παχυσαρκία

Οι τηγανητές πατάτες είναι ένα φαγητό που οι περισσότεροι άνθρωποι συγκαταλέγουν στις αγαπημένες τους επιλογές. Είναι μία επιλογή που, εκτός του ότι προσφέρει πολύ γεύση και συνδυασμούς (όπως με τυρί ή αυγά), αποτελεί και μία πολύ απλή και εύκολη λύση στην καθημερινότητα. Ένας καθηγητής από το Harvard, όμως, έκανε μία δήλωση που δυσαρέστησε πολλούς φαν της δημοφιλούς τροφής.

«Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που επιστρέφουν (αφήνουν) τα τρία τέταρτα μίας παραγγελίας με τηγανητές πατάτες. Πιστεύω ότι θα ήταν καλό αν το γεύμα σας ερχόταν με μία συνοδευτική σαλάτα και έξι τηγανητές πατάτες», είπε ο καθηγητής διατροφολογίας,  Eric Rimm, στη New York Times, περιγράφοντας, μάλιστα, τις πατάτες σαν «βόμβες άμυλου».

Αυτός του ο χαρακτηρισμός έχει να κάνει με τον συσχετισμό που έχει δημιουργηθεί μεταξύ των τηγανητών πατατών και τον αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακές ασθένειες, διαβήτη και παχυσαρκία. Μάλιστα, έρευνα που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Clinical Nutrition έδειξε ότι οι άνθρωποι που καταναλώνουν τηγανητές πατάτες δύο ή περισσότερες φορές την εβδομάδα έχουν διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν σε σχέση με εκείνους που δεν καταναλώνουν καθόλου. Η εν λόγω έρευνα δεν καταδίκασε τις πατάτες ως αιτίες θανάτου, αλλά έδειξε την ποσότητας στην οποία τις καταναλώνουμε σαν παράμετρο. Οπότε, το μέτρο παραμένει η βασική λύση και στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Στην Αμερική, οι άνθρωποι καταναλώνουν πατάτες περισσότερο από κάθε άλλο λαχανικό και στην πλειοψηφία τους τις καταναλώνουν με τηγανητό τρόπο μαγειρέματος. Όσον αφορά στις μερίδες, αυξάνονται όλο και περισσότερο τα τελευταία 50 χρόνια κι έχουν φτάσει κατά μέσο όρο τα 200 γραμμάρια πατάτες.

Όταν ήμουν μικρή, καθυστερούσα απελπιστικά να τελειώσω το γεύμα μου, σε σημείο που ήμουν κυριολεκτικά η τελευταία που σηκωνόταν από το τραπέζι. Τότε οι μεγάλοι μου έλεγαν πως πρέπει να τρώω πιο γρήγορα. Αν και πλέον έχω ανεβάσει κάπως τις ταχύτητες, τώρα έρχεται η επιστήμη να δικαιώσει εμένα κι όσους, όπως εγώ, απολαμβάνουμε αργά το φαγητό μας!

Σε μία έρευνα που διεξήχθη φέτος την άνοιξη από την Cleveland Clinic όπου συγκεντρώθηκαν δεδομένα περίπου πενήντα εννέα χιλιάδων ατόμων με διαβήτη τύπου ΙΙ και τα οποία ερωτήθηκαν για την ταχύτητα με την οποία καταναλώνουν το γεύμα τους – αν, δηλαδή, τρώνε γρήγορα, με μία μέση ταχύτητα ή αργά. Σύμφωνα με την dr. Leslie Heinberg, όσοι απάντησαν πως έτρωγαν αργά διέτρεχαν μικρό κίνδυνο να οδηγηθούν σε παχυσαρκία, με το ρίσκο αυτό να είναι ελάχιστα αυξημένο για τη δεύτερη κατηγορία και να εντείνεται για όσους έτρωγαν βιαστικά. Τα δε αποτελέσματα ήταν συμβατά με τις παρατηρήσεις που είχαν κάνει στο παρελθόν οι επιστήμονες.

