ψυχολογία

Η περίοδος των εορτών για τους περισσότερους αποτελεί μια χαρούμενη εποχή κατά την οποία έχουν την ευκαιρία να διασκεδάσουν και να περάσουν όμορφα με τους αγαπημένους τους ανθρώπους. Υπάρχουν όμως και αρκετοί συνάνθρωποι μας, που όχι μόνο δεν προσδοκούν με χαρά την εορταστική περίοδο, τουναντίον ταλανίζονται από αρνητικά συναισθήματα όπως η θλίψη, η απογοήτευση και το άγχος, αναμένοντας την κατά το δυνατόν γρήγορη λήξη τους και την επαναφορά στους ρυθμούς της καθημερινότητας. Στο σημερινό άρθρο θα μιλήσουμε για αυτό που καλείται μελαγχολία των εορτών.

Η εν λόγω μελαγχολία αποτελεί μια ιδιαίτερη μορφή της λεγόμενης Εποχικής Διαταραχής της Διάθεσης, η οποία είναι ένα είδος κατάθλιψης. Τα συμπτώματά της είναι:

• μειωμένη ενεργητικότητα και κόπωση
• απώλεια ενδιαφέροντος κι ευχαρίστησης
• θλίψη και μελαγχολία
• στρες κι ευερεθιστότητα
• διαταραχές στον ύπνο και στην πρόσληψη τροφής

Η εποχική δυσθυμία τείνει να εμφανίζεται στο τέλος του καλοκαιριού ενώ με το πέρασμα του χειμώνα, η διάθεση επανέρχεται και τα παραπάνω συμπτώματα ξεπερνώνται. Υπεύθυνοι παράγοντες τούτης της διαταραχής, θεωρούνται η μειωμένη ηλιοφάνεια, η αυξημένη διάρκεια της νύχτας και το κρύο, εξαιτίας των οποίων αυξάνεται ο χρόνος που κλείνεται το άτομο μέσα στο σπίτι. Φυσικά, η προδιάθεση και τυχόν προηγούμενες διαταραχές, ενισχύουν τον κίνδυνο εμφάνισης αυτού του είδους κατάθλιψης.

Όσον αφορά την μελαγχολία των εορτών, είναι αρκετοί οι αιτιακοί παράγοντες που την προκαλούν και στη συνέχεια θα τους αναφέρουμε αναλυτικά:

Καταρχήν, για τα παιδιά (επομένως ασυνείδητα και για εμάς αφού κάποτε υπήρξαμε παιδιά), τα Χριστούγεννα αποτελούν μια ιδανική περίοδο διασκέδασης: το σχολείο σταματά και το διάβασμα μειώνεται, το παιχνίδι κυριαρχεί, το σπίτι είναι στολισμένο και υπάρχουν γλυκά και δώρα, οι οικογενειακές συγκεντρώσεις αυξάνονται όπως και οι βόλτες σε ένα επίσης στολισμένο κι εορταστικό κλίμα. Τα πράγματα μεγαλώνοντας αλλάζουν, καθώς ως ενήλικες έχουμε περισσότερες υπευθυνότητες οι οποίες κατά τη χριστουγεννιάτικη περίοδο μάλιστα αυξάνονται. Αυτές οι υπευθυνότητες μπορεί να αγχώσουν περισσότερο από το αναμενόμενο το άτομο με αποτέλεσμα να αισθάνεται την εν λόγω μελαγοχλία. Αντί λοιπόν να διασκεδάσει, στρεσάρεται με όλα όσα έχει να φροντίσει: το εορταστικό τραπέζι και την αγορά των δώρων, την εύρεση χρόνου και διάθεσης για τις αυξημένες κοινωνικές περιστάσεις της εποχής κλπ.

Από την άλλη, η αντίθετη ανάμνηση της παιδικότητας – εφόσον το άτομο γεννήθηκε σε ένα σπίτι που εκλείπαν τα παραπάνω και η εορταστική περίοδος είναι συνυφασμένη με αρνητικά συναισθήματα – μπορεί πάλι να οδηγήσουν το άτομο στη δυσθυμία με την επαναφορά της αντίστοιχης αρνητικότητας στην οποία μεγάλωσε.

