολλές Σκανδιναβικές επίσης -και για αυτό σχεδιάζουν και κατασκευάζουν παιδικές χαρές οι οποίες σε τίποτα δεν θυμίζουν αυτές που συναντούμε στις γειτονιές μας.

Πατώματα από χυτό ελαστικό δάπεδο σε διάφορα χρώματα και σχήματα, μεγάλοι χώροι με λευκή άμμο, πολύχρωμα σχήματα πότε τετράγωνα, πότε ορθογώνια, πότε τρίγωνα και πότε κύκλοι, σχοινιά, ξύλο και δίχτυα συνθέτουν τα όργανα παιχνιδιού ενώ μερικά δένδρα φτάνουν για να δημιουργήσουν τα κατάλληλα όρια χωρίς φράχτες και συρματοπλέγματα. Είναι ζωτικής σημασίας να μπορούν οι μικροί μας φίλοι να επινοούν κάθε φορά κάτι διαφορετικό παίζοντας σε τέτοιες παιδικές χαρές, καθώς τους δίνεται η δυνατότητα να χρησιμοποιούν τα πολλαπλά υλικά και σχήματα όπως εκείνοι επιθυμούν.

Τα παιδιά καλούνται να ανακαλύψουν και να μάθουν σχήματα και χρώματα μέσα από το παιχνίδι. Βασικό στοιχείο είναι πάντοτε τα έντονα χρώματα και φυσικά τα υλικά που είναι και φιλικά προς το περιβάλλον αλλά και χωρίς αιχμές και επικίνδυνα σημεία. Κοινό χαρακτηριστικό είναι τα οργανικά σχήματα που μοιάζουν να ξεπηδούν από το έδαφος σαν πολύχρωμα λουλούδια. Οι χώροι αυτοί είναι πάντοτε σχεδιασμένοι με όλες τις βασικές αρχές ασφαλείας.

Φανταστείτε λοιπόν ένα πρωί να ξυπνούσαμε και η παιδική χαρά στο διπλανό μας παρκάκι να είχε αντικατασταθεί με μία από αυτές. Πόσο πολύχρωμη και πιο ευχάριστη προς εξερεύνηση θα ήταν η ζωή στην πόλη.

*Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον Γιώργο Μαθιουδάκη και να επικοινωνήσετε μαζί του, πατήστε εδώ

24/09/2013 0 comment

ΒΙΒΛΙΟ

“Η Τριλογία του Βερολίνου” του Philip Kerr

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Μέρος πρώτο: «Οι Βιολέτες του Μάρτη»
Βερολίνο, 1936: Η Γερμανική πρωτεύουσα ετοιμάζεται για τη μεγαλειώδη έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι Αγώνες μπορεί να συμβολίζουν την ειρήνη και τη συμφιλίωση των λαών, κάτι τέτοιο, όμως δε φαίνεται να ισχύει στη Γερμανία του Χίτλερ. Οι σκοτεινές του βλέψεις επηρεάζουν την ατμόσφαιρα του Βερολίνου, μετριάζοντας έτσι τη γιορτή ατμόσφαιρα με την οποία θα έπρεπε να είναι συνυφασμένοι οι Αγώνες.
Ο Μπέρνι Γκούντερ, ιδιωτικός ντετέκτιβ ο οποίος είχε υπηρετήσει το αστυνομικό σώμα στο παρελθόν, προσλαμβάνεται από τον Χέρμαν Σιξ. Αποστολή του Γκούντερ είναι να βρει ένα περιδέραιο που εκλάπη τη νύχτα που κάηκε ζωντανή η κόρη του Σιξ με το σύζυγό της. Η απώλεια του περιδέραιου, όμως, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, μια που η υπόθεση έχει πολλές κρυφές πτυχές, κάνοντάς την έτσι ακόμη πιο περίπλοκη.

Μέρος δεύτερο: «Ο χλωμός εγκληματίας»
Βερολίνο1939: Ο Χίτλερ πλέον είναι αποφασισμένος να θέσει σε εφαρμογή τα σχέδιά του για την κυριαρχία της Γερμανίας στην Ευρώπη.
Ο Μπέρνι Γκούντερ αναλαμβάνει να εξετάσει μία υπόθεση εκβιασμού. Θύμα αυτού ο ομοφυλόφιλος γιος της εκδότριας Λάνγκε. Παράλληλα θα αναγκαστεί να συνεργαστεί με την αστυνομία ώστε να διερευνήσει τους φόνους νεαρών κοριτσιών. Τα πράγματα, όμως, δυσκολεύουν όταν ανακαλύψει πως όχι μόνο οι δύο αυτές υποθέσεις συνδέονται, αλλά κι ότι τα νύχια της πολιτικής είναι πολύ βαθιά χωμένα σε αυτές…

