Tag:

σχολείο

#metinepoxi: Τα αναχρονιστικά στερεότυπα για το ρόλο της γυναίκας

…μέσα από τους μύθους της Ελληνικής Μυθολογίας, στην νηπιακή εκπαίδευση.

Στα χρόνια της πανδημίας Covid 19, πολλά άλλαξαν στις ζωές και στην καθημερινότητά μας. Η ένταξη της τηλεκπαίδευσης στο καθημερινό οικιακό, έγκλειστο πρόγραμμά μας …Ήταν μία από τις πιο σημαντικές αλλαγές και προσαρμογές για παιδιά και γονείς. Μέσα από τις οθόνες μας, όλοι λίγο τρυπώσαμε από την κλειδαρότρυπα και πήραμε μία γεύση από την ύλη που διδάσκεται καθώς και τον τρόπο που περνάνε τα θετικά διδάγματα από κάθε εμπειρία, ανάγνωση, χειροτεχνία και μοίρασμα μετάξυ των συμμαθητών και δασκάλας. Η κόρη μου είναι σχεδόν 5 ετών. Ανήκει στην χρονιά του ’16 και πάει προνήπιο. Συνεχίζει την φοίτησή της στο ίδιο σχολείο που πρωτοπήγε 3 ετών. Συναποφασίσαμε ως γονείς της, ότι είμαστε πέρα για πέρα ευχαριστημένοι με τον τρόπο που δουλεύουν μαζί με τα παιδιά για τα παιδιά, βιωματικά, ευφάνταστα, καταρτισμένα και πολύ ευαισθητοποιημένα.

Ο μύθος της Μέδουσας

Στο προνήπιο φυσικά που δεν είναι πλέον φύλαξη αλλά εντάσσεται στην 1^ο βάθμια εκπαίδευση. Όλα τα σχολεία οφείλουν να ακολουθήσουν τον βασικό κορμό της διδακτέας ύλης που αποστέλλει το Υπουργείο Παιδείας. Φέτος λοιπόν τα παιδία αποκτούν την πρώτη τους επαφή με την ελληνική μυθολογία μέσα από μύθους. Τη συνδέουν με κάποιο τρόπο και αφορμή στην δική τους σύγχρονη καθημερινότητα. Πρώτος μύθος ήταν αυτός της Μέδουσας. Είδαν ένα εκπαιδευτικό βίντεο, μίλησαν για την έννοια «μύθος» και έκαναν μία χειροτεχνία κατασκευάζοντας μία μάσκα Μέδουσας.

Αν εξαιρέσει κανείς ότι το απαρχαιωμένο οπτικοακουστικό υλικό,για τα δικά μου τα επιτρεπτά όρια ήταν ηλικιακά ακατάλληλο… Η εμπειρία ήταν διδακτική, εισαγωγική στην ελληνική μυθολογία και φυσικά με έκανε υπερήφανη ως Ελληνίδα. Όσο για το βίντεο, έπειτα από άριστη συννενόηση με το σχολείο και την δασκάλα, βρήκαμε ένα φετινής παραγωγής, με child friendly animation.

Κάπου στο μεσοδιάστημα μέχρι να φτάσουμε στο παρόν, σε ανύποπτο χρόνο διάβασα μία ανάρτηση από αναγνωρισμένη καλλιτέχνιδα και επιστήμονα, παλιά μου συμμαθήτρια, για ένα έργο Αργεντίνου καλλιτέχνη. Ήταν εμπνευσμένο από τον ελληνικό μύθο της Μέδουσας, μέσω του οποίου, συντάσσεται με το ισχυρό μήνυμα του κινήματος #metoo.

“Στο γλυπτό “Medusa With The Head of Perseus“, που δημιουργήθηκε από τον Αργεντινό καλλιτέχνη Luciano Garbati, η Μέδουσα κρατάει το κεφάλι του Περσέα. Το έργο θα βρίσκεται μέχρι τέλος του μήνα στην είσοδο του Ποινικού Δικαστηρίου της Νέας Υόρκης. Εκεί δικάζονται υποθέσεις κακοποίησης από υψηλά κοινωνικά πρόσωπα, ένας εκ των οποίων είναι ο Harvey Weinstein. Ο καλλιτέχνης αντιστρέφει τον μύθο θέλοντας να προβάλλει την αντίσταση στην ενοχοποίηση των θυμάτων βιασμού μέσα από έναν διαχρονικό μύθο. Το έργο υψηλής συμβολικής σημασίας θυμίζει την αδικία και την διαστρέβλωση της πραγματικότητας μέσα από τις πατριαρχικές κοινωνικές δομές.”

Θύμα βιασμού…η Μέδουσα;

Αναρωτήθηκα μέσα μου. Δεν γνώριζα την σύνδεση, ούτε την αφετηρία ύπαρξης της Μέδουσας. Και έτσι βούτηξα ξανά στο διαδίκτυο να μάθω κι άλλα. Τα λίγα, τα βασικά που δεν γνώριζα και κλήθηκα να μάθω με αφορμή το τι μαθαίνει παράλληλα το παιδί μου. Το κορίτσι μου. Λίγα clicks στο πληκτρολόγιο και διάβασα αποσπάσματα από τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου. Περιέγραψε την ασύλληπτη ομορφιά μίας θνητής, ονόματι Μέδουσα, κόρη του Φορκέα και της Κητούς, που πόθησε και βίασε ο Ποσειδώνας. Ζήλεψε, όμως, και εκδικήθηκε η Αθηνά μεταμορφώνοντάς την σε φονικό τέρας και που τελικά συνήργησε με τον Περσέα για τον αποκεφαλισμό της.

Αποκάλυψις!

Η Μέδουσα ήταν α) αρχικά καλλονή, β) αρχικά θύμα γ) μεταμορφώθηκε σε τέρας από την εκδικητική κοινωνία που δεν μπόρεσε να εναντιωθεί στον πραγματικό θύτη. Τίποτα από αυτά δεν γνώριζα από την βασική μου εκπαίδευση και επαφή με την ελληνική μυθολογία. Μπήκε σε ένα συρτάρι του μυαλού μου και έμεινε εκεί… Με υποσημείωση ότι μία μέρα στο μέλλον, να επανέλθω στον μύθο της Μέδουσας και να τον εξιστορήσω ολόκληρο στις κόρες μου.

Το σοκ του #metoo

Πέρασαν οι μέρες, άνοιξαν τα σχολεία και τα παιδιά επέστρεψαν στις τάξεις τους, τις πραγματικές. Εκεί που γίνεται όλη η σκληρή, μεθοδική και ουσιαστική δουλειά για την οποία όλοι οι γονείς και κηδεμόνες είναι ιδιαίτερα ευγνώμονες, έχοντας ζήσει την εμπειρία της τηλεκπαίδευσης και της καραντίνας. Κάπου εκεί στα μέσα Ιανουαρίου, βγήκε στην δημοσιότητα η καταγγελία της ολυμπιονίκη, Σοφίας Μπεκατώρου. Για τον βιασμό που υπέστη 20 χρόνια πίσω από παράγοντα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ιστιοπλοϊας. Και άνοιξε ο ασκός του Αιόλου! (έκφραση και αυτή εμπνευμένη από την αρχαία μυθολογία…)

Το #metinsofia ήρθε και συνενώθηκε στο #metoo και προκάλεσε αρχικό σοκ! Μετέπειτα αλυσιδωτές αντιδράσεις και σωρεία καταγγελιών από συσπειρωμένες γυναίκες, ως επί το πλείστον, αλλά και άντρες που υπήρξαν θύματα βίας ή/και αποδέκτες παρενοχλήσεων και εκφοβισμού.

Επανήλθαν στη μνήμη μου οι προσωπικές εμπειρίες μου από εργασιακή παρενόχληση. Επανειλημμένους ερωτικούς υπαινιγμούς και αφόρητη πίεση να αποδεχτώ το ερωτικό κάλεσμα του εργοδότη μου. Η ανάγκη για καθημερινή έμμεση, αλλά και ξεκάθαρη οριοθέτηση της επαγγελματικής μας συνεργασίας, μου προκαλούσε αυξανόμενο στρες και στεκόταν εμπόδιο στην επαγγελματική μου προσύλωση. Το αποτέλεσμα της αντίστασης και της άρνησης αναμενόμενο όταν δεν υπάρχουν θεσμικά πλαίσια προστασίας του θιγόμενου. Εν τέλει απολύθηκα και η αντικαταστάτριά μου παραιτήθηκε κακήν κακώς δύο μήνες αργότερα… Οι συνέπειες για τον ίδιο μηδενικές… Ενώ οι γυναίκες υπάλληλοι που περνούσαν προφανώς από casting νύφης, έχαναν την δουλειά τους όταν δεν ανταποκρίνονταν.

Θύτης – θιγόμενη…1-0…σαν την Μέδουσα χιλιάδες χρόνια πριν.

Επέστρεψαν ξανά στο συρτάρι ως τακτοποιημένες και λυμένες μέσα μου υποθέσεις του παρελθόντος και έμεινα θεατής με ενσυναίσθηση. Να παρακολουθώ τις καταγγελίες από διάφορους χώρους. Πάντα στο μυαλό μου τα παιδιά μου, οι κόρες μου και τον κόσμο στον οποίο τις μεγαλώνω. Το μόνιμο αίσθημα ευθύνης για το πώς μπορούμε να βελτιώσουμε τις συνθήκες τους. Να μεταλαδαμπεύσουμε μία κοινωνία πιο δίκαιη, πιο ισότιμη, πιο αξιοκρατική, πιο συνεπή, πιο συλλογική, πιο υπεύθυνη, πιο περιεκτική και πιο ευαίσθητη… σε σχέση με αυτή που παραλάβαμε από την γενιά των γονιών μας. Μία πατριαρχική και παραδοσιακή κοινωνία που «πιέζεται» να αλλάξει και να εκσυγχρονιστεί αν θέλει να είναι επίκαιρη και relevant!

Και φτάνουμε στο τώρα, το σήμερα, πριν από μερικές εβδομάδες. Την προηγούμενη εβδομάδα όπως κάθε εβδομάδα προς το τέλος της, εμφανίζεται η κόρη μου περήφανη και γελαστή στην πόρτα του σχολείου με την θεματική της εργασία ανα χείρας. Ένα όμορφο πουλάκι σε μία φωλίτσα που το λένε Αλκυόνη. Χαρά και η μαμά για το θεάρεστο έργο της κόρης, το βάλαμε στο πάνθεον μαζί με τις υπόλοιπες προνηπιακές χειροτεχνίες. Συζητήσαμε, την ρώτησα αν έμαθαν για τις αλκυονίδες μέρες.

Ο μύθος της Αμυγδαλιάς

Στη συνέχεια, τα σχολεία έκλεισαν πάλι εκτάκτως και για 3 μόλις μέρες, λόγω της σφοδρής κακοκαιρίας που θα μας έπληττε. Οπότε ευκαιρία ήταν να ξεσκονίσουμε πάλι τις ικανότητες, τις αντοχές και την υπομονή μας στην τηλεκπαίδευση. Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη, Webex, Πέμπτη και Παρασκευή επιστροφή στο σχολείο .

Εκείνη την εβδομάδα ξεκινήσαμε με την αμυγδαλιά, το υπέροχο αυτό ολάνθιστο δέντρο καταμεσίς του χειμώνα. Και γι αυτό το ανεξήγητο, κόντρα στην εποχικότητα φαινόμενο της άνθισης της αμυγδαλιάς, οι αρχαίοι έπλασαν έναν μύθο. Τον μύθο της Αμυγδαλιάς. Τον μύθο της Φυλλίδας και του Δημοφώντα. Δεν τον γνώριζα. Tον έμαθα και αυτομάτως ήθελα να τον ξεχάσω. Να ξεχάσω τον μύθο, το μήνυμα, το δίδαγμα τα πάντα.

Μία γυναίκα που σφόδρα ερωτευμένη αποχαιρετά, με δική της ανιδιοτελή προτροπή, τον έρωτά της ζωής της … Διότι του έλειψε το πατρικό του πίσω στην Αθήνα (και ο μουσακάς της μαμάς…). Τον περιμένει για χρόνια και χρόνια μέχρι που μαραζώνει από στεναχώρια και πεθαίνει. Όταν ο περί ου ο λόγος, γεροντοπαλικαρεύει, επιστρέφει στο παλιά του αγάπη για την οποία είναι σίγουρος ότι θα τον περιμένει αλλά αντ’ αυτού βρίσκει ένα ξερό δέντρο. Η αγάπη του και η μαγική αγκαλιά του ανθίζει το δέντρο και από τότε κάθε χρόνο ανθίζει η εγκατελειμμένη σύντροφος.

Ανατρέχω πάλι με το μυαλό μου στην Μέδουσα, επιστρέφω στην Φυλλίδα και εν τέλει αποφασίζω να μάθω περισσότερα και για την Αλκυόνη. Βάσει του μύθου,η Αλκυόνη ήταν μία ερωτευμένη κοπέλα που αυτοκτόνησε όταν συνειδητοποίησε ότι ο καλός της σκοτώθηκε σε ναυάγιο ( ως εκδικητική τιμωρία των θεών) . Εν τέλει οι θεοί του Ολύμπου, από λύπηση, τους μεταμόρφωσαν σε πουλιά.

