ταινία

Να πω την αλήθεια, το σημερινό… δεν το λες και «κόντρα» ακριβώς! Για την ακρίβεια, κι οι δυο μας συμφωνήσαμε πως έχουμε διάθεση να… ξεθάψουμε το «φτυάρι» και να «θάψουμε» τις ταινίες που η κάθε μια μας θεώρησε πως τις στέρησε δύο ώρες – περίπου – από τη ζωή της! Η Μαρία θεωρεί πως το «Gravity» είναι από τις χειρότερες ταινίες που έχουν δει το φως της ημέρας. Κι αν και συμφωνώ μαζί της σε κάποια σημεία… εγώ θεωρώ πως η «Τροία» του Wolfgang Petersen ήταν αυτή που όσα χρόνια βλέπω σινεμά… προσέβαλλε τόσο τη νοημοσύνη μου, όσο και την αισθητική μου. Ας μας ταξιδέψει πρώτα η Μαρία στα «απίστευτα» του διαστήματος κι επανερχόμαστε στη γη αμέσως μετά!

«Πραγματικά το «Gravity» άρεσε μόνο σε όσους είναι λίγο… u.f.o!» (από την Μαρία Παπουτσάκη)

Η υπόθεση της ταινίας έχει ως εξής: η Ράιαν Στόουν (Sandra Bullock) είναι ιατρική μηχανικός και μέλος μίας μικρής επιστημονικής ομάδας στο διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble με επικεφαλής το βετεράνο αστροναύτη Ματ Κοβάλσκι (George Clooney). Μέχρι που μία «καταιγίδα» από θραύσματα κατεστραμμένων δορυφόρων καταστρέφει το διαστημόπλοιό τους κι οι δύο πρωταγωνιστές μένουν να αιωρούνται στο απέραντο του διαστήματος, χωρίς επικοινωνία με τη Γη και μόνο μ’ έναν ιμάντα δεμένο μεταξύ τους. Το οξυγόνο τελειώνει κι οι ελπίδες για επιβίωση μοιάζουν να εξανεμίζονται. Η υπόθεση ακούγεται καλή. Εντάξει και το trailer καλούτσικο είναι, αλλά τίποτα από αυτά δεν έχει σχέση με την ταινία.

Έμεινα και εγώ Σάββατο βράδυ μέσα στο σπίτι για να δω αυτή τη μπούρδα, ενώ θα μπορούσα να πιω ένα ωραιότατο ποτό. Μέγα λάθος! Κάθομαι στον καναπέ μου, βάζω το «Gravity» και πατάω το play. Δεύτερο λάθος! Το μεγαλύτερο βέβαια είναι ότι παρήγγειλα πίτσα, η οποία από την ταινία κόντεψε να μου βγει από τη μύτη. Οι συνεχείς και επαναλαμβανόμενοι στροβιλισμοί από όλες τις κατευθύνσεις με έκαναν να αφήσω κάτω το κουτί της πίτσας μου. Ποια; ΕΓΩ! Που για να αφήσω φαγητό πρέπει να έχει συμβεί κάτι πολύ σοβαρό. Όλη η ταινία γυρισμένη – κακογυρισμένη κατά τη γνώμη μου – στο διάστημα, χωρίς φυσικά κάποια ουσία, χωρίς να περνάει κάποιο μήνυμα, χωρίς νόημα.

Συνήθως, τέτοιου είδους ταινίες εξάπτουν τη φαντασία και εμείς που την παρακολουθούμε περιμένουμε εντυπωσιακά αποτελέσματα και από τα πλάνα, αλλά και από τους ηθοποιούς που παίζουν και από μόνοι τους ανεβάζουν τον πήχη ψηλά. Ε, όσο να ‘ναι όταν ακούς George Clooney και Sandra Bullock περιμένεις μία πλοκή με αξιόλογους διαλόγους, τουλάχιστον. Όχι υστερίες, φωνές και βρισιές. Δείξτε λίγο έλεος, ρε guys. Μας κούρασε!

Φυσικά απογοητεύεσαι ακόμη περισσότερο όταν βλέπεις ότι ο σκηνοθέτης της ταινίας, ο Alfonso Cuaron, που έχει σκηνοθετήσει ένα από τα 7 –νομίζω- «Harry Potter» με τεράστια επιτυχία, ξαφνικά να σου ξεφουρνίζει αυτό το… το… το Έκτρωμα! Από όπου και αν το πιάσεις το θέμα «Gravity» είναι για τα σκουπίδια. Είμαι λίγο σκληρή, το ξέρω. Αλλά από ανθρώπους που έχουν κάνει «παπάδες» στην έβδομη τέχνη δεν το ανέχομαι!

Ηθικό δίδαγμα: «Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι…». Ο λόγος σε εσένα, Αντιγονάκι, διότι ο λάκκος που έσκαψα γι’ αυτήν την ταινία έχει τεράστιο βάθος και με κούρασε, όπως άλλωστε και η ταινία. Σε ακούμε, κυρία μου!

«Τροία»: Όταν δαιμονίστηκαν… τα κόκκαλα του Όμηρου! (από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου)

Μαράκι, εσύ τουλάχιστον, το «Gravity» το είδες στο σπιτάκι σου! Τι να πω κι εγώ που και αυτό, αλλά και την «Τροία»… τα είδα και τα δύο στο σινεμά;;; Ε;;;

Με το ρυθμό που το Hollywood βγάζει κάθε χρόνο ταινίες, επόμενο είναι κάποιες να μην είναι και καλλιτεχνικές οάσεις. Λογικό είναι, μιλάμε για μία βιομηχανία! Μερικές φορές θα κυκλοφορήσουν κι οι «παπάδες». Ε, το «Gravity» ήταν sci-fi «παπάς». Ευτυχώς φέτος βγήκε το «Interstellar» και κάπως αποζημιώθηκα!