Τι ακριβώς συμβαίνει;

               Όπως εξηγεί η dr. Heinberg, όταν τρώμε, η “ειδοποίηση” του αισθήματος πείνας κινείται από το στομάχι και το έντερο προς τον εγκέφαλο και η διαδρομή αυτή δεν είναι πάντα απαραίτητα σύντομη. Οπότε, όταν κάποιος καταναλώνει το εκάστοτε γεύμα του πιο γρήγορα απ’ ό,τι θα έπρεπε, είναι ευκολότερο να αγνοηθεί το αίσθημα κορεσμού μέχρι την ουσία “να φουσκώσει”. Έπειτα, όμως, ο εγκέφαλος θα δώσει σήμα πως το άτομο έχει χορτάσει υπερβολικά – και συνήθως είναι πλέον αργά, καθώς το άτομο έχει ήδη καταναλώσει υπερβολική ποσότητα φαγητού.

Τρώγοντας, όμως, με μικρότερο ρυθμό, επιτρέπουμε στον εγκέφαλο και το σώμα μας να επεξεργαστούν τη διαδικασία ενόσω τρώμε, κι άρα να αισθανθούμε πως χορτάσαμε πριν προβούμε σε υπερβολές.

Η σύσταση της dr. Heinberg είναι το γεύμα μας να διαρκεί τουλάχιστον είκοσι λεπτά (ιδανικά τριάντα), ώστε να δίνουμε στον εγκέφαλο την ευκαιρία να συνεργαστεί με το στομάχι. Ειδικά όταν έχουμε ξεκινήσει προσπάθειες να απαλλαγούμε από το περιττό βάρος αλλά και να διασφαλίσουμε το ιδανικό βάρος, ενδείκνυται να αποκτούμε νέες τεχνικές σε ό,τι αφορά τη διατροφή, όπως να χρησιμοποιούμε ένα χρονόμετρο, να μετράμε μπουκιές ή να αφήνουμε το μαχαιροπίρουνο και να απελευθερώνουμε τα χέρια μας ανάμεσα στις μπουκιές. Μαζί με άλλες μικρές συνήθειες, όπως να κοιμόμαστε λίγο παραπάνω, να αποφεύγουμε περιττά σνακ ή να τρώμε βλέποντας τηλεόραση, αυτές οι τεχνικές σταδιακά συμβάλλουν στη συνολική μας προσπάθεια.

Αν, λοιπόν, την επόμενη φορά, κάποιος φίλος αστειευτεί πως τρώτε πολύ αργά, απλά απαντήστε του πως το κάνετε για το καλό σας!

Σύμφωνα με έρευνα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η ποικιλία ωθεί σε κατανάλωση περισσότερων λαχανικών, κατά συνέπεια σε μία πιο υγιεινή διατροφή!

Η δυνατότητα της επιλογής μεταξύ ποικιλίας λαχανικών ενδεχομένως να συντελεί σε αυξημένη κατανάλωση τους και λιγότερες θερμίδες, σύμφωνα με μικρή μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Journal of the Academy of Nutrition and Dietetics.

Η Δρ Μπάρμπαρα Ρολλς και οι συνεργάτες της στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια κατά τη διάρκεια τεσσάρων εβδομάδων μελέτησαν τι έτρωγαν οι εθελοντές.

Στα τρία πρώτα γεύματα, οι 66 συμμετέχοντες είχαν την επιλογή 600 γραμ. ζυμαρικών και σάλτσας ντομάτας συν 600 γραμ. είτε μπρόκολου, καρότων ή αρακά. Το τέταρτο γεύμα αποτελούνταν από ζυμαρικά, σάλτσα και 200 γραμ. εκ των τριών προαναφερόμενων λαχανικών.Τελικά οι εθελοντές έφαγαν 48 γραμ. περισσότερα λαχανικά κατά μέσο όρο, όταν τους προσφερόταν η δυνατότητα της επιλογής, συγκριτικά με μια μερίδα ενός μόνο λαχανικού.

