υγεία

Όταν οι γυναίκες μιλούν μεταξύ τους, η συζήτηση μπορεί να καταλήξει στο θυρεοειδή και στις πολυκυστικές ωοθήκες. Δύο από τους μεγαλύτερους βραχνάδες που επηρεάζουν τη ψυχολογία αλλά κυρίως το βάρος μας. Πολλά αποδίδονται σε αυτή την ορμόνη, αλλά είναι πραγματικά αυτό που μας προκαλεί όλα τα δεινά; Και τι ακριβώς είναι ο θυρεοειδής;

Παράγει και εκκρίνει ορμόνες, οι οποίες ελέγχουν το μεταβολισμό μας. Τον βαθμό δηλαδή που ο οργανισμός μας διασπά τα τρόφιμα σε ενέργεια που με τη σειρά της καίει θερμίδες για την παραγωγή της. Οι ορμόνες που εμπλέκονται σε αυτή τη διαδικασία είναι οι Τ4 θυροξίνη και Τ3, τριιωδοθυρονίνη.

Ο όρος αυτός περιγράφει απλώς το πρήξιμο του θυρεοειδούς. Μπορεί να είναι καλοήθης και να μην προκαλεί καθόλου προβλήματα υγείας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα μπορεί να συμβεί δευτερογενώς σε μια ιατρική κατάσταση που τον επηρεάζει, όπως η έλλειψη ιωδίου ή η φλεγμονή που προκαλείται από λοίμωξη ή κάποια αυτοάνοση ασθένεια.

Συχνότερα, όταν οι άνθρωποι μιλάνε για έλλειψη ορμονών ή ανωμαλία των ορμονών που σχετίζονται με τον θυρεοειδή αδένα, αναφέρονται σε δύο καταστάσεις. Την υπολειτουργική ασθένεια του θυρεοειδούς γνωστή ως υποθυρεοειδισμός ή την υπερδραστήρια ασθένεια του θυρεοειδούς γνωστή ως υπερθυρεοειδισμός. Και οι δύο μπορούν να διαγνωσθούν με απλή εξέταση αίματος.

Πολύ συχνά, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται στα κύτταρα του θυρεοειδούς αδένα. Τα κύτταρα είναι κατεστραμμένα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να παράγουν αρκετές ορμόνες θυρεοειδούς για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του σώματος και συνεπώς δεν μπορούν να αναπτυχθούν τα συμπτώματα του υποθυρεοειδισμού. Η ανεπάρκεια ιωδίου μπορεί να επηρεάσει την παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών. Καλές πηγές τροφίμων του ιωδίου περιλαμβάνουν τα αυγά, τα ψάρια και το γάλα.

Παρόμοια με τον υποθυρεοειδισμό, ο υπερθυρεοειδισμός προκαλείται συνήθως από μια αυτοάνοση ασθένεια γνωστή ως ασθένεια Graves. Αυτό συνήθως επηρεάζει γυναίκες ηλικίας 20 έως 50 ετών και είναι πιο συχνή σε άτομα που έχουν οικογενειακό ιστορικό ή ασθένεια θυρεοειδούς ή οικογενειακό ιστορικό άλλων αυτοάνοσων ασθενειών, όπως διαβήτη ή ρευματοειδή αρτηρίτιδα. Στις αυτοάνοσες ασθένειες, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού παράγει αντισώματα, γνωστά ως αυτοαντισώματα, τα οποία επιτίθενται στα κανονικά, υγιή κύτταρα του σώματος. Το ανοσοποιητικό σύστημα παράγει αυτοαντισώματα που στοχεύουν τα κύτταρα του θυρεοειδούς αδένα για να τον διεγείρουν, να παράγουν και να απελευθερώνουν υπερβολικά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών.

Σε όλες μας έχει τύχει να ταλαιπωρηθούμε από μία έντονη φαγούρα στην ευαίσθητη περιοχή μας και φυσικά μία τέτοια κατάσταση μπορεί να μας αποδιοργανώσει και να μας κάνει να νιώθουμε τουλάχιστον άβολα. Οι λόγοι μπορεί να είναι διαφορετική σε κάθε περίπτωση, όμως όταν γνωρίζουμε τις πιθανές αιτίες τότε είναι πιο εύκολο να πάρουμε τα απαραίτητα μέτρα.

               01 Μυκητιακή μόλυνση. Είναι ίσως η πιο συχνή απάντηση στην εμφάνιση κνησμού στον κόλπο – μάλιστα το 75% των γυναικών ανά τον κόσμο καλείται να αντιμετωπίσει έστω μία φορά στη ζωή του μία μυκητίαση. Ενίοτε αναπτύσσονται μύκητες στον κόλπο, προκαλώντας τον κνησμό και φυσικά δυσφορία. Συνήθως ο κνησμός συνοδεύεται από υπόλευκες παχύρρευστες εκκρίσεις, εμφανώς διαφορετικές από τις τυπικές κολπικές εκκρίσεις και τσούξιμο κατά την ούρηση. Το θετικό είναι πως υπάρχουν παραφαρμακευτικά σκευάσματα σε μορφές κρέμας ή υπόθετων, όμως αν τα συμπτώματα επιμένουν, τότε πρέπει να ενημερωθεί ο γυναικολόγος μας.