Ποιά είναι η παιδαγωγική αξία των μύθων τελικά;

Συμπερασματικά μέχρι τώρα η κόρη μου, βάσει ύλης υπουργείου, έχει διδαχθεί: Για μία τερατόμορφη γυναίκα που πετρώνει όποιον την κοιτάξει, για μία που αυτοκτόνησε όταν είδε τον καλό της νεκρό και για μία τρίτη που πέθανε από μαρασμό όταν ο καλός την παράτησε. Και σε αυτό το σημείο άρχισα να αμφισβητώ την παιδαγωγική αξία αυτών των μύθων, στην τρυφερή νηπιακή ηλικία, που αντιπροσωπεύουν τα στερεότυπα και τις ηθικές αξίες μίας πατριαρχικής κοινωνίας που πλέον- όσον αφορά τουλάχιστον στην ισότητα των φύλλων- είναι απαρχαιωμένη και ξεπερασμένη.

Τα πρότυπα γυναίκας στα κλασσικά παραμύθια…

Αντίστοιχα, για τα κλασσικά παραμύθια με τα οποία η δική μου και οι προηγούμενες γενιές έχουν μεγαλώσει, όπως η Χιονάτη, η Ωραία Κοιμωμένη, η Σταχτοπούτα, η Κοκκινοσκουφίτσα… έχουμε αλλάξει τα κριτήρια με τα οποία αξιολογούμε την παιδαγωγική τους αξία, διότι η κοινωνία αργά αλλά σταθερά προοδεύει όσον αφορά τις διακρίσεις φύλλου, ηλικίας, φυλής, σεξουαλικού προσδιορισμού, θρησκείας και σωματική/νοητικής διάπλασης.

Με μία γρήγορη έρευνα, υπάρχουν πολλές αξιόλογες διατριβές και αναλύσεις για τους συμβολισμούς και τα μηνύματα που τίθενται στα κλασικά παραμύθια και πως πλέον αμφισβητείται η αξία των προτύπων που αναδεικνύουν .

Προσωπικά έχω απορρίψει πολλά από αυτά και δεν τα επιλέγω για ανάγνωσμα. Οι εύθραυστες πριγκήπισσες που περιμένουν τον εύρωστο πρίγκηπα να τις σώσει με την αληθινή του αγάπη από τα μάγια, τις κατάρες και τιμωρίες γηραιών και κακόμορφων μαγισσών και κακών μητριών (γυναίκες κι αυτές)… Δεν μεταφέρουν τα σωστά μηνύματα σε ένα μικρό κορίτσι που διαμορφώνει προσωπικότητα και δημιουργεί συνάψεις στο μυαλό του για το καλό και το κακό, το όμορφο και το άσχημο, το δυνατό και το αδύνατο, το δίκαιο και το άδικο. Ταυτόχρονα όμως, για την ελληνική μυθολογία και τους ομηρικούς χρόνους, δεν υπάρχουν αντίστοιχες έρευνες όσον αφορά την αξιοποίηση των μύθων για παιδαγωγικό σκοπό στην νηπιακή ηλικία… Παρόλο που αποτελεί βασική ύλη του Υπουργείου Παιδείας.

0 ρόλος της γυναίκας στην αρχαιότητα επηρεάζει τα πρότυπα που δίνουμε σήμερα στα παιδιά μας;

Στην ομηρική κοινωνία, η μητριαρχεία έχει ανατραπεί και η γυναίκα δεν ανήκει στον εαυτό της. Οι παρθένες ανήκουν στον πατέρα. Οι οι σύζυγοι ανήκουν στον άντρα με σκοπό την τεκνογονία άρρενα τέκνου για την διαδοχή του ονόματος και της περιουσίας του πατέρα. Εξαιτίας της καταπίεσης, της περιορισμένης τους συμμετοχής στα δρώμενα της κοινωνίας καθώς και στον αποκλεισμό τους από την πολιτική σφαίρα, οι γυναίκες οδηγούνται σε μία έντονα ανταγωνιστική σχέση μεταξύ τους και η οποία παρουσιάζεται σε πολλούς μύθους. Το συναίσθημα της ζήλιας και της μνησικακίας προβάλλει μέσα από την σύγκριση του φυσικού τους κάλλους… Ή μέσα από την διαμάχη για την θέση τους στην καρδιά ενός άντρα.

Δεν αμφισβητείται σε καμία περίπτωση η αξία και ο πολιτιστικός πλούτος της Ελληνικής Μυθολογίας των αρχαίων προγόνων μας. Αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για την μελέτη του αρχαίου πολιτισμού των Ελλήνων, για την κατανόηση των συμβολισμών τους καθώς και των πολιτικών και θρησκευτικών θεσμών τους. Θεωρείται βασικό στοιχείο της δυτικής κληρονομιάς επιρρεάζοντας την φιλοσοφία, την ιστορία, τις τέχνες και την λογοτεχνία.

Εν κατακλείδι

Στόχος αυτού του άρθου είναι να διατυπώσω τους προβληματισμούς μου και τις επιφυλάξεις μου για την παιδαγωγική αξία κάποιων μύθων της ελληνικής μυθολογίας στην προνηπιακή και νηπιακή ηλικία, εξαιτίας των απαρχαιωμένων προτύπων και μηνυμάτων που προβάλλουν. Επίσης, ως γονέας, θα ήθελα να ρίξω φως στην προσεκτική επιλογή των μύθων, αναδεικνύοντας αυτούς, των οποίων τα διδάγματα έχουν διαχρονική αξία και αντιπροσωπεύουν τις αξίες της κοινωνίας που ζούμε σήμερα και ενισχύουν τα πρότυπα της κοινωνίας που επιθυμούμε να οικοδομήσουμε για το μέλλον.

Ελπίζω αυτό το άρθο να αποτέλεσει την αρχή ενός προβληματισμού και ενός ευρύτερου διαλόγου ανάμεσα σε γονείς, κηδεμόνες, εκπαιδευτικούς και φορείς της εκπαίδευσης. Να γίνεται εποικοδομητική κριτική και συνεχής επαναξιολόγηση της διδακτέας ύλης σε όλες τις βαθμίδες, ώστε να συμβαδίζει η εκπαίδευση με την εποχή μας και να πορευτούμε προς μία πιο φωτεινή, διαυγή, ισότιμη κοινωνία που συμπεριλαμβάνει με αγάπη και σέβασμο όλα τα μέλη της.

Εύα Τρέζου

Άνθρωπος – Γυναίκα – Γονέας

Η Εύα Τρέζου είναι Interior Designer και Chief copywriter στην Lime Creative

Featured image: unsplash.com/@mikafinland

26/04/2021 0 comment

ΑΠΟΨΕΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Το “Εκπαιδευτικό δράμα”

written by Ρία Σπύρου

Πώς μπορεί να επηρεάσει θετικά το “εκπαιδευτικό δράμα”
(Drama in Education) την ζωή των παιδιών και των εφήβων;

Τι είναι αυτό που λείπει από τους εφήβους σήμερα; Τι είναι αυτό που τους χρειάζεται εκτός από την χρήση της τεχνολογίας; Πώς μπορούν να διευρύνουν την εξέλιξη τους ως ώριμοι ενήλικες; Ποιες διαφορές παρατηρούμε σε παιδιά που έχουν ασχοληθεί ουσιαστικά με το εκπαιδευτικό δράμα;

Ερωτήματα και απορίες που μας απασχολούν συνεχώς, καθώς όλο και συχνότερα ακούμε πόσο σημαντική είναι η καλλιέργεια της ενσυναίσθησης και πόσο βοηθάει ως κοινωνική δεξιότητα ή μάλλον αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση των διαπροσωπικών σχέσεων αντανακλώντας την ικανότητα των παιδιών και αργότερα των εφήβων να επικοινωνούν με το περιβάλλον τους αποφεύγοντας τις συγκρούσεις.

Ποιός είναι ο ρόλος του εκπαιδευτικού δράματος ;

Ανακαλύπτουμε ως γονείς πως όσο και καλή σχέση κι αν έχουμε με τα παιδιά μας, μερικές φορές αυτό δεν είναι αρκετό για να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματα τους και κάποια στιγμή έρχεται η ωραία ημέρα που ένας δάσκαλος μας λέει πως ίσως πρέπει να δουλέψουμε τα συναισθήματα του παιδιού μας. Εδώ έρχεται το “εκπαιδευτικό δράμα” να βοηθήσει στην αυτογνωσία , να γνωρίσουν τα παιδιά τον εαυτό τους και την σχέση με το περιβάλλον τους. Δεν είναι λίγες οι φορές, που ο φόβος για την απώλεια ελέγχου συναισθημάτων μεταβαλλόμενοι σε «σούπερ γονείς» τους αποτρέπει να εκδηλώνουν τα δικά τους συναισθήματα στα παιδιά τους και έτσι δυσκολεύουν τα ίδια τους τα παιδιά να χειριστούν τα αρνητικά τους συναισθήματα αφού δεν έχουν διδαχθεί ποτέ κάτι παρόμοιο.

Η ειρωνεία είναι πως μόνο αν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αφεθεί και να βιώσει τα συναισθήματα που ήδη έχουμε, θα γίνουμε “φάρος” στα παιδιά μας καθώς με αυτό τον τρόπο θα αναγνωρίζουν πως ανταποκρινόμαστε στα συναισθήματα τους , μπορούμε να δείξουμε εν συναίσθηση. Η εκπληκτική δουλειά του εκπαιδευτικού συστήματος γίνεται με επίκεντρο το παιδί ή τον έφηβο και τα όσα κάνει για να αναμετρηθεί με την ζωή του. Είναι το εργαλείο που δίνει την ευκαιρία σε παιδιά και δάσκαλο να αναζητήσουν ποιοι είναι , ποιοι θα ήθελαν ή θα άντεχαν ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες. Ξετυλίγει τα συναισθήματα τους και λειτουργεί ως «αντικείμενο» μέσα στην ιστορία κάθε φορά που αλλάζουν ρόλους, θέσεις ώστε να διερευνήσουν σε βάθος θέματα που τους απασχολούν μέσα σε μια συγκεκριμένη ομάδα.

Το κλειδί του “εκπαιδευτικού δράματος” και το αποτέλεσμα που προσφέρει μακροχρόνια είναι να μάθουν να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα άγχους ή επικοινωνίας με τους συνομήλικους τους όταν θα έρθουν αργότερα στη ζωή.

Ποιός είναι ο ρόλος του δασκάλου;

Ο δάσκαλος βρίσκεται σε ένα κύκλο παιδιών προσπαθώντας να καλλιεργήσει την ενσυναίσθηση και να τα εκπαιδεύσει να μπαίνουν σε διαφορετικούς ρόλους ώστε βιωματικά να ανακαλύψουν τι σημαίνει να είσαι κάποιος άλλος. Πρώτα να αισθάνεσαι τι αισθάνεται ο διπλανός σου ή να εκφράζεις ο ίδιος τι νιώθει εκείνος. Ο δάσκαλος ανεξάρτητα από τις δικές του πεποιθήσεις ή “πιστεύω” δεν ασκεί ποτέ κριτική, βοηθάει στην ομαλή μετάβαση των ρόλων στα παιδιά για να μπορέσουν να ανοίξουν τις πόρτες σε αυτά που τους απασχολούν. Όσο περισσότερο καλλιεργείται η ενσυναίσθηση από πολύ νωρίς, τόσο πιο ξεκάθαρα και ορατά είναι τα αποτελέσματα στους μελλοντικούς εφήβους που μπαίνουν σε περίοδο συγκρούσεων και αρνητισμού.

Πόσο ελεύθερα εκφράζουν τα συναισθήματα τους οι έφηβοι σήμερα και πόσο είναι εστιασμένοι πάνω από ένα κινητό ή ένα υπολογιστή κόβοντας κάθε επικοινωνία . Αυτά σίγουρα δεν βοηθούν παρά μόνο απομονώνουν και πολλές φορές αυτό είναι που λείπει… το πνεύμα συνεργασίας με αποτέλεσμα να ενεργοποιούνται τα αρνητικά συναισθήματα όπως ο ανταγωνισμός και η ζήλεια. Ο δάσκαλος εξασκεί την αντίληψη της κατανόησης απέναντι στον συνομήλικο μετατρέποντας όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα σε θετικά, κάτι που φυσικά είναι το κύριο συστατικό που χρειάζεται για καλύτερη επικοινωνία. Είναι η εντιμότητα, η δικαιοσύνη, η ανοχή , η ανάληψη ευθυνών , η ευγένεια και η δέσμευση που τα βοηθάει να εξελιχθούν σε ώριμους και ευτυχισμένους ενήλικες. Είναι ένας μηχανισμός που βοηθάει να μην αποστασιοποιούνται οι έφηβοι από τους γονείς αργότερα λόγω έλλειψης κατανόησης ή έκφρασης και βοηθάει να γίνεται μια γερή αλυσίδα για τις σχέσεις τους.