Ακόμη, η απώλεια ενός προσώπου – πένθος ή διαζύγιο – καθώς και η μοναξιά, είτε λόγω περιστάσεων είτε ως γενική κατάσταση του ατόμου, εντείνουν τη θλίψη και την απογοήτευση μιας και η χριστουγεννιάτικη περίοδος έχει ως βασικό χαρακτηριστικό την οικογενειακή αλληλεπίδραση και την κοινωνικοποίηση με φίλους και συγγενείς.  Κοινωνικοποίηση που ακόμη κι αν το άτομο δεν είναι μοναχικό, μπορεί να αισθανθεί ως στρεσογόνα σε συνδυασμό με το συνολικό εορταστικό κλίμα που μοιάζει να εκβιάζει το αίσθημα της γενικής χαράς.

Επίσης, οι πιθανές διαφοροποιήσεις μέσα στην οικογένεια μπορεί να πιέζουν το άτομο να γιορτάσει με συγκεκριμένο τρόπο αυτή την περίοδο και αντίθετα με αυτό που επιθυμεί. Λαμβάνοντας υπόψιν και τις συγκεντρώσεις με λοιπούς συγγενείς με τις πάντοτε ενδεχόμενες διαφωνίες που συχνά προκύπτουν, το άτομο πάλι καταλήγει να πιέζεται αντί να διασκεδάσει.

Τέλος, η κοινωνικο-οικονιμική κρίση με τα αντίστοιχα προβλήματα που έχει δημιουργήσει στην συντριπτική πλειοψηφία, ενδεχομένως να αγχώνει ή και θλίβει περισσότερο κάποια άτομα καθώς αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις περιστάσεις (τραπέζι, δώρα) με τον τρόπο που επιθυμούν.

Εν ολίγοις, σύμφωνα με τα παραπάνω, αυτό που φαίνεται να συμβαίνει είναι η δημιουργία μεγαλύτερων προσδοκιών από τις πραγματοποιήσιμες, με αποτέλεσμα την αναπόφευκτη ματαίωσή τους. Το καλύτερο που μπορεί να κάνει ο καθένας είναι να σχηματίσει πιο ρεαλιστικές προσδοκίες και με βάση αυτές να σκεφτεί και να πράξει αναλόγως, έχοντας ως στόχο να περάσει όσο πιο όμορφα γίνεται την εορταστική αυτή περίοδο.

Δεν υπάρχει λόγος να συγκρίνεις αυτές τις γιορτές με δικές σου παλαιότερες, τις ιδανικές που φαντάζεσαι ή των άλλων. Κοινωνικοποιήσου με όσους και όσο εσύ επιθυμείς χωρίς να αισθάνεσαι ενοχές. Αντί να νιώθεις ανεπαρκής οικονομικά, φτιάξε ένα οικονομικό πλάνο σύμφωνα με τον προϋπολογισμό σου και θυμήσου ότι η αξία του δώρου δεν βρίσκεται στο χρηματικό του αντίτιμο αλλά στην χειρονομία του. Το ίδιο συμβαίνει και με τις εορτασικές συγκεντρώσεις: το νόημά τους είναι η αλληλεπίδραση και όχι το πλουσιοπάροχο γεύμα. Αν είσαι πράγματι μόνος σου, τότε άδραξε την ευκαιρία να κάνεις πράγματα (απλά και ανέξοδα όπως μια βόλτα για περπάτημα, συντροφιά με ένα βιβλίο σε ένα καφέ ή σε ένα πάρκο, ξεκούραση κ.ά) που η καθημερινή ρουτίνα δεν σε αφήνει να κάνεις. Ποτέ δεν είναι αργά….

Καλή Χρονιά!

Περισσότερες πληροφορίες για την Μαρία Μάρκου, πατήστε εδώ

Περισσότερα άρθρα από την ψυχολόγο μας, Μαρία Μάρκου:

–Ομοφυλοφιλία… μία ιστορία από τα παλιά!, από τη Μαρία Μάρκου
–Νέα γυναίκα και single mom, από την Μαρία Μάρκου
–Μαμά 45 ετών και..άνω, από τη Μαρία Μάρκου
–Κρίσεις πανικού; Don’t panic!,από την Μαρία Μάρκου

Ναι το παραδεχόμαστε όλες ότι χρειαζόμαστε αρκετή ώρα για να ετοιμαστούμε. Πρέπει να φτιάξουμε τα μαλλιά μας, να συνδυάσουμε σωστά την μπλούζα με το παντελόνι και φυσικά να ταιριάζουν τα παπούτσια, τσάντα και οποιοδήποτε άλλο αξεσουάρ διαλέξουμε. Συνήθως  θέλουμε να είμαστε περιποιημένες, ακόμα κι αν δεν θέλουμε να φαινόμαστε “στην τρίχα”. Βέβαια η κάθε μία έχει το δικό της προσωπικό γούστο, όμως έχετε παρατηρήσει ποτέ γιατί διαλέγουμε πάντα  συγκεκριμένα χρώματα; Μήπως κάτι θέλουν να μας πουν;