               02 Βακτηριακή κολπίτιδα. Στον οργανισμό μας ζούνε αυτά που αποκαλούμε “καλά βακτήρια”, όμως όταν μεταβάλλεται η ισορροπία του πληθυσμού ων βακτηρίων στον κόλπο, η ραγδαία ανάπτυξη του πληθυσμού μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα όπως ο κνησμός και υδαρείς εκκρίσεις με κακή οσμή. Σε αυτήν την περίπτωση ο γυναικολόγος χορηγεί στοχευμένη αντιβίωση προκειμένου να επανέλθει ο πληθυσμός των βακτηρίων στο φυσιολογικό του. Μπορούμε, όμως, και με τη διατροφή να προλάβουμε την κολπίτιδα προσλαμβάνοντας τακτικά προβιοτικά, ενώ κάποια γιαούρτια περιέχουν συγκεκριμένες καλλιέργειες βακτηρίων που ενισχύουν την υγεία του κόλπου.

               03 Νέα σαπούνια ή/και εσώρουχα. Προφανώς κι εξυπακούεται πως πάντα πλένουμε τα νέα μας εσώρουχα, όμως μπορεί κάποια υλικά των εσωρούχων (κυρίως στα συνθετικά) να προκαλούν ένα είδος αλλεργίας. Βεβαίως αυτό μπορεί αν συμβεί κι αν χρησιμοποιήσουμε ένα νέο αφρόλουτρο, μία λοσιόν ή ένα απορρυπαντικό που μας προκαλεί δερματίτιδα εξ επαφής, μία αλλεργική αντίδραση που εκδηλώνεται με τον κνησμό. Εφόσον, λοιπόν, έχουν αποκλειστεί η μυκητίαση ή η κολπίτιδα, τότε παρατηρούμε μήπως ευθύνεται μία τέτοια αλλαγή στην καθημερινότητά μας. Οι γυναικολόγοι προειδοποιούν και για τη χρήση latex προφυλακτικών ή προφυλακτικών που περιέχουν λιπαντικό ή σπερματοκτόνο, σε περίπτωση που η ενόχληση παρατηρείται στη διάρκεια του σεξ. και Επίσης συστήνουν να χρησιμοποιούμε μη αρωματισμένα σαπούνια, καθώς επίσης να φοράμε 100% βαμβακερό εσώρουχο την ώρα του ύπνου ή, ακόμη καλύτερα, να μη χρησιμοποιούν εσώρουχο εκείνες τις ώρες.

               04 Εμμηνόπαυση. Στις γυναίκες ηλικίας περίπου 51 κι άνω, ο κνησμός του κόλπου οφείλεται συνήθως στις ορμονικές αλλαγές που προκαλούνται στη διάρκεια και στο τέλος της εμμηνόπαυσης Μετά την εμμηνόπαυση, οι ορμονικές αλλαγές προκαλούν ατροφία του κόλπου με εκείνον να εμφανίζει ξηρότητα και μείωση της πυκνότητας των τοιχωμάτων του. Ο χρόνος δε γυρίζει πίσω, όμως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την δυσφορία χρησιμοποιώντας ειδικά ενυδατικά σκευάσματα σε μορφή κρέμας ή υπόθετων, ενώ ο γυναικολόγος μπορεί να μας συστήσει φυσικά λιπαντικά αν η ενόχληση παρατηρείται στη διάρκεια ή μετά τη σεξουαλική πράξη.

               05 Σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα. Ίσως είναι μικρές οι πιθανότητες, ωστόσο η διερεύνηση δε βλάπτει ποτέ. Άλλωστε συχνά είναι από τις πρώτες σκέψεις που μπορεί να περάσουν από το γυναικολόγο μας στην αναφορά συμπτωμάτων όπως ο κνησμός. Ο πιο συνήθης ένοχος είναι ένα παράσιτο που προκαλεί τη τριχομονίαση που όμως αν διαγνωσθεί εγκαίρως αντιμετωπίζεται με δια στόματος φαρμακευτική αγωγή σχετικά σύντομα – αν και πάντα είναι πιθανό να επανεμφανιστεί. Ακόμη συμπτώματα κνησμού μπορούν να προκαλέσουν τα χλαμύδια, ο έρπης των γεννητικών οργάνων και τα κονδυλώματα. Σε μία τέτοια περίπτωση ο γιατρός μας είναι ο μόνος που μπορεί να μας κατευθύνει για τη σωστή αντιμετώπιση, ενώ φροντίζουμε πάντα να χρησιμοποιούμε προφύλαξη στη διάρκεια του σεξ.

               Όποιες κι αν είναι οι υποψίες μας σχετικά με το πού ευθύνονται οι ενοχλήσεις μας, είναι σημαντικό να ενημερώνουμε και να επικοινωνούμε με το γυναικολόγο μας, ειδικά αν τα συμπτώματα δεν υποχωρούν. Να θυμάστε… προσέχουμε το σώμα μας για να μας προσέχει κι αυτό!