*Το Εκπαιδευτικό Δράμα (Drama in Education) ορίζεται ως μία παιδαγωγική διαδικασία η οποία δανείζεται στοιχεία του θεάτρου και αποσκοπεί σε τρία βασικά σημεία: 1. Την αυτογνωσία (τη γνωριμία του παιδιού πρώτιστα με τον εαυτό του, τη σχέση του με τους άλλους και το περιβάλλον)2. Τη σε βάθος διερεύνηση κάποιου συγκεκριμένου θέματος (το θέμα μπορεί να είναι κάτι που απασχολεί τα παιδιά μίας συγκεκριμένης ομάδας)3. Την ενσυναίσθηση (τα παιδιά για να διερευνήσουν ένα θέμα ολικά – σφαιρικά – κατά την διάρκεια ενός δράματος, μπαίνουν σε πολλούς διαφορετικούς ρόλους και βιωματικά ζουν τί σημαίνει να είσαι κάποιος άλλος)

Κείμενο: Ρία Σπύρου

12/03/2019 0 comment

HEALTHY LIVING ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

Πρέπει να κοιμούνται τα παιδιά το μεσημέρι;

written by The K-magazine

Άλλα παιδιά κοιμούνται ακόμη και τρεις ώρες το μεσημέρι ενώ άλλοι γονείς αναφέρουν ότι τα παιδιά τους κοιμούνται μία και καλή το βράδυ. Ποιο όμως είναι το καλύτερο για τα παιδιά; Υπάρχει μία απάντηση ή εξαρτάται από πολλούς παράγοντες;

Έρευνα του Πανεπιστημίου Amherst στη Μασαχουσέτη έδειξε ότι τα παιδιά που κοιμούνται έστω και μία ώρα το μεσημέρι βελτιώνουν τις δυνατότητες της μνήμης τους και έχουν καλύτερα αποτελέσματα στο σχολείο. Διεξάγοντας ειδικά τεστ μνήμης σε παιδιά έξι διαφορετικών νηπιαγωγείων της δυτικής Μασαχουσέτης, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως τα παιδιά που είχαν κοιμηθεί κατά μέσο όρο 44 λεπτά το μεσημέρι απάντησαν με ποσοστό επιτυχίας 75% σε σχέση με εκείνα που δεν είχαν κάνει τη μεσημεριανή τους σιέστα. Το συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι ο μεσημεριανός ύπνος βελτιώνει τη μνήμη και τη συγκέντρωση των παιδιών, αυξάνοντας την ικανότητα τους να μαθαίνουν πιο εύκολα και να ανταποκρίνονται καλύτερα στις απαιτήσεις του σχολείου.

Ωστόσο, άλλη επιστημονική μελέτη υποστηρίζει ότι τα παιδιά από κάποια ηλικία και μετά πρέπει να σταματούν να κοιμούνται το μεσημέρι, καθώς χάνουν την ποιότητα του βραδινού τους ύπνου. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ ανέλυσαν τη συμπεριφορά των παιδιών που κοιμούνται το μεσημέρι, διαπιστώνοντας ότι όσα ήταν από τριών ετών και άνω αντιμετώπιζαν διαταραχές στον ύπνο τους το βράδυ.

Τα παιδιά διαφέρουν μεταξύ τους και είναι δύσκολο να πει κανείς από ποια ηλικία και μετά πρέπει να σταματά το μεσημεριανός ύπνος. Υπάρχουν παιδιά που αγαπούν τον ύπνο και ενώ κοιμούνται το μεσημέρι, κοιμούνται εύκολα και το βράδυ και άλλα που μετά βίας πάνε το βράδυ στο κρεβάτι τους.

Επίσης, όταν το παιδί αρχίζει το σχολείο, και να θέλει, δύσκολα μπορεί να κοιμηθεί το μεσημέρι καθώς δεν προλαβαίνει! Σε εκείνο που συμφωνούν πάντως οι ερευνητές είναι ότι το παιδί πρέπει να κοιμάται καλά το βράδυ, για να είναι ξεκούραστο το πρωί.

Πηγή

22/08/2018 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

Πώς να αποφύγουμε τις ιώσεις του φθινοπώρου για τα παιδιά

written by The K-magazine

Ο καιρός αλλάζει και η αυξομείωση της θερμοκρασίας σε συνδυασμό με τους κλειστούς χώρους, όπως παιδικοί σταθμοί και σχολεία καθιστούν τα παιδιά πιο επιρρεπή σε διάφορες ιώσεις και κρυολογήματα.

Το ανοσοποιητικό σύστημα ενός παιδιού δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί πλήρως κι αυτός είναι ο λόγος που τα παιδιά είναι πιο ευπαθή στις ιώσεις σε σχέση με έναν ενήλικα.

Θα πρέπει η διατροφή του παιδιού να είναι όλο τον χρόνο ισορροπημένη! Θα πρέπει να καταναλώνει καθημερινά ποικιλία φρούτων και λαχανικών τα οποία είναι πλούσια σε ισχυρές αντιοξειδωτικές ουσίες όπως η βιταμίνη C, που βοηθά στην καταπολέμηση των ελεύθερων ριζών οι οποίες αυξάνονται σε περίπτωση λοίμωξης.

Μέσα στην εβδομάδα στο διαιτολόγιό του θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται άπαχο κρέας, ψάρια – θαλασσινά, αυγά, ξηρούς καρπούς, όσπρια, δημητριακά, συκώτι, πράσινα λαχανικά, τροφές πλούσιες σε διάφορα ιχνοστοιχεία και βιταμίνες όπως φυλλικό οξύ, βιταμίνες Α, Ε, Β12, Β6, χαλκό, σίδηρο, μαγνήσιο, σελήνιο, μαγγάνιο και ψευδάργυρο όπου όλα μαζί διαδραματίζουν σπουδαίο ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία και άμυνα του οργανισμού ενός παιδιού.

Αυξήστε την ποσότητα σε ω3 κα ω6 λιπαρά μέσα από ψάρια, ξηρούς καρπούς, εμπλουτισμένα δημητριακά. Συμβάλλουν στην σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Καταναλώστε τροφές με προβιοτικά αλλά και πρεβιοτικά, όπως τα ζωντανά γιαούρτια, ξινόγαλα, κεφίρ αλλά και τα εμπλουτισμένα τρόφιμα που προστατεύουν ιδιαίτερα το πεπτικό σύστημα από λοιμώξεις.

Περιορίστε τροφές πλούσιες σε κορεσμένα λιπαρά όπως τα έτοιμα γεύματα (junk food), τα αλλαντικά και τα λιπαρά κρέατα.

Προτιμήστε σπιτικές συνταγές με δικά σας πιο υγιεινά υλικά.

Πηγή

06/10/2017 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Τι κάνουν οι οργανωμένες μαμάδες για να διευκολύνουν την καθημερινότητά τους

written by Κατερίνα Μαντά

Προσωπικά, δεν ανήκω στις “τέλειες” μαμάδες που είναι οργανωμένες και είναι προετοιμασμένες για τα πάντα! Βλέπω τις μαμάδες των άλλων παιδιών να καταφθάνουν στο σχολείο με ξεκούραστα και λαμπερά μάτια, τέλεια σιδερωμένα πουκάμισα και θρεπτικά γεύματα σε ταπεράκια, και -δεν θα έλεγα ότι ζηλεύω- αλλά με προβληματίζει πώς τα προλαβαίνουν όλα στην εντέλεια…

Αν ανήκετε κι εσείς στη δική μου κατηγορία, σας παρουσιάζουμε 7 χρήσιμα πράγματα που κάνει κάθε οργανωμένη μαμά για μια πιο ομαλή επιστροφή στο σχολείο και να μπορείτε άνετα να αισθανθείτε περήφανες ότι κι εσείς τα καταφέρνετε μια χαρά!

Διαλέγει τα ρούχα για το σχολείο από το βράδυ

Οι καλά οργανωμένες μαμάδες προετοιμάζουν τα ρούχα των παιδιών τους για το σχολείο από το βράδυ, ώστε να μην βιάζονται τα πρωινά. Διαλέξτε λοιπόν τα ρούχα μια μέρα πριν ή ακόμα καλύτερα αφήστε τα παιδιά να διαλέξουν τα σύνολά τους. Και δεν μιλάμε μόνο για τα ρούχα αλλά και τα παπούτσια, τη ζώνη, τις κάλτσες ώστε να μην τρέχετε στις 7 π.μ.

Ετοιμάζουν το ταπεράκι με το φαγητό

Το να ετοιμάσετε και να βάλετε ένα τοστ στο τάπερ μπορεί να μην σας παίρνει περισσότερο από πέντε λεπτά αλλά αυτά τα πέντε λεπτά είναι πιθανό να γίνουν 10 ή και 15 όταν περιβάλλεστε από παιδιά.

Προετοιμάζονται για όλη την εβδομάδα από την Κυριακή

Η καλή οργάνωση από το προηγούμενο βράδυ είναι το κλειδί για μια επιτυχημένη μέρα, αλλά μόλις πάρετε το κολάι θα θέλετε να ανεβάσετε τον πήχη ακόμα πιο ψηλά. Τι θα λέγατε να προετοιμαστείτε για μια ολόκληρη εβδομάδα; Κάντε όλα τα ψώνια σας από το Σάββατο και προετοιμάστε την Κυριακή τα ρούχα μιας ολόκληρης εβδομάδας και το πρόγραμμα με το μενού της εβδομάδας.

Φεύγουν λίγο νωρίτερα

Είναι σχεδόν σίγουρο ότι αν σκοπεύετε να φύγετε από το σπίτι στις 7:45 π.μ., το νωρίτερο που θα καταφέρετε είναι να είστε στην πόρτα στις 7:55. Αποφασίστε ποια είναι η καλύτερη στιγμή να φύγετε ώστε να μην αργοπορήσετε και βάλτε ως στόχο να φύγετε επτά λεπτά νωρίτερα.

Ρυθμίζουν το ξυπνητήρι τους μερικά λεπτά νωρίτερα

Αν σας αρέσει το πρωινό χουζούρεμα και είστε από εκείνους τους τύπους που βάζουν το ξυπνητήρι να χτυπάει κάθε 10 λεπτά, το μυστικό είναι να το ρυθμίσετε να χτυπήσει 10 λεπτά νωρίτερα από την καθιερωμένη ώρα. Με αυτό τον τρόπο επιτρέπεται να κάνετε την μικροαλλαγή που χρειάζεται ο οργανισμός σας για να ξυπνήσει, να απολαύσετε τα 10 επιπλέον πολύτιμα λεπτά ύπνου αλλά και να είστε στην ώρα σας!

Καθαρίζουν τα σακίδια καθημερινά

Είναι καταπληκτικό αλλά τα παιδιά μπορούν να πηγαινοφέρνουν διάφορα πράγματα από το σχολείο στο σπίτι και το αντίστροφο, πλην των βιβλίων! Ένα γρήγορο, καθημερινό πέρασμα μέσα από τα πολλά φερμουάρ, τις θήκες και τις τσέπες της τσάντας, θα βοηθήσει ώστε το σακίδιο να παραμένει καθαρό και οργανωμένο. Οι πιθανότητες μάλιστα να βρείτε κάποιο τσαλακωμένο σημείωμα της δασκάλας… είναι πολλές!

Έχουν έξτρα από τα πάντα

Ακόμα κι αν έχετε αγοράσει όλα τα σχολικά, μην νομίζετε ότι είστε παντελώς έτοιμη για τη νέα σχολική χρονιά. Γιατί τα παιδιά συχνά σπάνε ή χάνουν τα μολύβια, τις γόμες, τις ξύστρες τους κ.ο.κ. Γι’ αυτό φροντίστε να έχετε ένα επιπλέον σετ. Θα το χρησιμοποιήσετε σίγουρα κατά τη διάρκεια του έτους και θα γλιτώσετε από το τρέξιμο στα καταστήματα κάποια περασμένη ώρα…

Πηγή

15/09/2017 0 comment

EDITORIALS

Taking chances…

written by Κατερίνα Μαντά

Πόσο συχνά καταφέρνετε να εκμεταλλευτείτε τις ευκαιρίες που σας δίνονται καθημερινά;

Και μην μου πείτε ότι life sucks (ελληνιστί «η ζωή είναι χάλια», απλά έχει γίνει η πιπίλα όλων στα αγγλικά) γιατί ξέρουμε καλά ότι μικρές στιγμές ευτυχίας υπάρχουν και στα «Ασήμαντα»… και μικρές επιτυχίες στην καθημερινότητά μας. Από το να καταφέρετε να μαγειρέψετε γεμιστά (αυτός ήταν ο στόχος του καλοκαιριού και τα κατάφερα όταν ήρθε η φίλη μου Σοφία στο εξοχικό και την βοήθησα!οκ, την επόμενη φορά θα το προσπαθήσω μόνη μου), να μιλήσετε στον άνθρωπο που σας ενδιαφέρει ή να εκφράσετε την απογοήτευσή σας σε κάποιον που σας στεναχώρησε, ή να καταφέρετε να αποπληρώσετε το δάνειο σας ή ακόμα να αγοράσετε ένα αντικείμενο που το θέλατε πολύ… ή να κάνετε το ταξίδι που ονειρευόσασταν καιρό! Δεν είναι μικρές επιτυχίες της καθημερινότητας αυτά;

Με αυτό το σκεπτικό ξεκινούμε τη νέα σαιζόν, μιας και σε μερικές μέρες ξεκινά επίσημα και η σχολική χρονιά (για κάποιους ήδη ξεκίνησε) και ο γιος μου θα είναι πλέον “δευτεράκι” και τον βλέπω να εξελίσσεται σε ένα ώριμο διαβολάκι γεμάτο απορίες και με μυαλό “σφουγγάρι”. Ήδη δεν είμαι σε θέση να απαντήσω σε όλες τις απορίες του και με βάζει στη διαδικασία να ψάχνω και να μαθαίνω κι εγώ πράγματα για τα οποία δεν είχα ποτέ αναρωτηθεί. Άρα κάτι θα μάθω κι εγώ φέτος, πέρα από τις τετραγωνικές ρίζες…

Νομίζω ότι η φετινή χρονιά θα είναι γεμάτη προκλήσεις (και προσκλήσεις ελπίζω) που θα έρθουμε αντιμέτωποι και θα βρεθούμε σε διλήμματα, το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό, γιατί έτσι νομίζω γινόμαστε και καλύτεροι. Θα προβληματιστούμε, θα συζητήσουμε και θα καταλήξουμε. Μακάρι να είναι ευχάριστα διλήμματα και το αποτέλεσμα να ευχαριστήσει όλους.

