Πώς αυτά μας καταπονούν, αλλά και πώς μπορούμε να τα διορθώσουμε!

                Τώρα που ο καιρός γίνεται πιο ανοιξιάτικος, γίνεται και πιο δελεαστικός να αποκτήσουμε τη συνήθεια του να τρέχουμε καθημερινά για τη γυμναστική μας. Κι είμαι σίγουρη πως διαβάζοντας τον τίτλο, σκεφτήκατε “Τι λάθος μπορεί να γίνει στο τρέξιμο; Απλά τρέχεις!”. Κι όμως, αυτή η τόσο απλή (φαινομενικά) ρουτίνα της γυμναστικής μπορεί να γίνει με λάθος τρόπο, ειδικά αν είναι κανείς αρχάριος ή αν τρέχει κατά περίσταση (κι εποχή). Κι αυτός ο λάθος τρόπος μπορεί να μας κάνει να γυρίσουμε σπίτι με πόνους παντού και με τη σκέψη “μπα, άσ’ το καλύτερα”! Προτού, όμως, αποφασίσουμε βιαστικά, ας μελετήσουμε αυτά τα λάθη!

   01 Φοράμε τα λάθος παπούτσια. Ένα βασικό λάθος ξεκινάει πριν ακόμη φύγουμε από το σπίτι μας. Όχι, δεν είναι όλα τα sneakers κατάλληλα για τρέξιμο (κρατάμε τα AllStar για αθλητικά looks!)! Τα παπούτσια που είναι κατασκευασμένα αποκλειστικά για τρέξιμο είναι κάτι που χρειάζεται προσεκτική έρευνα πριν την τελική επιλογή κι αυτό γίνεται μόνο σε αθλητικά εξειδικευμένα καταστήματα και με τη βοήθεια είτε φιλικού προσώπου που γνωρίζει από jogging είτε υπαλλήλου του καταστήματος που πρέπει εξίσου να γνωρίζει το αντικείμενο! Αντιμετωπίζουμε την επιλογή σαν επένδυση, οπότε δοκιμάζουμε όσα ζευγάρια χρειαστούν ώστε να βρούμε το σωστό. Φυσικά δεν ξεκινάμε να τρέξουμε αποστάσεις πριν καλά καλά βγουν τα παπούτσια από το κουτί τους! Τα φοράμε και κάνουμε μερικές βόλτες μέσα στο σπίτι μέχρι τα παπούτσια να πάρουν τη “φόρμα” του ποδιού μας.

  02 Δεν δένουμε σωστά τα παπούτσια. Ακόμη κι αν υπάρχει ήδη το κατάλληλο ζευγάρι παπουτσιών για τρέξιμο, πολλοί προσπερνούν τη διαδικασία των κορδονιών. Συνήθως τα έχουν ήδη… δεμένα ώστε να μπορούν να τα βάζουν και να τα βγάζουν εύκολα. Με αυτήν , την τακτική, όμως, το παπούτσι δεν εφαρμόζει σωστά στο πόδι, πράγμα που μπορεί να προκαλέσει τραυματισμούς. Δε θέλει και πολλή ώρα να στρώσουμε τη “γλώσσα” του παπουτσιού και να δέσουμε σωστά τα κορδόνια ώστε το παπούτσι να είναι σταθερό χωρίς όμως, να μας πιέζει.

03 Μας… νικάει ο εγωισμός μας! Το έχουμε πει πολλές φορές, αλλά άλλη μία δε βλάπτει. Δεν γίνεται να απαιτούμε να τρέξουμε με την πρώτη μία μεγάλη διαδρομή (πχ πέντε χιλιόμετρα) χωρίς διάλειμμα, ειδικά αν δεν είμαστε συνηθισμένοι. Για να γίνει αυτό χρειάζεται χρόνος. Αν, λοιπόν, αποφασίσουμε ξαφνικά να τρέξουμε μία μεγάλη απόσταση γρήγορα και έντονα, αυτό οδηγεί αναπόφευκτα σε τραυματισμούς. Αντίθετα ξεκινάμε τρέχοντας μία μικρότερη απόσταση (για παράδειγμα περίπου ενάμιση χιλιόμετρο) με τον κατάλληλο για εμάς ρυθμό βηματισμού. Έτσι το σώμα μας σταδιακά εξοικειώνεται με τη νέα ρουτίνα, ενώ σε βάθος χρόνου ”χτίζεται” η αντοχή μας.

    04 Ξεχνάμε την ενδυνάμωση. Όσο σημαντικό είναι να μπορέσουμε κάποια στιγμή να τρέξουμε άνετα μία μεγάλη απόσταση, τόσο σημαντική είναι κι η συνδυαστική γυμναστική προκειμένου να βελτιώσουμε τον τρόπο που τρέχουμε. Πολλοί γιατροί παρατηρούν πως τραυματισμοί σε σημεία όπως ο μηνίσκος ή πόνοι στις αρθρώσεις προκαλούνται στους δρομείς όταν αυτοί ετοιμάζονται για κάποιον αγώνα ή μαραθώνιο. Αυτό συμβαίνει επειδή οι δρομείς έχουν στο νου τους την απόσταση που πρέπει να καλύψουν και τον υπολογισμό του χρόνου που πρέπει να κάνουν για να πετύχουν το στόχο αυτό – με λίγα λόγια σκέφτονται πως πρέπει να καλύψουν συγκεκριμένη απόσταση σε όσο λιγότερο χρόνο γίνεται. Επομένως, για όσους έχουν στη ρουτίνα τους το jogging, καλό είναι να το συνδυάσουν με άλλη μία μορφή γυμναστικής, όπως ασκήσεις με βάρη, κολύμβηση ή ακόμη και yoga. Συγκεκριμένα λένε πως οι ασκήσεις με τα βάρη ενδυναμώνουν τους τετρακέφαλους και τους μηριαίους, δίνοντας στους δρομείς τη δυνατότητα να τρέχουν με μεγαλύτερη ταχύτητα, το κολύμπι ρυθμίζει σωστά την αναπνοή, ενώ η yoga εξισορροπεί τη σπονδυλική στήλη κι επιμηκύνει τους τετρακέφαλους, κάνοντάς τους (συνεπώς) πιο λειτουργικούς.

Τώρα που γνωρίζουμε πια είναι τα πιο κοινά λάθη που κάνουμε στην προσπάθειά μας να αποκτήσουμε τη νέα αυτή συνήθεια, ας βάλουμε τα αθλητικά μας παπούτσια… τα ΣΩΣΤΑ αθλητικά, ε; 😉