Μέρος τρίτο: «Γερμανικό ρέκβιεμ»
Βερολίνο, 1947: Μετά την πτώση του Χίτλερ η Γερμανία προσπαθεί να επουλώσει ντροπιασμένη τις πληγές της ανάμεσα σε ερείπια και τους ανθρώπους της να έχουν μετατραπεί σε σκιές του εαυτού τους. Με φόντο την ξεπεσμένη πρωτεύουσα, ο Μπέρνι Γκούντερ θα ανακαλύψει πως η γυναίκα του τον απατάει με έναν Αμερικανό αξιωματικό. Αυτός θα είναι κι ο λόγος που θα δεχθεί να ταξιδέψει στη Βιέννη, μια που ο πρώην συνάδελφός του, ο Έμιλ Μπέκερ, κρατείται εκεί και κινδυνεύει να εκτελεστεί κατηγορούμενος για το φόνο ενός Αμερικανού λοχαγού. Η έρευνα, όμως, το οδηγεί σε περίεργα κι επικίνδυνα μονοπάτια…

Η «Τριλογία του Βερολίνου» είναι το σύνολο τριών νουάρ υποθέσεων με φόντο την πιο σκοτεινή πτυχή της Γερμανίας, εκείνην της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία και το στίγμα που άφησε αυτή μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μία εποχή για την οποία ενόσω διαβάζεις, αναπόφευκτα φέρνεις στο μυαλό σου την αύρα της ανασφάλειας και του φόβου που κυκλοφορούσαν στους δρόμους του Βερολίνου. Επόμενο επίσης είναι η όλη ατμόσφαιρα να σε κάνει να βάζεις νοερά ένα jazz soundtrack όσο ο Γκούντερ διεξάγει τις έρευνές του. Η όλη ροή του βιβλίου δεν αφήνει ασυγκίνητο τον αναγνώστη κι οι εξελίξεις ακολουθούν η μία την άλλη σαν αποτέλεσμα μίας αλυσιδωτής αντίδρασης. Μόνο ίσως «μελανό» σημείο κάποιες μεταφορές που χρησιμοποιεί ο Γκούντερ σε κάποιες περιγραφές, που προσωπικά τις θεώρησα ατυχείς. Κάποιες, όμως, όχι όλες, μην ανησυχείτε!
Το μέγεθος του βιβλίου μπορεί να μοιάζει τρομακτικό – μιλάμε για ένα σύνολο 1070 σελίδων, μια που και τα τρία βιβλία είναι ένα! – αλλά πραγματικά σε αποζημιώνει η πλοκή κι ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας δίνει μία κινηματογραφική οπτική στην ιστορία του.
Η «Τριλογία του Βερολίνου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ.

Philip Kerr

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Μπορεί η «Τριλογία του Βερολίνου» να έχει ως επίκεντρο τη ναζιστική Γερμανία, ο Philip Kerr όμως, είναι Σκοτσέζος. Γεννημένος το 1956 στο Εδιμβούργο κι απόφοιτος της Νομικής στο Μπέρμιγχαμ, ο Philip Kerr αρθρογραφούσε για χρόνια για λογαριασμό των Sunday, Times και Evening Standard. Η «Τριλογία του Βερολίνου» είναι τρεις από τις συνολικά επτά περιπέτειες με πρωταγωνιστή τον ντετέκτιβ Μπέρνι Γκούντερ, ενώ ένα σύνολο είκοσι βιβλίων φέρουν την υπογραφή του.
Το 2009 κέρδισε το βραβείο British Crime Writer’s Association Ellis Peters Historical Fiction, καθώς και το Διεθνές Βραβείο RBA Αστυνομικής Συγγραφείς για τις ιστορίες του με τον Μπέρνι Γκούντερ.

20/08/2013 0 comment

SEX

Sex : Αγαπημένο μέρος για άνδρες και γυναίκες

written by The K-magazine

Το αγαπημένο μέρος, αλλά και τη μέρα που προτιμούν να κάνουν σεξ άνδρες και γυναίκες προσπάθησε να βρει μια πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη στη Γερμανία.

Η συγκεκριμένη έρευνα που έγινε για λογαριασμό γερμανικού τηλεοπτικού σόου και στην οποία πήραν μέρος 1.000 εθελοντές, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν εγκαταλείπει τη… βολή του ούτε στο σεξ, αφού το 77% των συμμετεχόντων απάντησε πως προτιμά να κάνει σεξ στο κρεβάτι του.