Προσωπικά, ξέρω ότι θα έχω να αντιμετωπίσω δύσκολες καταστάσεις -ψυχολογικής φύσεως – και θα πρέπει να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων και να μην με πιάσουν οι συναισθηματισμοί μου. Αν όχι να φερθώ σκληρά, αλλά να είμαι σωστή και πιστή σε αυτά που πρεσβεύω και να βάλω σε εφαρμογή αυτά που έμαθα τα τελευταία δύο χρόνια.Θα τα καταφέρω άραγε;

Καλή μας σαιζόν λοιπόν! Καλή δύναμη κι ελπίζω να περάσουμε ωραία ως παρέα του The K-magazine… Εμείς δεσμευόμαστε ότι θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό!

Περιμένουμε τις δικές σας ιστορίες….Εμείς το μόνο που θέλουμε από εσάς είναι να μιλάτε για εμάς….
Να μπαίνει κόσμος να μας διαβάζει και να μας στέλνει ιδέες για νέες έρευνες και ιστορίες!
Πείτε μας ποιόν θέλετε να γνωρίσετε καλύτερα, ποιες συνταγές θέλετε να μάθετε, ποια μυστικά ομορφιάς
θέλετε να σας αποκαλύψουμε, για ποια δίαιτα χρειάζεστε πληροφορίες και ποιόν τομέα της ψυχολογίας θέλετε να αναλύσουμε!

Μην ξεχνάτε ότι πρόκειται για το δικό σας site!

Υ.Γ1. Μπορείτε να μας γράφετε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας, αλλά και τις δικές σας ιστορίες στο προσωπικό μου mail katerina_manta@hotmail.com

Επίσης μπορείτε να μας ακολουθείτε στους λογαριασμούς μας στα social media:

twitter : @k-maggr,
instagram ως @thekmagazine
facebook: k-mag.gr στο http://www.facebook.com/kmaggr

08/09/2017 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

Τι πρέπει να προσέξουμε στην Σχολική τσάντα

written by The K-magazine

Έχει έρθει εκείνη η εποχή του χρόνου που πρέπει να ξεχυθούμε στους δρόμους και να αγοράσουμε την τσάντα του παιδιού μας για το σχολείο ή τον παιδικό σταθμό.

Και μπορεί τα παιδιά το μόνο πράγμα που κοιτούν στην τσάντα είναι το σχέδιο και αν απεικονίζει τον αγαπημένο τους ήρωα, οι γονείς όμως πρέπει να προσέξουμε το είδος να είναι σωστό ώστε να είναι άνετη και να μην επιβαρύνει τους μύες των παιδιών. Ας δούμε τι προτείνουν οι ειδικοί…

Ενισχυμένα λουριά ώμου

Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας χρησιμοποιεί και τους δύο ιμάντες. Οι ιμάντες πρέπει να είναι σφιχτοί και να βρίσκονται στο σωστό σημείο: κοντά στο σώμα, στη μέση της πλάτης. Συμβουλέψτε επίσης το παιδί να χρησιμοποιεί και τους δύο ιμάντες του σακιδίου ώστε να μοιράζεται το βάρος της τσάντας. Το σακίδιο θα πρέπει επίσης να φοριέται ψηλά στην πλάτη και όχι χαμηλά, γιατί στην δεύτερη περίπτωση ο κορμός γέρνει μπροστά προκειμένου να αντισταθμίσει το βάρος, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται η μέση και να υπάρχει κίνδυνος κύφωσης.

Αρκετός χώρος για γέμισμα

Αυτό παρέχει προστασία από αιχμηρά αντικείμενα (όπως ένα συρραπτικό για παράδειγμα αν το παιδί πηγαίνει δημοτικό) και βοηθά στην ανακούφιση της πίεσης στην πλάτη.

Τύπος

Για τα παιδάκια μικρότερη ηλικίας προτιμότερος τύπος τσάντας είναι τα τρόλεϊ με ροδάκια ώστε τα παιδιά να μην επιβαρύνουν την πλάτη τους με το βάρος της τσάντας. Προσέξτε μόνο το ύψος του χερουλιού του τρόλεϊ να είναι στο κατάλληλο ύψος για το παιδί, για να μην αναγκάζεται να σκύβει.

Βάρος

Ειδικοί συνιστούν το βάρος της τσάντας που κουβαλά ένα παιδί να μην ξεπερνά το 15-20% του σωματικού του βάρους. Μπορείτε μάλιστα πολύ εύκολα να την ζυγίσετε στην ζυγαριά του μπάνιου σας. Μια λογική σύσταση είναι η μείωση κατά 10% στο βάρος της τσάντας έναντι του σωματικού βάρους. Αυτό θα βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου τραυματισμού σχετιζόμενου με πτώση και θα ανακουφίσει τον πόνο που προέρχεται από τη μεταφορά τεράστιων τσαντών φορτωμένων με σχολικά είδη.

Πηγή

02/09/2017 0 comment

PSYCHO & SEX ΕΡΕΥΝΕΣ

10 γυναίκες αποκαλύπτουν το ωραιότερο κομπλιμέντο που έχουν δεχτεί

written by Νατάσσα Σχοινά

Πολύ συχνά υποτιμάμε τη δύναμη που έχει ένα άγγιγμα, ένα χαμόγελο, μία ευγενική φράση, ή η μικρότερη κίνηση ενδιαφέροντος, όλα τα οποία έχουν τη δύναμη να αλλάξουν εντελώς μία ζωή.» – Leo Buscaglia

Μπορεί οι πράξεις να έχουν μεγαλύτερη σημασία από τα λόγια, όμως, ένας καλός κι ειλικρινής λόγος μπορεί να προσφέρει μεγάλη ανακούφιση και ζεστασιά στον άνθρωπο που θα τον ακούσει. Μία φράση ή λέξη που, ενώ πολλές φορές υποτιμάμε, καταλήγει να γίνεται μέσα σε μια στιγμή βάλσαμο για την καρδιά μας.

Δέκα γυναίκες μοιράζονται το ωραιότερο κομπλιμέντο που έχουν δεχτεί και είχε θετικό αντίκτυπο στις δικές τους καρδιές.

«Περπατούσα στο δρόμο και μία νεαρή γυναίκα με σταμάτησε και μου είπε ‘Συγγνώμη, είσαι πολύ όμορφη’. Έμεινα έκπληκτη.»
«Ο αγαπημένος μου λέει ότι φωτίζω το δωμάτιο όταν μπαίνω μέσα.»
«Ένας άνθρωπος μου είπε ότι είμαι η ωραιότερη γυναίκα που είχε γνωρίσει και το πιο έξυπνο άτομο που ξέρει.»
«Το να μου πουν ότι είμαι καταπληκτική μαμά ή ότι κάνω καλή δουλειά με τα παιδιά μου σημαίνει τα πάντα για μένα.»
«Το αφεντικό μου είπε ότι είμαι εξαιρετική ακροάτρια και μπορεί να με εμπιστευτεί, σε αντίθεση με άλλους.»
«Ένας ξένος είπε ότι έχω καταπληκτικά μάτια, καθώς έφευγα από το φαρμακείο την άλλη μέρα!»
«Μία φίλη που εκτιμώ είπε ότι θαυμάζει το κουράγιο μου να επιλέξω να χωρίσω. Σήμαινε πολλά για εμένα που ένιωθε έτσι.»
«Μία από τις οικογένειες είπε πόσο θετική προσθήκη ήμουν στο σχολείο και στη ζωή των παιδιών τους.»
«Ως μία γυναίκα οδηγός αγωνιστικών αυτοκινήτων, είμαι σε έναν ανδροκρατούμενο τομέα. Ένας πατέρας μου είπε ότι η μικρή του κόρη έρχεται για ναμου φτιάξει το κέφι.»
«Μία άλλη μητέρα που σέβομαι μου είπε για το πόση υπομονή και αυτοσυγκράτηση έχω με τα παιδιά μου.»

Πηγή

17/07/2017 0 comment

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

«Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μας», αφιέρωμα στον Μίκη Θοδωράκη στην Ελληνογερμανική Αγωγή

written by Κατερίνα Μαντά

Και είναι κάτι τέτοιες στιγμές που αισθάνεσαι περήφανη για την επιλογή που έκανες για το σχολείο του παιδιού σου!

Τη Δευτέρα 8 Μαΐου και ώρα 19.00 θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων της “Ελληνογερμανικής Σχολής”, στην Παλλήνη, αφιέρωμα στον κορυφαίο συνθέτη μας Μίκη Θεοδωράκη. Θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά μία νέα έκδοση με τίτλο «Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μας», στην οποία προσωπικότητες από τον χώρο της μουσικής, της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου αφηγούνται άγνωστες ιστορίες γεμάτες από συγκίνηση και χιούμορ, που έζησαν και μοιράζονται με τον κορυφαίο συνθέτη.

Για πρώτη φορά τόσοι σημαντικοί και δημοφιλείς καλλιτέχνες και διανοούμενοι ανταποκρίνονται στην πρωτοβουλία ενός σχολείου να τιμήσει τον Μίκη Θεοδωράκη με ένα νέο βιβλίο. Η ιδέα αυτής της έκδοσης, που αποτελεί παραγωγή των εκπαιδευτηρίων «Ελληνογερμανική Αγωγή», είναι να αποθησαυριστούν άγνωστες στιγμές που έχουν σφραγίσει τις ζωές πολλών ανθρώπων, τους οποίους ο κορυφαίος Έλληνας συνθέτης έχει γοητεύσει και συνεχίζει να γοητεύει με το έργο του. Στιγμές που έχουν κρατήσει σαν φυλαχτό προσωπικότητες της λογοτεχνίας, της μουσικής και του κινηματογράφου και που για πρώτη φορά τις αφηγούνται στον δημοσιογράφο Φώτη Απέργη.

Συμμετέχουν οι: Βασίλης Βασιλικός, Κώστας Γαβράς, Δήμητρα Γαλάνη, Μάνος Ελευθερίου, Δέσποινα Ζηλφίδου, Κώστας Θωμαΐδης, Λουκάς Καρυτινός, Γιάννης Κότσιρας, Φώντας Λάδης, Πέτρος Μάρκαρης, Νότης Μαυρουδής, Μανώλης Μητσιάς, Θάνος Μικρούτσικος, Νίκος Μωραΐτης, Γιώργος Νταλάρας, Πέτρος Πανδής, Μίλτος Πασχαλίδης, Γιάννης Σμυρναίος, Ελένη Τορόση, Μάκης Τρικούκης, Διονύσης Τσακνής, Μαρία Φαραντούρη, Τηλέμαχος Χυτήρης. Και, ακόμα, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Διονύσης Καρατζάς, καθώς και ο Διονύσης Σαββόπουλος, με κείμενα που συνέγραψαν οι ίδιοι.

Η έκδοση «Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μας» είναι εμπλουτισμένη με πλήθος αρχειακών φωτογραφιών, αρκετές από τις οποίες δημοσιεύονται για πρώτη φορά. Οι περισσότερες θα παρουσιαστούν στην έκθεση, η οποία θα εγκαινιαστεί το ίδιο βράδυ στο σχολείο και θα διαρκέσει έως τις 14 Μαΐου.

Με την πεποίθηση ότι η παιδεία και ο πολιτισμός συνδέονται στην ταυτότητα ενός σύγχρονου εκπαιδευτικού οργανισμού, η «Ελληνογερμανική Αγωγή» παρουσιάζει το βιβλίο αυτό σε ειδική εκδήλωση τη Δευτέρα 8 Μαΐου και ώρα 7 μ.μ., στην οποία έχουν προσκληθεί να παραστούν όλοι όσοι κατέθεσαν τις μαρτυρίες τους για τον Μίκη Θεοδωράκη και ασφαλώς ο κορυφαίος μας συνθέτης.

Η εκδήλωση θα κορυφωθεί με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, που θα ερμηνεύσει η Παιδική και Εφηβική Χορωδία της «Ελληνογερμανικής Αγωγής», υπό τη διεύθυνση της Χρύσας Αποστολάτου.

Για όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να παρευρεθούν στην εκδήλωση, θα υπάρξει ζωντανή διαδικτυακή μετάδοσή της από τη διεύθυνση http://www.ea.gr/live/

07/05/2017 0 comment

HEALTHY LIVING

Μπορούμε να γλιτώσουμε από τις ψείρες;

written by The K-magazine

Οι ψείρες προκαλούν σίγουρα, όταν εμφανίζονται, φοβερό «πονοκέφαλο» στους γονείς!Πόσο μάλλον όταν έχουμε δίδυμα, όπου όπως γίνεται συνήθως, το ένα κολλάει το άλλο σε χρόνο μηδέν.