Ωστόσο η αύξηση της ποσότητας των λαχανικών δεν επηρέασε τη μερίδα των ζυμαρικών που έφαγαν οι εθελοντές ή δεν μείωσε τη συνολική ποσότητα των θερμίδων που πήραν.Παλαιότερες μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι πρέπει να τρώνε τουλάχιστον 150 γραμ. περισσότερα λαχανικά πριν αρχίσουν να περιορίζουν τις ποσότητες άλλων τροφών που προτιμούν.Οι γυναίκες στην παρούσα μελέτη έφαγαν από 164 έως 203 γραμ. ενός συγκεκριμένου λαχανικού όταν αυτό ήταν η μοναδική επιλογή. Η ποσότητα αυξήθηκε στα 232 γραμ. όταν το γεύμα είχε ποικιλία λαχανικών.

Επειδή στόχος της μελέτης ήταν η κατανάλωση περισσότερων λαχανικών αλλά χωρίς αύξηση των θερμίδων, οι ερευνητές έδωσαν μεγάλες μερίδες στους συμμετέχοντες δηλαδή επιπρόσθετες 1.400 θερμίδες.

Συγκεκριμένα το μπρόκολο είχε μια ελαφρά επικάλυψη βουτύρου, κάτι που σύμφωνα με τους ειδικούς δεν είναι κακό. Αλλά το μυστικό είναι τα λαχανικά να είναι βραστά ή στον ατμό και όχι τηγανητά ή βουτηγμένα σε παχυντικές σάλτσες.

Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ίδια ψυχολογική διάθεση που μπορεί να οδηγήσει τα παχύσαρκα άτομα να φάνε περισσότερο, κάνει τους αδύνατους να τρώνε λιγότερο. Τα καρότα είχαν το χαμηλότερο θερμιδικό περιεχόμενο. Οπότε όταν οι άνδρες έφαγαν το γεύμα με βάση τα καρότα, πήραν κατά μέσο όρο 687 θερμίδες. Αυτές αυξήθηκαν στις 772 όταν το πιάτο περιλάμβανε και τα τρία λαχανικά.

Οι γυναίκες πήραν 582 θερμίδες όταν τους προσφέρθηκαν καρότα και ζυμαρικά και 604 θερμίδες όταν έφαγαν το γεύμα με την ποικιλία λαχανικών.

Οι διαφορές αυτές ενδεχομένως και να είναι τυχαίες, εκτιμούν οι επιστήμονες.

Η ποικιλία είναι ένας διεγερτικός παράγοντας για το φαγητό και μελέτες έχουν τεκμηριώσει ότι οι παχύσαρκοι άνθρωποι τείνουν να τρώνε ποικιλία τροφίμων. Αλλά η ποικιλία απαρτίζεται από λιγότερα υγιεινά τρόφιμα και πολλές θερμίδες. Η αντικατάσταση των ανθυγιεινών πιάτων με λαχανικά μπορεί να αλλάξει την ισορροπία και να συντελέσει τελικά σε απώλεια βάρους.

Πηγή: health.in.gr

Γράφει ο Γιάννης Χρύσου, Κλινικός Διαιτολόγος – Διατροφολόγος

Μπορεί οι σπόροι να είναι μικροί, αλλά αρκετοί από αυτούς είναι ιδιαίτερα περιεκτικοί σε θρεπτικά συστατικά όπως πρωτεΐνη, φυτικές ίνες, σίδηρο, βιταμίνες και ευεργετικά για την υγεία του ανθρώπου λιπαρά οξέα. Παράλληλα, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, μπορούν να βοηθήσουν και στο αδυνάτισμα!

Σε μελέτη που έγινε στην Σχολή Δημόσιας Υγείας του Harvardκαι δημοσιεύθηκε τον Αύγουστο στο American Journal of Epidemiology, φάνηκε ότι φυτοσυστατικά που περιέχονται στους σπόρους σησαμιού και στον λιναρόσπορο, μπορεί να συμβάλλουν στην αποφυγή αύξησης του βάρους.