Όταν, όμως, βλέπεις μία – ντεμέκ – υπερπαραγωγή με τίτλο «Τροία» και στα σκηνοθετικά credits το όνομα Wolfgang Petersen, που σου έχει χαρίσει ένα συγκλονιστικό «Ξέσπασμα» κι ένα ΜΑΜΑΤΟ «Air Force One», ε, όσο να πεις, οι απαιτήσεις σου αυτόματα ανεβαίνουν.

Πας, λοιπόν, στην αίθουσα, κάθεσαι αναπαυτικά και περιμένεις. Περνάνε τα διαφημιστικά για τα «ΠΡΟΣΕΧΩΣ» κι έρχεται η ώρα που ξεκινά η ταινία. Κάπου εκεί σου πετάνε κι ένα «Inspired by Homer’s “Iliad”» (μτφ.: «Εμπνευσμένο από την “Ιλιάδα” του Ομήρου), όπου ίσως και να σκεφτείς «ΟΚ, δεν έχω την απαίτηση να είναι αυτούσια η “Ιλιάδα”. Γι’ αμερικάνικο blockbuster μιλάμε, άλλωστε».

Άλλο, όμως, να παραλείπονται ένα ή δύο στοιχεία κι άλλο να ισοπεδώνεις την πλοκή! Και λέω να αφήσω απ’ έξω το γεγονός πως στην Τροία είχε… λάμα (ναι, ναι, σαν αυτό που είχε μεταμορφωθεί ο Kuzco στο «Emperor’s New Groove»!) ή το αν οι πανοπλίες ταίριαζαν με την εποχή κλπ. Αλλά, παιδιά, ειλικρινά, σας μιλάω, νομίζω πως με την «Τροία» ήταν η πρώτη φορά που ξεφτίλισα με σχόλια ταινία όσο έπαιζε στη μεγάλη οθόνη! Πραγματικά, ο όρος «ανακρίβειες» στη συγκεκριμένη ταινία παίρνει… ΕΠΙΚΕΣ διαστάσεις! Από εδώ και πέρα αρχίζω spoilers, να ξέρετε!

Σκοτώνει, λέει ο Έκτορας το Μενέλαο. Ο Αγαμέμνων πεθαίνει στην Τροία από χέρια της Βρισηίδας – τότε ποιον σκοτώνει πίσω στην Ελλάδα η Κλυταιμνήστρα με τον Αίγισθο;;; Η Ανδρομάχη με το γιο της το σκάνε από την Τροία, ούτε την αιχμαλωτίζουν ούτε σκοτώνουν τον Αστυάνακτα μετά την Άλωση της Τροίας. Ο Αχιλλέας πεθαίνει μεν από βέλος του Πάρη, αλλά έχοντας μπει με τους Έλληνες στην Τροία με το Δούρειο Ίππο. Ο Έκτορας σκοτώνει τον Αίαντα… Για να μη σας τα πολυλογώ, έτσι όπως τα έκανε ο Petersen – σαν τα μούτρα του, ένα πράγμα! – αναιρούνται τουλάχιστον επτά αρχαίες τραγωδίες. Όχι, δεν αναιρούνται… δεν έχουν λόγο ύπαρξης! Πάλι καλά που δε σκοτώνεται στην Τροία κι ο Οδυσσέας. Κι αυτό το λέω επειδή τον ενσάρκωνε ο Sean Bean, τον οποίο σε κάθε ταινία που παίζει τον «σκοτώνουν»!

Κι όπως είπα, να δεχθώ εν μέρει εκείνο το αναθεματισμένο το «Inspired by…», αλλά έτσι: ΕΝ ΜΕΡΕΙ! Κι η «έμπνευση» σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να έχει όρια! Δεν το θεωρώ όλο αυτό απλά προσβολή στη δική μου ιστορία ως Ελληνίδα, αλλά προσβολή στη νοημοσύνη και στο χρόνο ανθρώπων που πέρασαν τη ζωή τους μελετώντας κι εξερευνώντας το έργο του Ομήρου – κι όχι μόνο.

Στην ουσία όλη η ταινία φαίνεται πως έγινε για να δείξει ο Brad Pitt τα μπράτσα του. Δε λέω, καλό το οφθαλμόλουτρο – θα ήμουν εμπαθής αν έλεγα αλλιώς! – αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι της ταινίας ήταν αυτό, αν όχι όλο! Α, ήταν επίσης και μία προσπάθεια να μας πείσουν πως ο Eric Bana (Έκτορας) είναι καλός ηθοποιός!

Bottom line is… ΟΚ, αναπόφευκτα μία στο τόσο θα πετύχεις στο σινεμά και μία «μούφα», αλλά ειλικρινά νομίζω πως η «Τροία» ήταν από τις μεγαλύτερες – αν όχι Η μεγαλύτερη – που έχουν περάσει από τη μεγάλη οθόνη!

-Περισσότερες πληροφορίες για τη Μαρία Παπουτσάκη , μπορείτε να διαβάσετε εδώ
-Περισσότερες πληροφορίες για την Αντιγόνη Αδαμοπούλου, μπορείτε να διαβάστε εδώ