Η ευκολότερη και η ταχύτερη μετάδοση γίνεται στα σχολεία… πετσέτες, καπέλα, χτένες και βούρτσες επίσης διευκολύνουν τη μετάδοσή τους. Αυτό συμβαίνει γιατί οι ψείρες πρώτα εξαπλώνονται και αργότερα αρχίζουν να δίνουν τα πρώτα συμπτώματα, που είναι η έντονη φαγούρα. Επιπλέον, είναι σχεδόν αόρατες και έχουν διαφορετικά χρώματα. Μπορεί να είναι καστανές, καστανόξανθες ή μαύρες. Πιο εύκολα εντοπίζονται οι κόνιδες, δηλαδή τα αβγά τους, που είναι άσπρες και κολλάνε 5-10 χιλιοστά από τη ρίζα της τρίχας. Τα σημεία που εμφανίζονται πρώτα είναι αυχένας, κρόταφοι και γύρω από τα αυτιά.
Για την απαλλαγή από τις ψείρες αναγκαία είναι η χρήση ειδικού σαμπουάν για όλους και γενική απολύμανση στο σπίτι. Τα σεντόνια και οι πετσέτες πρέπει να πλένονται στο πλυντήριο στους 90 βαθμούς και τα ρούχα στους 60 βαθμούς. Αν και οι κόνιδες ζουν μόνο 48 ώρες μακριά από το ανθρώπινο δέρμα, για να μην επιβιώσουν, βάλτε σε καραντίνα όλα τα λούτρινα παιχνίδια. Κλείστε τα σε πλαστικές σακούλες για τουλάχιστον 2-3 εβδομάδες. Ακόμη, πρέπει να πλένετε τα χτένια και τις βούρτσες σε μια λεκάνη με νερό και με το θεραπευτικό σαμπουάν.

Τα πιο πολλά φαρμακευτικά υγρά που υπάρχουν στο εμπόριο πρέπει να παραμένουν 12 ώρες στο τριχωτό πριν γίνει το λούσιμο και επειδή τα φάρμακα αυτά καταστρέφονται από τη ζέστη, ο ζεστός αέρας με πιστολάκι απαγορεύεται. Η θεραπεία θα πρέπει να επαναλαμβάνεται μετά από 7-12 ημέρες. Αποτελεσματικά είναι επίσης τα αντιφθειρικά προϊόντα, φυσικά εντομοκτόνα που βγαίνουν από τα χρυσάνθεμα. Το συνθετικό επίσης permethrin έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως για θεραπεία.

Ο καλύτερος τρόπος για να αποφευχθεί και να καταπολεμηθεί οριστικά το πρόβλημα, είναι ο συνεχής έλεγχος του τριχωτού της κεφαλής των παιδιών. Και μην ξεχνάτε, σε περίπτωση που βρείτε κάποιον «ανεπιθύμητο επισκέπτη», θα πρέπει να ενημερώσετε αμέσως το σχολείο!

Πηγή: mytwins.gr

11/04/2017 0 comment

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Το σχολείο που η “τιμωρία” είναι μια ώρα yoga

written by The K-magazine

Στο σπίτι μας η λέξη “τιμωρία” δεν υπάρχει. Προσπαθώ να υιοθετώ άλλες λέξεις και μεθόδους που διαφέρουν αρκετά από τον τρόπο που μεγαλώσαμε εμείς και μεγαλώνουν τα περισσότερα παιδιά ακόμα και σήμερα. Είμαι πολύ υπέρ του διαλόγου, αλλά φυσικά υπάρχουν στιγμές που τα νεύρα “χτυπούν κόκκινο”. Το σχολείο που έχω επιλέξει έχει επίσης ένα ιδιαίτερο τρόπο αντιμετώπισης της “αταξίας” που ταιριάζει στη δική μου φιλοσοφία. Όμως χθες στο kissmygrass.gr ανακάλυψα κάτι τελείως διαφορετικό και πρωτότυπο: Υπάρχει ένα σχολείο όπου όποιο παιδί παραφέρεται, δεν πηγαίνει στο γραφείο του διευθυντή. Πηγαίνει στην αίθουσα διαλογισμού και γιόγκα.

Στο δημοτικό σχολείο Robert W. Coleman της Βαλτιμόρης, τα παιδιά μαθαίνουν να έχουν υγιείς αντιδράσεις απέναντι στο θυμό και να τον ελέγχουν, να συγκρατούν τον εαυτό τους και να μαθαίνουν να λύνουν τα προβλήματά τους με ψυχραιμία αντί για συγκρούσεις. Έτσι, αν φερθούν άσχημα σε κάποιον συμμαθητή τους, οδηγούνται στην αίθουσα ηρεμίας, καθοδηγούνται από τον ειδικό καθηγητή προς τη χαλάρωση και τον διαλογισμό και επιστρέφουν στην τάξη όταν είναι πια ήρεμα και ψύχραιμα, αλλά κυρίως συνειδητοποιημένα ως προς το γιατί φέρθηκαν επιθετικά προς τον συμμαθητή τους. To πρόγραμμα προσφέρει επίσης ακαδημαϊκή βοήθεια, περιβαλλοντική εκπαίδευση, καθημερινά, για τρεις ώρες μετά τη λήξη των μαθημάτων.

Σε μια περιοχή όπου τα κρούσματα βίας ανάμεσα σε ανηλίκους είναι σχεδόν καθημερινά, η εφαρμογή του προγράμματος Mindful Moment, του ιδρύματος Holistic Life έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα, καθώς οι αποβολές των μαθητών έχουν μειωθεί δραματικά. Οι ιδρυτές του οι οποίοι μεγάλωσαν στις γειτονιές της Βαλτιμόρης και γνωρίζουν πόσο μεγάλο πρόβλημα είναι η βία και η εγκληματικότητα στην περιοχή. Έτσι λοιπόν, αντί για «τιμωρία», τα παιδιά μαθαίνουν να σκέφτονται. Μαθαίνουν να αναλύουν τα προβλήματά τους και να κάνουν διάλογο ως λύση προβλημάτων. Μαθαίνουν να έχουν μια οπτιμιστική ματιά και να διαχειρίζονται τη ζωή με θετικότητα. Βάλτε μας ιδέες.

Πηγή:

15/03/2017 0 comment

ΕΡΕΥΝΕΣ

Από μικρά στο διάβασμα, για υψηλό δείκτη νοημοσύνης

written by The K-magazine

Τα παιδιά που διαβάζουν ήδη καλά στην ηλικία των επτά ετών τα πηγαίνουν καλύτερα σε διάφορες δεξιότητες αργότερα στη ζωή τους.

Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, σύμφωνα με τους οποίους τα παιδιά που έχουν αναπτύξει πολύ καλή ικανότητα διαβάσματος στο δημοτικό, τα πηγαίνουν καλύτερα σε IQ τεστ που έχουν να κάνουν με την αφηρημένη σκέψη και τις γενικές γνώσεις.

Τα αποτελέσματα της έρευνας των επιστημόνων υποδεικνύουν ότι το διάβασμα σε νεαρή ηλικία έχει πολύ περισσότερες επιπτώσεις στον άνθρωπο από την απλή παιδεία.

«Βρήκαμε ότι αυτοί που είναι καλύτεροι στο διάβασμα από μικροί, είναι πιο έξυπνοι στη μετέπειτα ανάπτυξή τους. Ακόμη και από την ηλικία των 7 ετών μπορεί κανείς να δει τη διαφορά. Ίσως δε θα έπρεπε να μας εκπλήσσει αυτό, καθώς όσοι διαβάζουν καλά από νωρίς αναπτύσσουν καλύτερα επίπεδα λεκτικής συλλογιστικής» ανέφερε στη Daily Mail ο ψυχολόγος Dr Stuart Ritchie και συνέχισε: «Το πιο εκπληκτικό είναι ότι τα παιδιά που έχουν καλύτερη ικανότητα διαβάσματος, τα πηγαίνουν καλύτερα και στα μη λεκτικά τεστ».

Οι ερευνητές μελέτησαν 1.890 ζευγάρια πανομοιότυπων διδύμων για διάστημα εννέα ετών.

Τα συμπεράσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Child Development.

Πηγή: εδώ

07/07/2016 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Η μετάβαση από το Νηπιαγωγείο στην Α’ Δημοτικού, από την Έφη Νικολοπούλου

written by The K-magazine

Η άνοιξη αποτελεί την χρονική περίοδο κατά την οποία οι εκπαιδευτικοί και οι ειδικοί μπορούν να αξιολογήσουν την εξέλιξη των ικανοτήτων των παιδιών σ’ αυτό το ηλικιακό στάδιο και αφορούν στην προετοιμασία του νηπίου για την Α’ Δημοτικού. Η είσοδος του παιδιού στην Α’ Δημοτικού σηματοδοτεί το τέλος της νηπιακής ηλικίας. Το παιδί έχει πλέον τα εφόδια να επιδοθεί στη συστηματική εργασία και μάθηση. Έχει αναπτύξει τις γλωσσικές, νοητικές, κινητικές, συναισθηματικές και ψυχοκοινωνικές ικανότητες που συντελούν και αποτελούν την ασφαλή βάση ώστε το παιδί να δεχθεί τη σχολική γνώση.

Είναι ευνόητο ότι η ανάπτυξη ικανοτήτων και δεξιοτήτων επηρεάζεται από την επίδραση δύο παραγόντων –της οικογένειας και της διαπαιδαγωγικής παρέμβασης του νηπιαγωγείου. Η ποιότητα αυτών των επιδράσεων καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την έκταση των ικανοτήτων και δεξιοτήτων του παιδιού. Φυσιογνωμικά τα παιδιά είναι ενήλικες σε μικρογραφία, ψυχοπνευματικά είναι εξελισσόμενα άτομα με ιδιαίτερο τρόπο ζωής. Τα κύρια χαρακτηριστικά τους είναι ότι είναι: ορμητικό, ασταθές, ζηλότυπο, ανταγωνιστικό, πεισματάρικο, δύστροπο, αεικίνητο, εγωκεντρικό κ.ά βιώνοντας τη ζωή τους με έναν ιδιαίτερο τρόπο.

Τα σημεία που αφορούν άμεσα τον τομέα της μαθησιακής ετοιμότητας είναι η ανάπτυξη στον

Γλωσσικό τομέα
Ψυχοκινητικό τομέα
Νοητικό τομέα
Συναισθηματικό τομέα

Γλωσσικός τομέας: Αφορά στην ικανότητα:

Να ανταλλάσσει μηνύματα με άλλα πρόσωπα, να επιχειρηματολογεί και να διαπραγματεύεται.
να διακρίνει την πρώτη συλλαβή και σταδιακά τον πρώτο φθόγγο εκφωνούμενης λέξης. Πχ η λέξη ‘καπέλο’ αρχίζει από τη συλλαβή/κα/ αλλά από τη φωνούλα /κ/
να διακρίνει την τελευταία συλλαβή και τον τελευταίο φθόγγο εκφωνούμενης λέξης.Πχ. παγ-άκι/ παγκ-άκι και οι δύο τελειώνουν σε άκι ή ποτήρι / καντήλι και οι δύο τελειώνουν σε -η
σταδιακά ν’ αναλύει και να συνθέτει τους γλωσσικούς ήχους που απαρτίζουν τις λέξεις. Π.χ μ-ή-λ-ο.
ν’ αναγνωρίζει τ’ όνομά του γραμμένο σε καρτέλα ανάμεσα σε άλλες
να γράφει τ’ όνομά του και πιθανόν να γράφει ορισμένα γράμματα και αριθμούς
ν’ ακούει μια μικρή ιστορία και να την αναδιηγείται
να συμμετέχει σε διάλογο
να κάνει χρήση της γλώσσας για να καθοδηγήσει τη συμπεριφορά του.

Εκείνο όμως που είναι ιδιαίτερα σημαντικό είναι να μη ξεχνάμε ότι το κάθε παιδί επιτυγχάνει ανάλογα με το δικό του ρυθμό, ο οποίος πρέπει να γίνεται απόλυτα σεβαστός.

Συχνά οι γονείς αγχώνονται για να μάθει το παιδί να γράφει και να διαβάζει πριν περάσει στην επόμενη βαθμίδα για να είναι έτοιμο το παιδί ή να είναι πιο ομαλή η μετάβασή του στην Α΄Δημοτικού. Όταν τα παιδιά έχουν αναπτύξει:

Καλή αντίληψη χώρου και δεξιότητες προσανατολισμού.

Ικανότητα οπτικής διάκρισης.

Ικανότητα οπτικής και ακουστικής μνήμης.

Ικανότητα σειροθέτησης.

Μνήμη αλληλουχιών.

Ικανότητα ομαδοποίησης και ταξινόμησης πληροφοριών.

Αυτοέλεγχο για διατήρηση προσοχής.

Φωνολογική επίγνωση. (κατανόηση ότι οι λέξεις αποτελούνται από μικρότερες μονάδες χωρίς νόημα).

Τότε είναι έτοιμα να περάσουν στη γραφή και στην ανάγνωση χωρίς να χρειάζεται να μάθουν από το νηπιαγωγείο τα γράμματα, γιατί στόχος είναι να αναπτύξουν τις παραπάνω δεξιότητες.

ΨΥΧΟΚΙΝΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ: Αφορά στον έλεγχο της αισθητηριακής ανάπτυξης δηλαδή στην αδρή και λεπτή κινητικότητα. Το παιδί λοιπόν μπορεί:

να τρέξει με σωστό προσανατολισμό στο χώρο
να πετάξει τη μπάλα προς ορισμένο στόχο αλλά και να την πιάνει
να συντονίσει τη κίνηση του χεριού του με το οπτικό ερέθισμα για να μπορέσει να χρωματίσει μέσα σε πλαίσιο έτσι ώστε αργότερα να γράψει πάνω σε γραμμή.
να κόψει ένα προκαθορισμένο σχέδιο με το ψαλίδι
να κρατήσει σωστά το μολύβι
να τραβήξει μια γραμμή,να ενώσει γραμμές, ν’ ακολουθήσει γραφικές διαδρομές.

Οι ικανότητες αυτές θα το οδηγήσουν στη σωστή αναπαράσταση των γραμμάτων στο πλαίσιο της σελίδας του τετραδίου και των γραμμών, ενώ με την ενίσχυση της ακουστικής του αντίληψης θα μπορέσει να διακρίνει τους γλωσσικούς ήχους και να κατανοήσει ότι ο γλωσσικός ήχος «σα» αποτελείται από δυο γλωσσικούς ήχους «σ», «α» και να τους αναπαραστήσει γραφικά.

ΓΝΩΣΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ: Αναφέρεται στις ικανότητες μνήμης, συγκέντρωσης προσοχής, κοινής λογικής, πρακτικής κρίσης και λογικομαθηματικής σκέψης.

Επεξεργάζεται τις πληροφορίες που δέχεται, τις ταξινομεί, κάνει διακρίσεις , ανακαλύπτει κοινά σημεία και ιδιότητες και προχωρεί σε γενικεύσεις ώστε να σχηματίσει έννοιες.
Αντιλαμβάνεται το χρόνο και συνειδητοποιεί ότι όλες οι δράσεις έχουν χρονική ακολουθία.
Επιμερίζει το σύνολο που στη δεδομένη στιγμή είναι η λέξη αλλά και το συνθέτουν.
Αρχίζει να αποκτά νόημα η αιτία με το αποτέλεσμα για μια ενέργεια και έτσι καταλήγει σε συμπεράσματα.
Η λογικομαθηματική του αντίληψη έχει εξελιχθεί και το οδηγεί σε ταξινομήσεις με βάση κάποια κριτήρια (σχήμα, χρώμα, χρόνο, μέγεθος, ποσότητα), σε ενέργειες σειροθέτησης και ακολουθίες ενεργειών, σε τοπολογικές ιδιότητες και σε συγκρίσεις.

ΣΥΝΑΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ: Αφορά σε στάσεις και συμπεριφορές μέσω των οποίων το παιδί προβάλλει τα αισθήματά του, τα ενδιαφέροντά του, την αυτοεκτίμησή του, τις ανάγκες του και τις διαθέσεις του απέναντι στ’ άλλα πρόσωπα όπως δάσκαλος/α και συμμαθητές.

Αν το παιδί στις επιδιώξεις του για δημιουργική δράση νιώθει ότι επιτυγχάνει και αν οι απόπειρές του, τα σχέδια του, οι ιδέες του και οι πράξεις του συναντούν την επιδοκιμασία των γονέων του και των εκπαιδευτικών του, αποκτά την τάση να αναζητά δημιουργικές εμπειρίες και ν’ αναπτύσσει πρωτοβουλίες. Αν όμως οι γονείς προλαμβάνοντας τις αποτυχίες του παιδιού γίνουν υπερπροστατευτικοί, υπερκριτικοί και απαγορευτικοί τότε το παιδί δεν αναπτύσσει πρωτοβουλίες, γίνεται παθητικό και αναπτύσσει ενοχές για πολλά πράγματα που αποτολμά στην πραγματικότητα ή στη φαντασία του.

Ως γονείς και εκπαιδευτικοί οφείλουμε απέναντι στα παιδιά :

να σεβόμαστε την ατομικότητά τους

να ενθαρρύνουμε την αυτονομία τους

να επιδεικνύουμε εμπιστοσύνη στις ικανότητες τους

να παρέχουμε ευκαιρίες για επιτεύγματα

να δικαιολογούμε τις αποφάσεις μας.

Αν κάποιο παιδί δεν έχει αναπτύξει τις παραπάνω δεξιότητες πλήρως θα ήταν σκόπιμο να αξιολογηθεί από κάποιον ειδικό (ειδικό παιδαγωγό, σχολικό ψυχολόγο, λογοθεραπευτή) έτσι ώστε το παιδί να ενταχθεί ομαλά στην Α΄Δημοτικού και οι γονείς να δεχθούν συμβουλές για την ενδυνάμωση του μαθητή. Το πιο ουσιαστικό όμως είναι ότι “τα παιδιά έχουν δυσκολίες κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής του που όμως βελτιώνονται και δεν έχουν ταμπέλες που δεν αποκολλούνται”!

Σχετικά άρθρα:

–Παιδικό Άγχος και πώς το αντιμετωπίζουμε ως γονείς, από την Έφη Νικολοπούλου

–Τι Σημαίνει Ποιοτικός Χρόνος με το Παιδί μου; από την Έφη Νικολοπούλου

–Τα παιδιά αναζητούν την αυτονομία τους, από την Έφη Νικολοπούλου

23/05/2016 0 comment

ARCHITECTURE

Σουηδία: Όταν στο σχολείο δεν υπάρχει τάξη….

written by Κατερίνα Μαντά

Ένα καινούργιο σχολικό σύστημα στη Σουηδία εξαφανίζει τη σχολική αίθουσα όπως τη γνωρίζαμε και την αντικαθιστά μ’ ένα περιβάλλον που ενθαρρύνει την “περιέργεια και τη δημιουργικότητα” των μαθητών.

Η εταιρεία Vitra, η οποία λειτουργεί 30 σχολεία στη Σουηδία, θέλησε να γίνεται η εκπαιδευτική διαδικασία παντού μέσα στα σχολεία της – κι έτσι απέσυρε εντελώς την παλαιά λογική της σχολικής αίθουσας των τεσσάρων τοίχων με τα θρανία στη σειρά. Πριν από λίγο καιρό εγκαινίασε το σχολείο Telefonplan, στη Στοκχόλμη.

Η αρχιτέκτονας Rosan Bosch σχεδίασε έτσι το σχολείο ώστε τα παιδιά να μπορούν να εργάζονται ανεξάρτητα σε ανοιχτούς χώρους καθώς χαλαρώνουν, ή να πηγαίνουν στο “χωριό” για να δουλέψουν σε ομαδικά σχέδια.

Όλη η επίπλωση του σχολείου, που μοιάζει με τυχαίες γραμμές σε χαρτί, επιχειρεί να βοηθήσει τους μαθητές να εμπλακούν σε συζητήσεις καθώς θα εργάζονται σε σχέδια.

Το σχολείο είναι μη-παραδοσιακό με κάθε έννοια: δεν υπάρχουν βαθμολογίες και οι μαθητές μαθαίνουν μέσα σε ομάδες, που δεν σχηματίζονται απαραίτητα με βάση την ηλικία.

Η φοίτηση στο σχολείο είναι δωρεάν, εφόσον το παιδί έχει προσωπικό αριθμό (κάτι σαν ΑΜΚΑ) κι αν ένας απ’ τους γονείς του είναι Σουηδός φορολογούμενος.

11/11/2015 0 comment

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Η Μαρίνα Ψιλούτσικου μας εξηγεί “πώς να κάνουμε το παιδί μας να αγαπήσει το σχολείο”!

written by Κατερίνα Μαντά

Πρόκειται για ένα από τα πιο καλογραμμένα “εγχειρίδια” βοήθειας που έχω διαβάσει. Όταν μου το πρότειναν ήμουν διστακτική και θα το καταλάβετε από την πρώτη ερώτηση που έθεσα στην συγγραφέα Μαρίνα Ψιλούτσικου.

The K-magazine: Κα Ψιλούτσικου, θα ξεκινήσω λίγο παράδοξα αυτή τη συνέντευξη… μήπως ο τίτλος θα μπορούσε να ήταν “πως θα κάνω το παιδί μου να αγαπήσει το σχολείο!” δηλαδή με θαυμαστικό κι ένα εικονίδιο έκπληξης, αντί για ερωτηματικό; Κι αυτό το ρωτάω γιατί θεωρώ ότι πρώτα πρέπει να πείσουμε τον εαυτό μας ότι αγαπήσαμε το σχολείο…. για να μπορέσουμε να το μεταφέρουμε στα παιδιά μας, καθώς ο καθένας από εμάς μπορεί να έχει διαφορετικές εμπειρίες!
Μαρίνα Ψιλούτσικου: Έχετε απόλυτο δίκιο. Για να πείσεις οποιονδήποτε να αγαπήσει κάτι, πρέπει πρώτα να έχεις πείσει τον εαυτό σου. Πολλοί γονείς επιχειρούν το παράδοξο, να πείσουν τα παιδιά τους για την αξία και την αναγκαιότητα του σχολείου ενώ ταυτόχρονα δηλώνουν πόσο το μισούσαν οι ίδιοι και πόσο τελικά τα κατάφεραν καλά και χωρίς αυτό. Γι’ αυτό και όποιος διαβάσει το βιβλίο μου θα διαπιστώσει ότι δεν αφορά μόνον τα παιδιά, αφορά τους πάντες. Επιχειρεί να βοηθήσει τους γονείς να δουν οι ίδιοι με μια νέα ματιά τη μάθηση, να της βρουν θέση πρώτα στη δική τους ζωή. Επειδή η μάθηση αφορά τους πάντες και για όσο διαρκεί η ζωή τους.

The K-magazine: Οπότε με τη λογική ότι “αγαπάμε” το σχολείο …ξεκινούμε την “εκπαίδευση”;
Μαρίνα Ψιλούτσικου: Αγαπάω το σχολείο σημαίνει δεν το φοβάμαι, σημαίνει βρίσκω ότι έχει να μου προσφέρει αξία και δημιουργικότητα, να με κάνει να νιώσω χαρά, υπερηφάνεια, ότι μπορεί να με βοηθήσει να έχω μια καλύτερη ζωή. Η λογική, επομένως, είναι πως το σχολείο είναι ένας σύμμαχος που μας βοηθάει να μάθουμε περισσότερα από όσα ξέρουμε ή από όσα θα μαθαίναμε μόνοι μας. Ξεκινάμε την εκπαίδευση με ερευνητική διάθεση, με στόχο να αποκομίσουμε από τους δασκάλους, τα βιβλία και τους συμμαθητές μας όσα περισσότερα μπορούμε. Ξεκινάμε το σχολείο, όπως ξεκινάμε ένα ταξίδι. Πάμε να ανακαλύψουμε καινούρια πράγματα, να ζήσουμε καινούριες εμπειρίες, να γνωρίσουμε καινούριους ανθρώπους, να αναπτύξουμε καινούριες σχέσεις.

The K-magazine: Απ ότι κατάλαβα, διαβάζοντάς το, το “σχολείο” ξεκινά από την πολύ μικρή ηλικία …και δεν περιμένουμε μέχρι το δημοτικό ή το νήπιο που ξεκινά η υποχρεωτική εκπαίδευση.
Μαρίνα Ψιλούτσικου: Το σχολείο, η μάθηση δηλαδή, ξεκινάει απ’ την πρώτη μέρα της γέννησής μας. Απ’ την πρώτη μέρα χρησιμοποιούμε τις αισθήσεις μας για να καταλάβουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας. Και τελειώνει τη μέρα που κόβεται το νήμα της ζωής μας. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, συνεχίζουμε να μαθαίνουμε, συνεχίζουμε να ανακαλύπτουμε καινούρια πράγματα. Το σχολείο, η υποχρεωτική ή η συστηματική εκπαίδευση είναι ένα κομμάτι της μάθησης. Εξαιρετικά σημαντικό, κρίσιμο και καθοριστικό, αλλά ένα κομμάτι μόνον. Ένα κομμάτι που για να αποδώσει πρέπει να βρίσκεται σε αρμονία με τα υπόλοιπα κομμάτια της ζωής μας. Κι έχει θέση σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας η συστηματική εκπαίδευση. Αλλάζει πιθανώς η βαρύτητα που έχει και ο χώρος που καταλαμβάνει, αλλά έχει θέση σε όλη τη ζωή μας. Είναι σφάλμα να την αντιλαμβανόμαστε ως μια παρένθεση, ως κάτι που διαρκεί συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και μετά ξεμπερδεύουμε με αυτό, ως κάτι που εκεί στα 20-25 παύει να μας αφορά.