Πιο συγκεκριμένα, η εν λόγο μελέτη απέδειξε ότι γυναίκες που είχαν αυξημένη πρόσληψη λιγνανών από τα παραπάνω τρόφιμα, έτειναν να έχουν χαμηλότερο βάρος από εκείνες που είχαν χαμηλή έως και μηδενική ημερήσια πρόσληψη. Η μελέτη αυτή ήρθε να υποστηρίξει και παλαιότερα ευρήματα ερευνών που συσχέτιζαν την δράση των λιγνανών με την ρύθμιση βάρους.

Ακόμα δεν είναι ξεκάθαρο πως οι λιγνάνες του σησαμιού και του λιναρόσπορου μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη της παχυσαρκίας. Για την ώρα, το γεγονός αποδίδεται στην χημική τους δομή, η οποία είναι παρόμοια με αυτή των οιστρογόνων και πιθανώς να δεσμεύονται στους υποδοχείς τους, ενισχύοντας την δράση τους.

Συνυπολογίζοντας άλλες πρόσφατες μελέτες που συσχετίζουν την κατανάλωση σησαμιού με την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της οστεοαρθρίτιδας, γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι το σησάμι είναι ένα λειτουργικό τρόφιμο που μπορεί αν συμβάλλει στην προαγωγή της υγείας και ρύθμισης του βάρους. Προτάσεις για την τακτική και καθημερινή χρήση είναι :

• Η προσθήκη σπόρων σησαμιού πάνω σε σαλάτες πράσινων ή βραστών λαχανικών
• Η χρήση του ως συστατικό στην δημιουργία σάλτσας – dressings
• Το μαγείρεμα ή το σοτάρισμα σπόρων με κοτόπουλο και λαχανικά
• Η προσθήκη του σε χυμούς και smoothies
• Η χρήση σαν μέσο επάλειψης (ταχίνι)
• Η προσθήκη πάνω σε σούπες
• Η προσθήκη σπόρων σε πρωινά γεύματα με γιαούρτι ή γάλα
• Η χρήση σησαμελαίου στις σαλάτες σας ή το μαγείρεμα

Γιάννης Χρύσου
Κλινικός Διαιτολόγος – Διατροφολόγος
Πρόεδρος Ελληνικού Ινστιτούτου Διατροφής
Δημ. Μόσχα 20 – Μαρούσι
Τηλ. 210-6149088
www.giannischrysou.gr

Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, αγαπάμε τη ζάχαρη. Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί συμβαίνει αυτό; Μελέτες έχουν δείξει ότι η επιθυμία μας για γλυκιά γεύση είναι έμφυτη. Μάλιστα, αυτή η προτίμησή μας στη γλυκύτητα ίσως να αποτελεί έναν εξελικτικό μηχανισμό επιβίωσης που διασφαλίζει την αποδοχή του μητρικού γάλακτος, το οποίο έχει ελαφρώς γλυκιά γεύση.

Η επιθυμία αυτή αλλάζει με τη πάροδο του χρόνου και έτσι, ενώ τα παιδιά αναζητούν τρόφιμα και ροφήματα με πολύ έντονη γλυκύτητα, οι ενήλικες επιθυμούν συνήθως μια πιο μέτρια γλυκύτητα. Η ζάχαρη μάς δίνει ενέργεια αλλά δεν προκαλεί από μόνη της παχυσαρκία, όπως και κανένα μεμονωμένο τρόφιμο ή συστατικό.

Ας μη ξεχνάμε ότι το βάρος μας αυξάνεται, όταν οι θερμίδες που παίρνουμε μέσω της διατροφής μας συνολικά είναι περισσότερες από τις θερμίδες που καίμε. Εάν συνολικά υπερβούμε τα δικά μας «θερμιδικά όρια» τότε το βάρος μας θα αυξηθεί, ανεξάρτητα από το από που πήραμε τις επιπλέον θερμίδες. Επειδή λοιπόν η απόλαυση πρέπει να είναι μέρος της ζωής μας, δεν χρειάζεται να αποκλείουμε τη γλυκιά γεύση από τη διατροφή μας. Μπορούμε να απολαμβάνουμε τα αγαπημένα μας τρόφιμα και ροφήματα αρκεί αυτό να γίνεται με μέτρο.

Πηγή:  εδώ