Οσον αφορά τα υπόλοιπα μέρη που συγκέντρωσαν υψηλά ποσοστά ως… ιδανικό σκηνικό για να κάνει κανείς σεξ είναι τα εξής:

77% προτιμά να κάνει σεξ στην κρεβατοκάμαρά του
20% προτιμά να κάνει σεξ στο μπάνιο κάτω από το ζεστό νερό που τρέχει από το ντους
9% προτιμά να κάνει σεξ στο αυτοκίνητο και
1% προτιμά να κάνει σεξ στο… γραφείο του
Η συγκεκριμένη έρευνα καταλήγει επίσης στο συμπέρασμα ότι οι Γερμανοί κάνουν σεξ 6,4 φορές το μήνα, περίπου, κάτι που μεταφράζεται σε κάτι παραπάνω από μια φορά την εβδομάδα.

Οσον αφορά τη μέρα που προτιμούν να έρχονται σε ερωτική επαφή… Για το 66% η μέρα είναι κάτι εντελώς αδιάφορο. Ωστόσο, το 18% δήλωσε πως αγαπημένη του μέρα για να κάνει σεξ είναι το Σάββατο.

Πηγή: iefimerida.gr

14/06/2013 0 comment

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Γυναίκες και σκηνοθεσία: μία σχέση που ακόμα “δουλεύεται”

written by The K-magazine

«Η κάμερα είναι πολύ βαριά για σένα!» κλασικές ανδρικές παρατηρήσεις, τις οποίες έπρεπε να ακούει συχνά στη δεκαετία του 80 και του 90 η Σοφί Μεντινιέ. Η Γαλλογερμανίδα κινηματογραφίστρια παλεύει εδώ και χρόνια για ισότητα στο επάγγελμά της.

Η πραγματικότητα είναι όμως πολύ διαφορετική όπως λέει. Στη Γερμανία μόλις το 10% των γυναικών είναι “κάμεραμαν”. Και στον τομέα της σκηνοθεσίας τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα. Στα μεγάλα διεθνή φεστιβάλ δεν συναντά κανείς παρά ελάχιστες σκηνοθέτριες. Στις Κάννες για παράδειγμα υπάρχουν χρονιές που δεν εκπροσωπείται καμία σκηνοθέτης.

Στο Διεθνές Γυναικείο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ντόρντμουντ – Κολωνίας, το οποίο ολοκληρώνεται την Κυριακή, οι γυναίκες δημιουργοί της εικόνας έχουν μια σπάνια ευκαιρία. Για την Μπάρμπαρα Άλμπερτ, από τους διοργανωτές του φεστιβάλ, αυτό αποτελεί μια πολιτική αναγκαιότητα. Διότι, όπως υποστηρίζει, οι ταινίες από γυναίκες αγοράζονται και διανέμονται δυσκολότερα. Στο φετινό φεστιβάλ παρουσιάζονται 100 ταινίες από σκηνοθέτριες από περισσότερες από 30 χώρες. Εκτός από το επίσημο πρόγραμμα υπάρχουν σεμινάρια και εργαστήρια.

Μην φοβάστε

Φέτος η Σοφί Μεντινιέ διευθύνει ένα από αυτά τα εργαστήρια. Η ίδια είναι καθηγήτρια στη Ανώτερη Σχολή ΜΜΕ στην Κολωνία και αυτό που προσπαθεί να μεταδώσει στις φοιτήτριές της είναι ότι η τεχνολογία δεν είναι τόσο δύσκολη. Τις ενθαρρύνει να πραγματοποιήσουν τις δικές τους ιδέες και τους εξηγεί ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβούνται.

Η Σοφί Μεντινιέ αλλά και η Μπάρμπαρα Άλμπερτ είναι από τις τυχερές. Έχουν διακριθεί στο χώρο τους και έχουν αποσπάσει βραβεία. Η Μεντινιέ ξεκίνησε από τη Βενετία με την ταινία «Ο πράσινος φάρος» με την οποία κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο το 1988. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Γκοτά και τον Μίχαελ Κλίερ.

Οι γυναίκες δεν έχουν πρόσβαση στο χρήμα

Το πραγματικό πρόβλημα όμως δεν είναι η ελλιπής παρουσία των γυναικών στα φεστιβάλ, το πραγματικό πρόβλημα είναι «ότι εκεί που υπάρχουν χρήματα, οι γυναίκες δεν έχουν πρόσβαση». Η Μπάρμπαρα Άλμπερτ, η οποία ασχολείται εδώ και χρόνια με τις κρατικές επιδοτήσεις για τον κινηματογράφο, δηλώνει πως στο σινεμά συμβαίνει ό, τι και σε πολλά άλλα επαγγέλματα. Οι γυναίκες δεν έχουν πρόσβαση στα πραγματικά κέντρα λήψης αποφάσεων και εξουσίας. Εκτός αυτού επισημαίνει πως οι γυναίκες έχουν πολύ συχνά πολύ περισσότερες αμφιβολίες για τον εαυτό τους από ότι οι άνδρες. Ενώ τέλος και εδώ κυριαρχούν οι προκαταλήψεις πως θα συνδυάσει μια γυναίκα οικογένεια και επαγγελματική καριέρα.

Παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα, η κατάσταση πάντως βελτιώνεται, αν και μένουν πάρα πολλά να γίνουν…

Πηγή: http://www.skai.gr

13/04/2013 0 comment

ΕΡΕΥΝΕΣ

Unicef: Τα Ελληνόπουλα χαμογελούν, τα παιδιά στην Γερμανία όχι….

written by Κατερίνα Μαντά

Μπορεί η Ολλανδία να προσφέρει τις καλύτερες συνθήκες για να μεγαλώσουν παιδιά, σύμφωνα με νέα έρευνα της UNICEF, η Ελλάδα να βρίσκεται στην 25η θέση και η Γερμανία στην 6η, αλλά τα παιδιά μας είναι σίγουρα πιο ευτυχισμένα εδώ παρά στην χώρα της κυρίας Μέρκελ.

Στην κορυφή της κατάταξης βρίσκονται ακόμη η Νορβηγία, η Ισλανδία, η Φινλανδία και η Σουηδία, ενώ τα παιδιά αντιμετωπίζουν δυσμενέστερες συνθήκες στην Ρουμάνια, στην Λετονία και στην Λιθουανία.

Ωστόσο η έρευνα δείχνει ότι τα γερμανόπουλα είναι υποδειγματικά. Έχουν καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο, καπνίζουν λιγότερο, έχουν λιγότερες ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και πλέον η βία και οι ξυλοδαρμοί είναι κάτω από το μέσο όρο σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες. Επιπλέον το κράτος στέκεται στο ύψος του, στις υποχρεώσεις προς τη γερμανική νεολαία.
Τα παιδιά στην Ολλανδία εμφανίζονται και πάλι ως τα πλέον ευτυχισμένα, ενώ τα ελληνόπουλα βρίσκονται στην 5η θέση.Αντιθέτως, τα παιδιά στην Γερμανία βρίσκονται μόλις στην 22η θέση και ακολουθούν τα παιδιά στις ΗΠΑ, στην 23η θέση.

Η εφημερίδα Die Welt όμως, θέτει το παρακάτω ερώτημα: «Και τότε, γιατί τα Ελληνόπουλα που είναι στον πάτο της έρευνας χαμογελούν περισσότερο και τα δικά μας παιδιά είναι λυπημένα;». Ο Hans Bertram, καθηγητής του Πανεπιστημίου Humboldt του Βερολίνου, μέλος της UNICEF, συνοψίζει τα καλά νέα σε μια μάλλον ανησυχητική φράση: «Τα γερμανόπουλα με τη λύπη που δηλώνουν σε αυτή την έρευνα μαρτυρούν κάτι τρομακτικό το οποίο θα πρέπει να προσέξουμε» λέει. «Υπάρχει μια έντονη αντίθεση ανάμεσα στις εξωτερικές συνθήκες, (δηλαδή μεταξύ της επιτυχίας, της εκπαίδευσης, της ευημερίας, της υγείας, της ασφάλειας) και της ευτυχίας στη ζωή.»

Λιγότερο ευτυχισμένα δηλώνουν τα παιδιά στην Ρουμάνια, στην Πολωνία και στην Λιθουανία.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της UNICEF μεταξύ των 29 ανεπτυγμένων χωρών του ΟΟΣΑ.

Πηγή: www.lifo.gr

11/04/2013 0 comment

ΕΚΘΕΣΕΙΣ

Pop Art Design στο Vitra Design Museum

written by Κατερίνα Μαντά

Τον δημιουργικό διάλογο μεταξύ design και τέχνης του κινήματος της Pop Art διερευνά με πολύ ενδιαφέροντα τρόπο το γερμανικό μουσείο. Έργα των Andy Warhol, Claes Oldenburg, Roy Lichtenstein και Judy Chicago «συνομιλούν» με τα design objects των Charles & Ray Eames, George Nelson, Achille Castiglioni και Ettore Sottsass … και έχουν να πουν πολλά!

Η έκθεση είναι αφιερωμένη στην ιστορία της Pop Art , έτσι όπως αυτή διμαορφώθηκε από το 1945 και μετά.
Μέσα από τα έργα διάσημων καλλιτεχνών, βλέπουμε πώς η ποπ επηρέασε την καθημερινή ζωή και την εξέλιξή της.