The K-magazine: Από ό,τι θυμάμαι, ο γιος μου, που είναι τώρα πέντε ετών, απο τότε που ξεκίνησε να μιλά … ξεκίνησαν και οι απορίες. Οκ, κάποιες είναι απλές να τις απαντήσουμε. Τι γίνεται όταν μπαίνει σε ένα πιο ευαίσθητο θέμα; Πώς το αντιμετωπίζουμε;
Μαρίνα Ψιλούτσικου: Προτείνω να το αντιμετωπίσουμε με ειλικρίνεια. Λέμε αυτό που ξέρουμε και αυτό που πιστεύουμε. Αν κάτι μας ξεπερνάει, είτε σε επίπεδο γνώσης είτε σε επίπεδο άποψης, το λέμε. Σε δεύτερο χρόνο, ψάχνουμε να βρούμε περισσότερες πληροφορίες και εμπλέκουμε το ίδιο το παιδί σε αυτή την αναζήτηση. Προτείνω επίσης, όταν πρόκειται για ερώτηση που σηκώνει συζήτηση, να ζητάμε τη γνώμη του παιδιού. Ας μην προκαταλαμβάνουμε ότι δεν έχει. Αν δεν έχει, θα μας το πει. Αλλά ακόμη και τότε, θα μπει στη διαδικασία να σκεφτεί, να προβληματιστεί. Πράγμα που είναι τελικά και το ζητούμενο των πιο σύνθετων ή των πιο ευαίσθητων ερωτημάτων.

Σε ό,τι αφορά θέματα που αποτελούν ταμπού ή βρίσκονται ακόμα υπό συζήτηση, είναι σκόπιμο να αποφύγουμε τον δογματισμό. Αν έχουμε ισχυρή άποψη, πιθανώς έχουμε και ισχυρά επιχειρήματα. Σε αυτή την περίπτωση φυσικά την εκφράζουμε και τη συνοδεύουμε με τους λόγους, για τους οποίους καταλήξαμε σε αυτήν. Χωρίς, όμως, να προσπαθήσουμε να την επιβάλουμε στα παιδιά. Το ζητούμενο της εκπαίδευσης –και η αντιμετώπιση των ερωτημάτων τους είναι ο τρόπος που εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας- είναι να μάθει ένα παιδί να αξιολογεί τα δεδομένα για να σχηματίσει το ίδιο άποψη.

Υπάρχουν, τέλος, ερωτήσεις για τις οποίες το παιδί δεν έχει πιθανώς το υπόβαθρο ή τις προσλαμβάνουσες να κατανοήσει τις απαντήσεις. Δεν μπορεί να καταλάβει κανείς τις διαφορικές εξισώσεις, αν δεν ξέρει άλγεβρα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, απαντάμε εν μέρει και υποσχόμαστε να συμπληρώσουμε την απάντηση στο μέλλον. Λέμε ό,τι μπορεί να καταλάβει το παιδί δηλαδή, με τον τρόπο που μπορεί να το καταλάβει και αφήνουμε τις πολύπλοκες λεπτομέρειες για το μέλλον.

The K-magazine: Θα ήθελα να μου πείτε πώς αποφασίσατε να γράψετε το βιβλίο;
Μαρίνα Ψιλούτσικου: Ξεκινούν όλα από το ότι η Παιδεία για μένα είναι βασική αξία, ίσως η βασικότερη μιας κοινωνίας. Είναι το σημαντικότερο δώρο που μπορεί να προσφέρει κανείς στον εαυτό του και σε όσους αγαπάει. Κι ήθελα να έχουν ακούσει τα παιδιά και αυτή την οπτική. Γι’ αυτό έγραψα το πρώτο βιβλίο μου, το «Ως πότε θα διαβάζω;». Για να βοηθήσω τους μαθητές να προσεγγίσουν το σχολείο χωρίς άγχος, να ασχοληθούν με την ουσία της γνώσης και να αντιληφθούν τη μάθηση ως μια πολύ δημιουργική διαδικασία. Στην πορεία κατάλαβα ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί εύκολα χωρίς να υπάρχει αντίστοιχη προσέγγιση και από τους γονείς. Το μεγαλύτερο άγχος το έχουν αυτοί, τα περισσότερα ερωτήματα τα έχουν αυτοί. Και γι’ αυτό αποφάσισα να γράψω ένα βιβλίο γι’ αυτούς.

Θα μου πείτε τόσα βιβλία υπάρχουν που λένε στους γονείς πώς να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, πώς να τα βοηθήσουν να πετύχουν στο σχολείο και στις εξετάσεις, πώς να γίνουν πιο έξυπνα. Χρειαζόταν ένα ακόμα; Θα σας πω ότι θεωρώ μεγάλο ποσοστό αυτών των βιβλίων μέρος του προβλήματος. Μεγάλο ποσοστό αυτών είναι μονοδιάστατα και δογματικά. Παρουσιάζουν μια πολύ συγκεκριμένη άποψη ως την απόλυτη συνταγή για κάθε παιδί, για κάθε οικογένεια. Και παρουσιάζουν ως τον απόλυτο στόχο, επιμέρους και μάλλον επιφανειακούς στόχους. Κι όλο αυτό είναι ζημιογόνο.

Εκείνο που προσπάθησα να κάνω στο δικό μου βιβλίο είναι να συγκεράσω πολλές απόψεις, να συνθέσω τα ευρήματα πολλών επιστημονικών χώρων και να δώσω μια όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα του θέματος. Να πω όλη την αλήθεια, όχι ένα μέρος της. Έγραψα ένα βιβλίο στρατηγικής προσέγγισης της μάθησης, ένα βιβλίο που δεν την εξετάζει αποσπασματικά αλλά ως μέρος της ζωής μας. Γι’ αυτό και στα περιεχόμενα θα συναντήσετε αναμενόμενους τίτλους όπως η βαθμοθηρία και τίτλους απολύτως απρόσμενους όπως το savoir vivre. Διαβεβαιώνω ότι δεν είναι εκτός θέματος, συνδέονται απολύτως.

Μια ακόμη διαφορά του βιβλίου μου είναι πως απέφυγα απολύτως συνειδητά να δώσω έτοιμες λύσεις. Ο στόχος μου είναι να φωτίσω πτυχές του θέματος που ίσως οι αναγνώστες δεν έχουν σκεφτεί, να προβληματίσω σχετικά με απόψεις και συσχετισμούς που δεχόμαστε συχνά άκριτα. Η μεγάλη μου φιλοδοξία είναι να δώσω εφόδια στους αναγνώστες για να επιλέγουν μόνοι τους το καλύτερο για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Να μπορούν να επιλέγουν συνειδητά κι έτσι να έχουν περισσότερο έλεγχο και λιγότερο άγχος.

The K-magazine: Μου έκανε εντύπωση που αναλύετε σε ένα από τα κεφάλαια του βιβλίου σας τον “φόβο”. Τι ρόλο παίζει στην ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού; Υπάρχει καλός και κακός φόβος;
Μαρίνα Ψιλούτσικου: Αναλύω τον φόβο επειδή χρησιμοποιείται πάρα πολύ στο χώρο της εκπαίδευσης. Είναι το βασικότερο επιχείρημα γονέων και δασκάλων διαχρονικά. Από την απειλή της σωματικής βίας μέχρι την απειλή του «δεν θα βρεις δουλειά» ή του «δεν θα περάσεις το μάθημα», ο φόβος είναι το ισχυρότερο κίνητρο που παρουσιάζεται στους μαθητές. Και μπορεί σε έναν βαθμό να είναι αποτελεσματικός, αλλά τα αποτελέσματα αυτά είναι επιφανειακά. Αντιθέτως, η ζημιά που κάνει είναι σε μεγάλο βάθος. Διαμορφώνει φοβισμένους ανθρώπους, ανθρώπους που μαθαίνουν να συμμορφώνονται, ανθρώπους που δεν προσεγγίζουν θετικά και δημιουργικά τη ζωή τους, αλλά προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν την απειλή. Ανθρώπους που βλέπουν απειλή εκεί που δεν υπάρχει, ανθρώπους που γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης εξαιτίας αυτού του φόβου τους.

Θα θέσω μια ακόμα παράμετρο του φόβου. Εξαιρετικά συχνά, οι γονείς μεταφέρουν στα παιδιά τους δικούς τους φόβους, ανεξαρτήτως αν αυτοί είναι βάσιμοι ή όχι. Το κάνουν με τις καλύτερες των προθέσεων, ακριβώς επειδή οι δικοί τους φόβοι φαντάζουν στο μυαλό τους οι πιο σοβαροί. Και θέλουν πάση θυσία να προειδοποιήσουν τα παιδιά τους, να τα προφυλάξουν από αυτούς. Με αυτόν τον τρόπο όμως, τους απαγορεύουν να ζήσουν, τους απογοητεύουν από τη ζωή πρόωρα και χωρίς λόγο και τους στερούν ευκαιρίες. Δεν λέω να μην τα συμβουλεύουν ή να μην τα ενημερώνουν, να μην επισημαίνουν πιθανούς κινδύνους. Λέω να μην τα φοβίζουν. Δεν είναι το ίδιο.

Με τον όρο «καλός φόβος» υποθέτω πως αναφέρεστε στον ενστικτώδη μηχανισμό προστασίας που αναπτύσσει ο εγκέφαλός μας ώστε να μας προστατεύει από τους κινδύνους. Δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να βρω μεγάλα περιθώρια εφαρμογής ενός τέτοιου μηχανισμού στην εκπαίδευση. Σίγουρα πάντως, δεν μπορεί να είναι το σημείο αναφοράς∙ ούτε στην εκπαίδευση ούτε στη ζωή μας. Σε κάθε περίπτωση, ο φόβος που χρησιμοποιείται ως κίνητρο είναι φόβος που δεν προστατεύει, αλλά φόβος που παραλύει. Είναι φόβος που αποθαρρύνει και περιορίζει. Η μόνη βάσιμη απειλή στο χώρο της εκπαίδευσης είναι η ημιμάθεια. Κι αυτό –τι ειρωνεία!!- είναι το συνηθέστερο αποτέλεσμα που επιφέρει ο «κακός» φόβος και οι απειλές που ανέφερα στην αρχή της απάντησής μου.

The K-magazine: Θεωρώ ότι το αίσθημα που “μαθαίνει” δυστυχώς κάποιος κατά τη διάρκεια της μαθητικής θητείας του, και με άσχημο τρόπο, είναι αυτό της “αποτυχίας”. Πόσο εύκολα μπορεί κανείς να το διαχειριστεί είτε ως γονιός είτε ως μαθητής;
Μαρίνα Ψιλούτσικου: Χαίρομαι πολύ που κατατάσσεστε την αποτυχία σε αυτά που μαθαίνουμε και όχι στα έμφυτα. Εγώ θα έβγαζα και τα εισαγωγικά. Πραγματικά το μαθαίνουμε, ως μωρά δεν μας απασχολεί. Στην πορεία μαθαίνουμε να κρίνουμε κάθε μας προσπάθεια με on-off κριτήρια. Κι επειδή η απόλυτη επιτυχία που αποζητούμε σπάνια συμβαίνει, περνάμε πολύ καιρό νιώθοντας αποτυχημένοι. Τα πράγματα είναι πολύ πιο σχετικά και πολύ πιο απλά. Εύκολα βέβαια, δεν είναι. Χρειάζεται αυτογνωσία, χρειάζεται γνώση των αξιών και των προτεραιοτήτων μας, χρειάζονται συνειδητές επιλογές. Χρειάζεται να έχουμε πάντα στο μυαλό μας τη μεγάλη εικόνα, να μη χάνουμε το δάσος. Το χρειαζόμαστε για τη δική μας ζωή πρώτα και μετά για να το μεταφέρουμε στα παιδιά μας.

Επιτρέψτε μου να αναφέρω κάτι ακόμα που μαθαίνουμε, κυρίως τα τελευταία χρόνια. Μαθαίνουμε να μην απολαμβάνουμε την επιτυχία μας. Κι αυτό είναι η άλλη όψη της αποτυχίας. Και οδηγεί σε αντικειμενικά επιτυχημένους ανθρώπους που όμως, δεν νιώθουν έτσι. Σε ανθρώπους που πετυχαίνουν όλο και περισσότερα αλλά νιώθουν πάντα ανεπαρκείς. Όταν δεν επιτρέπουμε στους μαθητές να ξεκουραστούν μετά από μια προσπάθεια (τα Σαββατοκύριακα, το Πάσχα και τα Χριστούγεννα, το καλοκαίρι) αλλά τους ζητάμε να χρησιμοποιήσουν αυτό το διάστημα για να συνεχίσουν να προσπαθούν, για να κερδίσουν χρόνο, τότε είναι σαν να μην αναγνωρίζουμε την προηγούμενη επιτυχία τους. Σαν να τους λέμε πως δεν έκαναν αρκετά. Ξέρετε ποτέ δεν κάνουμε αρκετά. Δεν υπάρχει τελικός στόχος. Αν το διαλέξουμε μπορούμε να ξοδέψουμε όλη τη ζωή μας, μπορούμε να πετύχουμε ασύλληπτα πολλά κι ακόμα να μην είναι αρκετά. Επομένως, θα έλεγα πως εκτός από την αποτυχία, γονείς και μαθητές πρέπει να μάθουν να διαχειρίζονται και την επιτυχία.

The K-magazine: Επίσης κάνετε έναν διαχωρισμό στα πρωτεύοντα, δευτερεύοντα ή τριτεύοντα μαθήματα. Πρέπει να γίνεται αυτός ο διαχωρισμός;
Μαρίνα Ψιλούτσικου: Στον βαθμό που σημαίνει ότι διαφορετικές ομάδες μαθημάτων επιτελούν και διαφορετικό στόχο, έχει νόημα ο διαχωρισμός σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι είναι το ίδιο σημαντικά τα μαθηματικά και η γεωγραφία. Θα πω ψέματα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι μπορούμε να παραλείψουμε τη γεωγραφία. Δεν σημαίνει ότι είμαστε εντάξει αν μάθουμε μόνον μαθηματικά. Μπορεί να μην είναι καθοριστική για τη μόρφωση ενός ανθρώπου στον βαθμό που είναι τα μαθηματικά, αλλά είναι συμπληρωματική γνώση, είναι χρήσιμη γνώση.