Ας τα πάρουμε απ’ την αρχή:

ΜΑΥΡΟ:

Το αυστηρό μαύρο που διαλέγεις να φορέσεις δημιουργεί την εντύπωση ότι είσαι μία δυναμική και σίγουρη γυναίκα για τον εαυτό της. Συνήθως οι άντρες έλκονται από ένα απλό, λιτό  μαύρο ντύσιμο, που από μόνο του αποπνέει ένα μυστήριο.

ΚΟΚΚΙΝΟ:

Ένα χρώμα του πάθους και της αγάπης. Η γυναίκα αυτομάτως με το κόκκινο χρώμα και τις αποχρώσεις του νιώθει sexy με τόνους αυτοπεποίθησης. Η πλειοψηφία των αρσενικών δήλωσε ότι τους αρέσει μία γυναίκα με κόκκινο φόρεμα (και όχι outfit) και ειδικά  χωρίς πολλές υπερβολές.

ΠΡΑΣΙΝΟ:

Με το χαρούμενο πράσινο δείχνεις τόσο χαλαρή και ξέγνοιαστη όμως ταυτόχρονα ευτυχισμένη και πολύ δραστήρια. Οι άντρες για αυτό το χρώμα μας είπαν ότι “πρέπει να το φορά σίγουρα μία γυναίκα που είναι γεννημένη για την περιπέτεια!!!”

ΜΠΛΕ:

Το ονειρεμένο μπλε δείχνει με την σειρά του μία ανοιχτή και καλόκαρδη γυναίκα. Ο αντρικός πληθυσμός δήλωσε ότι το μπλε και το γαλάζιο τους εμπνέει εμπιστοσύνη, συμπόνια και σιγουριά.

ΡΟΖ:

Το παραμυθένιο ροζ δείχνει από μόνο του την γυναίκα πιο ευαίσθητη και ρομαντική περιμένοντας τον “γαλάζιο πρίγκιπα” του παραμυθιού. Οι άντρες είπαν χαρακτηριστικά ότι “οι γυναίκες με ροζ ρούχα είναι πιο ευαίσθητες και γλυκές όμως αυτό το χρώμα μας απωθεί λίγο”!

ΚΙΤΡΙΝΟ:

Το συναρπαστικό κίτρινο δείχνει την γυναίκα παρορμητική και ανυπόμονη. Οι άντρες όμως έχουν διαφορετική άποψη: “Συνήθως δεν βλέπουμε γυναίκες με κίτρινα ρούχα ή αξεσουάρ όμως τις θεωρούμε άκρως διασκεδαστικές και χωρίς ταμπού.”

Συχνά όταν ανοίγουμε την ντουλάπα μας, δεν ξέρουμε ποτέ τι θα βάλουμε και πως θα φαινόμαστε στους γύρω μας. Μην ξεχνάτε η ψυχολογία επηρεάζει το ντύσιμό μας καθημερινά ακόμα και αν δεν  το καταλαβαίνουμε.  Όμως μετά από αυτό το άρθρο ίσως να σκεφτούμε καλύτερα τι θα φορέσουμε ιδίως για το χριστουγεννιάτικο και το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι.!!!!

Περισσότερα για τη Γιάννα Σαλή, μπορείτε να διαβάσετε εδώ

από τη Νέτη Φίλια–Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας*

Η βία κατά των γυναικών, δεν προτιμά τις αδύναμες, οικονομικά, γυναίκες με χαμηλή μόρφωση όπως θα φανταζόταν κανείς. Αυτό το τόσο συχνό πλέον φαινόμενο παρατηρείται σε όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα. Δεν είναι εύκολο για μια γυναίκα να παραδεχθεί ότι υφίσταται βία ή κακοποίηση. Ακόμη πιο δύσκολο είναι για μια γυναίκα να βρει ένα τρόπο να ξεφύγει από μια κακοποιητική σχέση. Ωστόσο υπάρχουν σημεία που είναι ενδεικτικά ότι μια γυναίκα υφίσταται κακοποίηση από τον σύντροφό της ή από άνδρα του οικογενειακού περιβάλλοντός της.