Χρησιμοποιώ συχνά το παράδειγμα ενός σπιτιού. Δεν είναι το ίδιο σημαντικά τα θεμέλια ενός σπιτιού με το σοβάντισμα των τοίχων του. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι μπορούμε να παραλείψουμε το σοβάντισμα. Δεν σημαίνει ότι είναι προαιρετικό. Καταλαβαίνετε τι λέω; Έτσι και με τα μαθήματα. Δεν υπάρχουν προαιρετικά. Δεν υπάρχει μάθημα στο πρόγραμμα σπουδών που να ‘ναι διακοσμητικό. Χρειάζονται όλα, το καθένα για να επιτελέσει το συγκεκριμένο ρόλο του και όλα μαζί για να βάλουν τις βάσεις πάνω στις οποίες θα χτίζουμε κάθε μέρα τη μόρφωσή μας.

Σε ό,τι αφορά τα μαθήματα για τα οποία διάλεξα τον νεολογισμό «τριτεύοντα», θα πω ότι το έκανα σκωπτικά. Αναφέρομαι στα καλλιτεχνικά και στη φυσική αγωγή που συχνά βρίσκονται στο περιθώριο του προγράμματος σπουδών και οριακά στην ίδια θέση με το διάλειμμα. Με σοκάρει το γεγονός ότι η φυσική αγωγή δεν ανήκει στα απολύτως πρωτεύοντα μαθήματα. Με σοκάρει το γεγονός ότι ως κοινωνία θεωρούμε πως το να μάθουμε για το σώμα μας και την υγεία μας, το να μάθουμε πώς να σεβόμαστε και πώς να φροντίζουμε το σώμα μας δεν είναι πρωτεύουσας σημασίας, δεν είναι καν αντικείμενο της βασικής μας εκπαίδευσης. Με σοκάρει που δεν υπάρχουν πολλές ώρες θεωρητικής εκπαίδευσης για τη φυσική αγωγή. Που δεν μαθαίνουμε να στεκόμαστε, να καθόμαστε, να σηκώνουμε βάρη… που δεν υπάρχουν μαθήματα για τη διατροφή, για τις πρώτες βοήθειες, για τον ύπνο. Με σοκάρει που στον 21^ο αιώνα θεωρούμε πως το μυαλό είναι ανώτερο του σώματος. Αντίστοιχα έχω να πω και για τα καλλιτεχνικά, που αφορούν την ψυχή μας, αφορούν την αισθητική μας. Είναι σοκαριστικό να μη θεωρούμε την ψυχή μας ισάξια με το μυαλό μας.

Ειλικρινά πιστεύω πως πολλά από τα σύγχρονα κοινωνικά μας προβλήματα θα αμβλύνονταν αν η ψυχή και το σώμα μας έμπαιναν σε ισότιμη θέση με το μυαλό. Είμαστε και τα τρία ταυτόχρονα. Κι όταν παραμελούμε κάποιο, μας εκδικείται στερώντας μας την ισορροπία.

The K-magazine: Αναφέρεστε στην επιρροή της τηλεόρασης και του διαδικτύου, καθώς υπάρχουν έντονα -και σε κάποιες περιπτώσεις πολύ έντονα- στην καθημερινότητα των παιδιών ή μάλλον των “εξερευνητών”, όπως τα αποκαλείτε, μικρών και μεγάλων….Θέλετε να μας δώσετε τη δική σας πλευρά;
Μαρίνα Ψιλούτσικου: Εγώ την αγαπώ την τηλεόραση και της χρωστάω. Ως παιδί μου έχει μάθει, με έχει διασκεδάσει, με έχει συγκινήσει, με έχει ταξιδέψει και μου έχει κάνει παρέα. Τα κάνει ακόμα όλα αυτά. Η καλλιέργειά μου (ναι, την εννοώ τη λέξη) θα ήταν πολύ φτωχότερη χωρίς την τηλεόραση. Επίσης, κατά καιρούς με έχει αδρανοποιήσει… αλλά δεν φταίει αυτή, φταίω εγώ που δεν την έκλεισα, φταίω εγώ που δεν βρήκα κάτι καλύτερο να κάνω. Ίσως, πάλι, να την είχα ανάγκη εκείνη την αδράνεια κι η τηλεόραση απλώς να μου κρατούσε παρέα. Δεν μπορούμε να ‘μαστε πάντα στα κόκκινα. Χρειάζονται και τα βήματα πίσω, χρειάζεται να ανακτούμε δυνάμεις.

Θέλω να πω ότι η τηλεόραση είναι ένα ισχυρότατο μέσο επικοινωνίας, ενημέρωσης και διασκέδασης, πολύτιμο για όλους μας. Το πόσο καλά το χρησιμοποιούμε είναι στο χέρι μας. Το πόσο καλά μαθαίνουμε στα παιδιά να το χρησιμοποιούν, είναι επίσης στο χέρι μας. Το πόσες και πόσο καλές εναλλακτικές θα έχουν τα παιδιά μας, είναι επιλογή μας. Το πόσο κριτικά στεκόμαστε εμείς και τα παιδιά μας απέναντι στην τηλεόραση, είναι κι αυτό επιλογή μας. Γενικώς, οι απαγορεύσεις και οι αυστηροί περιορισμοί που δεν εξυπηρετούν παρά μόνον την αυστηρότητά τους, δεν με βρίσκουν σύμφωνη. Όπως δεν με βρίσκουν σύμφωνη και διλήμματα του τύπου «τηλεόραση ή βιβλίο» ή «τηλεόραση ή βόλτα». Δεν είναι πραγματικά διλήμματα επειδή η τηλεόραση και οι άλλες δραστηριότητες δεν είναι αμοιβαία αποκλειόμενες, είναι συμπληρωματικές. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μη συνυπάρχουν. Αντίθετα, όσο περισσότερες επιλογές τόσο καλύτερα. Οι αναλογίες είναι θέμα στιγμής και θέμα προσώπου. Και αλλάζουν, δεν παραμένουν ίδιες για πάντα.

Για το διαδίκτυο τι να πω! Η προσφορά του στη γνώση είναι συγκρίσιμη μόνον με την ανακάλυψη της γραφής και της τυπογραφίας. Σκεφτείτε το. Έχουμε πλέον στο κινητό μας όλη τη γνώση του κόσμου. Με ένα τόσο δα μικρό πραγματάκι, μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες. Ε, τι άλλο να προσφέρει μια τεχνολογία για να τη βάλουμε στη ζωή μας και να τη θεωρήσουμε χρήσιμη;

The K-magazine: Ποιά είναι τα σημεία που θα πρέπει να προσέξει ένας γονιός όταν ένα παιδί ξεκινά τις ερωτήσεις;
Μαρίνα Ψιλούτσικου: Θα έλεγα να μην τις απαξιώσει,να μην απαξιώσει την ερευνητική διάθεση του παιδιού του. Να τις αντιμετωπίσει με σοβαρότητα και ενδιαφέρον, να τις δει ως έναν από τους τρόπους που έχει το παιδί του για να καταλάβει τον κόσμο και για να μάθει. Πολλές φορές γίνονται μόνο και μόνο για να ανοίξει κουβέντα το παιδί με τους γονείς του. Δεν περιμένει απαραίτητα συγκεκριμένες απαντήσεις. Είναι τροφή για σκέψη και συζήτηση. Βλέπει κάτι που του κάνει εντύπωση ή σκέφτεται κάτι και το μοιράζεται υπό μορφή ερώτησης με τους γονείς του. Είναι μια ευκαιρία για τους γονείς να οικοδομήσουν τη σχέση τους με τα παιδιά τους, να περάσουν χρόνο μαζί τους, να μοιραστούν σκέψεις και συναισθήματα.

Θα έλεγα επίσης να μην έχουν το άγχος της σωστής απάντησης. Έτσι κι αλλιώς, ελάχιστα ερωτήματα έχουν μία σωστή απάντηση. Ας το αποβάλουν αυτό το άγχος όχι μόνο για χατίρι τους, αλλά κι επειδή είναι το καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά τους. Κι αν κάτι δε ξέρουν, ας το πουν. Είναι το φυσιολογικό να μην ξέρεις κάποιες φορές. Το μη φυσιολογικό είναι να ξέρεις πάντα. Είχα διαβάσει σε ένα υπέροχο βιβλίο, στο Think like a freak, ότι τελικά οι λέξεις που δυσκολεύονται περισσότερο οι άνθρωποι να προφέρουν δεν είναι το «Σ’ αγαπώ», όπως συχνά λέμε, αλλά το «Δεν ξέρω». Και δεν μπορώ να καταλάβω, όπως και οι συγγραφείς, γιατί έχουμε ενοχοποιήσει τόσο πολύ αυτό το απολύτως φυσιολογικό «δεν ξέρω»!! Είναι η αφετηρία της γνώσης και της ανακάλυψης!

The K-magazine: Αλήθεια υπάρχουν “χαζές ερωτήσεις” ή “χαζές απαντήσεις”, καθώς πιστεύω ότι αυτό είναι ένα από τα άγχη των γονιών….
Μαρίνα Ψιλούτσικου: Φοβάμαι ότι οι «χαζές» ερωτήσεις είναι συχνά οι πιο γνήσιες και οι πιο δύσκολες να απαντηθούν. Συχνά οι «χαζές» ερωτήσεις μας προκαλούν να επανεξετάσουμε μια παγιωμένη αντίληψη, κάτι που το μάθαμε ως δεδομένο αλλά δεν ρωτήσαμε ποτέ γιατί. Τα παιδιά που δεν έχουν τίποτα ως δεδομένο, κάνουν πολλές τέτοιες ερωτήσεις. Κι είναι η μεγάλη ευκαιρία των γονέων να μάθουν μέσα από αυτές. Μέσα από την κριτική στάση των παιδιών τους να ελέγξουν αν αυτά που θεωρούν δεδομένα είναι πράγματι έτσι και κυρίως να ανακαλύψουν ή να θυμηθούν γιατί. Αυτό σημαίνει να μάθουν να βλέπουν μέσα απ’ τα μάτια των παιδιών τους, αυτή είναι η φρέσκια ματιά τους. Δυστυχώς πολλοί γονείς τις απαξιώνουν αυτές τις ερωτήσεις. Δυο φορές δυστυχώς, το κάνουν και πολλοί δάσκαλοι.

Θα θέσω μια ερώτηση στους αναγνώστες σας που πολύ συχνά κάνουν τα παιδιά. Απολύτως χαζή. Ρωτάνε: «Γιατί να πάω στο σχολείο;» Αν η απάντηση είναι για να βρει δουλειά ή κάτι αντίστοιχα πρακτικό, θα την αλλάξω λίγο. Θα ρωτήσω: « Αν κάποια οικογένεια έχει δισεκατομμύρια και τα παιδιά της δεν χρειάζεται να εργαστούν ποτέ, γιατί πρέπει να πάνε στο σχολείο; Αν πρέπει.» Ας πάρει, τώρα, ο καθένας τους λόγους που ανέφερε και ας αναλογιστεί πόσους από αυτούς εξυπηρετεί ο τρόπος που ζητάει από τα παιδιά του να προσεγγίσουν τη μάθηση και το σχολείο.

Κι επειδή αντιλαμβάνομαι ότι το άγχος των γονέων αφορά τις «χαζές» ερωτήσεις μέσα στη σχολική τάξη, θα πω ότι και σ’ αυτό το πλαίσιο οι «χαζές» ερωτήσεις είναι συχνά οι πλέον τολμηρές και ενδιαφέρουσες. Αλίμονο στον δάσκαλο που δεν τις εκτιμάει! Όσο για τις χαζές απαντήσεις, νομίζω πως υπάρχουν. Είναι οι απαντήσεις που παπαγαλίσαμε! Μόνον γι’ αυτές θα ανησυχούσα.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Μαρίνα Ψιλούτσικου έχει διδακτορικό στη Στρατηγική των Επιχειρήσεων και διδάσκει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Άρθρα της έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή συνέδρια και περιοδικά, καθώς και στον Τύπο. Ασχολείται με το life coaching σε θέματα εκπαίδευσης και καριέρας. Όραμά της είναι να βοηθήσει τους ανθρώπους να διαχειριστούν την πολυπλοκότητα της σύγχρονης καθημερινότητας, αξιοποιώντας τις επιστημονικές αρχές της Στρατηγικής και της Λήψης Αποφάσεων. Γράφει στο Cool School (https://psiloutsikou.wordpress.com/) και στο Lifestrategy (https://lifestrategyblog.wordpress.com/). Μέσα από το edx και το Coursera, συνεχίζει τις σπουδές της στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου – παραμένοντας μαθήτρια για πάντα. Τη συναντάτε: • στο Facebook ως Marina Psiloutsikou • στο Twitter ως mpsilout • στο LinkedIn ως Marina Psiloutsikou. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της στην ηλεκτρονική διεύθυνση [email protected]

Το βιβλίο “πως θα κάνω το παιδί μου να αγαπήσει το σχολείο!” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

28/09/2015 0 comment