Το φαινόμενο της κακοποίησης στις γυναίκες παρατηρείται περισσότερο στο μεγάλο ηλικιακό φάσμα των 15 έως 55 ετών, ενώ οι μορφές που μπορεί να πάρει είναι πολλές. Περιλαμβάνει προσβολές της σωματικής, ψυχικής, συναισθηματικής και κοινωνικής υπόστασης της γυναίκας. Μερικά από τα συχνότερα σημεία που φανερώνουν ότι ο σύντροφος που ζει μαζί με τη γυναίκα ασκεί βία εναντίο της, είναι τα εξής:

–      Παρακολουθεί συνεχώς τι κάνει η γυναίκα.
–      Ασκεί κριτική ακόμη και για ασήμαντα πράγματα.
–      Την κατηγορεί συνεχώς για απιστία.
–      Την εμποδίζει ή την αποθαρρύνει από το να βλέπει ή να επισκέπτεται φίλους, συγγενείς ή ακόμη να εργάζεται ή να σπουδάζει.
–      Θυμώνει ή και γίνεται επιθετικός όταν πίνει αλκοόλ, ενώ μπορεί να είναι χρήστης ναρκωτικών.
–      Θέλει να ελέγχει τη γυναίκα για το πως ξοδεύει τα χρήματα της
–      Την εξευτελίζει μπροστά σε άλλους.
–      Καταστρέφει πράγματα που της ανήκουν ή για τα οποία εκείνη ενδιαφέρεται ιδιαίτερα.
–      Την απειλεί ότι θα κάνει κακό στην ίδια ή στα παιδιά της ακόμα και στα κατοικίδια ζώα που πιθανόν να υπάρχουν.
–      Μπορεί να τις επιτίθεται σωματικά με χτυπήματα, σπρωξίματα, γροθιές, χαστούκια, δαγκώματα και κλοτσιές.
–      Την εξαναγκάζει σε σεξ μαζί του παρά το γεγονός ότι εκείνη δεν θέλει.
–      Την κατηγορεί ως υπεύθυνη για τη βίαιη συμπεριφορά του ή τα ξεσπάσματα εναντίον της.

Πολύ συχνά, οι γυναίκες που βρίσκονται σε μια τέτοια κακοποιητική σχέση, σιωπούν είτε γιατί πιστεύουν πως με κάποιο τρόπο «εκείνος θα αλλάξει», είτε γιατί είναι εξαρτημένες οικονομικά και συναισθηματικά από τον σύντροφο που τις κακοποιεί, είτε γιατί –πολύ συχνά- θεωρούν τον εαυτό τους υπεύθυνο για τη βία που υφίστανται. Έτσι όσο σιωπούν και δεν αντιδρούν, τόσο ο θύτης ασκεί συχνότερη και μεγαλύτερη βία εναντίον τους, διαιωνίζοντας τον φαύλο κύκλο της κακοποίησης. Η αναζήτηση βοήθειας από ψυχολόγο ή άλλους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον και ειδικευμένους κοινωνικούς φορείς, είναι το πρώτο βήμα για να σπάσει ο φαύλος κύκλος της βίας και να γίνει η αρχή μιας αξιοπρεπούς ζωής.
Γραμμή SOS «Δίπλα σου»: 800-11-88 881 (από σταθερό τηλέφωνο χωρίς χρέωση), 210 7786 800 (από κινητό τηλέφωνο με χρέωση)

Κέντρα Υποδοχής Κακοποιημένων Γυναικών: Αθήνα: 210 5235 318, 210 5235 250, Πειραιάς : 210 4112 091, 210 4129 101

Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Ανδρικής Βίας κατά των Γυναικών: 210 3828 126 (Δευτέρα – Παρασκευή 16.00 – 20.00)

Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας – Βοήθεια για τη Βία μέσα στην οικογένεια: 210 3616 232 (Τετάρτη 18.00 – 20.00)

Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας: 210 5221 101, 210 5316457

Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθήνας: 210 3613 340 (Ακαδημίας 60)

Ιατροδικαστική Υπηρεσία Πειραιά: 210 4177 876 (Γούναρη 31)

Πληροφορίες: Κέντρο Ερευνών για θέματα Ισότητας (Κ.Ε.Θ.Ι.): 210 3212 690

*Η Νέτη Φίλια είναι Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Γνωσιακή – Συμπεριφορική Θεραπεύτρια.

Για να επικοινωνήσετε μαζί της, μπορείτε να καλέσετε στο  6945-858780 ή να της γράψετε στο : [email protected]